ورود پلیس آلبانی به مقر سالخوردگان رجوی، در ماه گذشته از مهم ترین رویدادهای سال جاری علیه فعالیت های تروریستی مجاهدین ضدخلق رجوی بوده است. از همانروز نیز کنترل های شدید علیه ترددات اعضای ارشد این گروه درحال اعمال شدن است. آقای ادی راما نیز صراحتا اعلام کرد که اجازه نخواهد داد آلبانی به صحنه جنگ علیه دولت ایران تبدیل شود، اما سازمان بدون توجه به این هشدار جدی توسط عالیرتبه ترین شخصیت دولت آلبانی، به تبلیغ و هدایت کانون های خرگوشی خود در ایران ادامه داده است و گرچه این تحرکات خانگی و بیابانی هیچ ارزش سیاسی و اجتماعی ندارد، اما نشان می دهد که تروریست ها بر اعمال خشونت طلبانه خود از خاک آلبانی ادامه می دهند.
مریم رجوی گویا از تجارب عراق درس نگرفته است و باز همه چیز را غیرجدی و غیرقانونی می انگارد، دولت آلبانی با ورود خود به اسارتگاه اشرف 3 و ضبط اموال و تدارکات جنگ سایبری مجاهدین خلق نشان داد که در عزم خود در برخورد با پدیده تروریسم بسیار جدی است، حدود یکسال پیش بود که پلیس آلبانی در پی گزارشات سراسر غلط مجاهدین، به خانه چند عضو سابق سازمان که در انجمن آسیلا عضو بودند، ورود کرد و همه اسباب و اثاثیه آنها را بازرسی کرده و این اعضاء را به مقر پلیس هدایت کرد، اما تا غروب آفتاب بیشتر طول نکشید که همه این افراد آزاد شده و پلیس اعلام کرد که هیچ چیز مشکوکی پیدا نشد. اما سران سازمان با دم شان گردو می شکستند و در بوق و کرنا دمیدند که آی فلان شد و فلان . . .
یکسال نگذشت که نیروهای پلیس و امنیتی های آلبانی با صدها نیرو، وارد اشرف 3 شدند و فضاحت سیاسی بزرگی برای سازمان پیش آمد. این بار نه گزارشی به پلیس داده شده بود و نه کسی مثل مجاهدین، دلار و یورو خرج کرده بود، فقط و فقط این بار دولت آلبانی به این نتیجه رسیده بود که فعالیت های مشکوکی در درون این مقرها در جریان است و باید این فعالیت های تروریستی متوقف گردد. سازمان هرگز به مخیله معیوبش خطور نمی کرد که اگر چوب توی لانه زنبوران کنی، ممکن است از نیش همان زنبورها در امان نمانی، گرچه این بار دولت آلبانی خود راسا به این نتیجه رسیده بود که سازمان در صدد ناامن کردن ملاء اجتماعی آلبانی بوده و این تحرکات تروریستی به روابط بین آلبانی و دیگر کشورها ضربه خواهد زد.
این ضرب المثل هم مصداق پیدا کرد که :
” هرچه کنی بخود کنی / گر همه نیک و بد کنی… ”
اکنون که همه چیز عیان گشته است و رهبران سازمان زیر تیغ نیروهای امنیتی و پلیس آلبانی قرار گرفتند، نسبت به این محدودیت ها و کنترل ها، حتی جرات اعتراض هم ندارند!
پس نتیجه اینکه، زیر کاسه مجاهدین در درون مقرهایش، نیم کاسه ای است که چنین سرخم کردند و تن به بازرسی های مستمر پلیس و نیروهای امنیتی دادند، این کوتاه آمدن ها هم چیزی نیست جز هدایت کانون های خرگوشی از مقر اشرف 3، هیچ دولتی در جهان چنین دست بازی به یک گروه تروریستی با سوابق خشن نظامی نداده است و دولت آلبانی هم بی گمان نخواهد داد. در ادامه این حرکت ها، دولت آلبانی از ورود مجدد مریم رجوی هم به آلبانی ممانعت کرد، تمام مراسم های پیش بینی شده نیز در اشرف 3 تعطیل شده است.
خبرها نیز حاکی است که پس از این وقایع، در درون تشکیلات نیز، مطالبات نیرویی شروع شده است و احتمال ریزش نیروها نیز، دور از انتظار نیست.
پس اکنون سران سازمان باید دنبال راه حلی جدید باشند و یا باید در فکر ترک خاک آلبانی باشند. اکنون عقربه های ساعت و زمان ، به ضرر سازمان در حال چرخش هستند و هر روز ممکن است برای سازمان آن اتفاقی بیافتد که فکرش را هم نکرده است.
آیا اکنون زمان آن نرسیده است که مریم رجوی بپذیرد که همه چیز تمام شده است و نیروهای اسیر سازمان را آزاد کند که سراغ زندگی خود رفته و این آخر عمری یک زندگی آزاد و آرام را تجربه کنند؟
محمدرضا مبین