روز گذشته آقای خلیل قریشی در دفتر انجمن نجات استان آذربایجان غربی حضور یافت و ضمن دیدار با مسئول انجمن نجات استان درخواست خود از مقامات دولت آلبانی را بشرح زیر مطرح نمود:
من خلیل قریشی برادر کریم و رحیم قریشی گرفتار در فرقه تروریستی مجاهدین در کشور آلبانی هستم. خانواده ما بارها تلاش کرد تا بتواند با برادرانمان در قرارگاه اشرف در خاک عراق بعد از سقوط صدام حسین دیدار کند ولی سران فرقه رجوی مانع از این کار شدند.
خانواده ما با هزاران امید و بعد از چندین سال دوری از عزیزانمان در سال ۱۳۸۲ راهی کشور عراق شد ولی سران سنگ دل مجاهدین اجازه دیدار به من و مادر پیرم با برادرانمان را ندادند. و با رفتارهای ضد انسانی و تحقیر آمیز تمام ما را از درب قرارگاه اشرف راندند. بدین ترتیب مادر پیرم بعد از تحمل درد دوری از فرزندانش در سال ۱۳۹۳ دار فانی را وداع گفت و آرزوی دیدار فرزندانش را با خود به گور برد.
ما بارها از طریق ارگانهای بین المللی و صلیب سرخ جهانی پیگیر این موضوع شدیم ولی متأسفانه هیچوقت جواب نگرفتیم. اما علیرغم همه مشکلات ما همچنان خواهان دیدار با برادرانمان کریم و رحیم قریشی اسیر در اردوگاه فرقه مجاهدین هستیم.
تغییر رویکرد دولت آلبانی در قبال مجاهدین در ماههای اخیر و حضور دائمی پلیس در مقر این فرقه خبر مسرت بخشی است که می تواند به ایجاد شرایط بهتر برای تصمیم گیری تک تک اعضای این فرقه برای انتخاب نحوه زندگی آینده شان ختم شود. ما خانواده ها از این موضوع نهایت استقبال را می کنیم.
ما از دولت آلبانی می خواهیم تک تک افراد در درون اردوگاه مجاهدین را بعنوان یک هویت مستقل به رسمیت شناخته و طرف حساب خود قرار دهد.
دولت آلبانی باید اردوگاه مجاهدین در خاک آلبانی را به کمک ارگانهای بین المللی و کمیساریای عالی پناهندگان بعنوان کمپ پناهندگان تعریف نماید تا تک تک افراد بعنوان کسانی که می توانند برای آینده خود تصمیم بگیرند به رسمیت شناخته شوند.
بنابراین ایجاد شرایط مساعد و تسهیل شرایط توسط دولت آلبانی برای دیدار ما خانواده ها با عزیزانمان در اردوگاه مجاهدین از ابتدایی ترین و انسانی ترین کار ممکن در شرایط فعلی است که امیدواریم این کار بزودی انجام گیرد.
نویسنده : سعید پارسا