خانم مریم عضدانلو ، گاهی ما در برابر پرسش هایی قرار می گیریم و ناگزیر خاطرات و رویدادهای تلخی را بر می انگیزند و در ذهن ما تداعی می کنند. خاطرات و رویدادهایی بسیار اندوهبار ، تلخ و تراژیک که با هیچ منطق و معیاری نمی توان درک کرد و توجیه نمود.
براستی چگونه می توان با تکیه بر مبانی اندیشه سیاسی ، افکار و ایده های آزادیخوهانه و آرمان دموکراسی خواهی و حقوق بشری به مسخ هویت انسانها و نفی ماهیتشان پرداخت؟ و به خاطر کشتار انسانهای بیگناه در یازده سپتامبر شادمانی نمود و به رقص و پایکوبی پرداخت؟
چگونه می توان از تدارک برای بهزیستی آدمی سخن گفت اما در شرایط و فضایی که برای انسانها در قرارگاه اشرف پدید می آید آنان را از دریافت عواطف ، احساسات بشری و خانوادگی محروم ساخت؟ و یا امیال طبیعی شان را سرکوب نمود؟
آیا می توان برای رسیدن به هدف و یا ارضای میل قدرت طلبی به هر طریق و روشی غیر انسانی و ضد دموکراتیک دست یازید؟
سرانجام اینکه چگونه باید اندیشید ؟ رفتار نمود ؟ و داوری کرد؟
آیا می توان با تعهد به فاشیسم و برپایی مناسبات مبتنی بر ایده توتالیتاریسم از آزادی سخن گفت ؟ و از مبارزه برای آرمان های دموکراتیک حرف زد؟
بی شبهه آنچه در روابط درونی فرقه مجاهدین و مناسبات قرارگاه اشرف روی می دهد با مفاهیم پیشین و موجود در فلسفه سیاسی قابل فهم نیستند. زیرا دنیای تاریک و سیاه مجاهدین به سرعت رو به سوی تاریکی دارد که از آن می توان به ابتذال شر یاد کرد.
خانم مریم عضدانلو ، خشونت ، ترور و مسخ هویت انسانها ، روشی برای نابود کردن است و نه ساختن. باید بر این باور بود میان نابود کردن و ساختن ، خشونت و قدرت تمایز است مفهومی که متاسفانه رهبران مجاهدین به ویژه همسر شما از درک آن عاجز و ناتوانند.
باید باور داشت کاربرد خشونت و تروریسم افسار گسیخته ، نشانه داشتن قدرت نیست ، بلکه نشانه ضعف است و ترور ، خشونت و حذف وقتی به میان می آید دیگر مفاهیمی چون سیاست ، عدالت ، آزادی و عقلانیت از میان رفته و بی معنا شده اند.
به تعبیر دقیق تر خشونت و تروریسم از سوی هرکسی و یا گروهی و جریانی روی دهد ، ادامه ی ذهن بیمار و مطلق انگاری محض است و در این حالت وقتی خشونت و ترور بکار رفت عرصه سیاست فاقد ماهیتی سیاسی می شود. زیرا سیاست استوار بر وجود فضای عقلانی و عمومی ست و چنین فضایی با ارتباط انسانها با یکدیگر معنا و عینیت می یابد و شرط و بنیان ارتباط ، امنیت عاری از تروریسمم ، خشونت و ستیزه جویی ست.
خانم مریم عضدانلو ، پایبندی رهبران مجاهدین به تروریسم ، حذف دیگران و دلبستن به نابودی و براندازی هر آنچه که با تفکر و اهداف و علائق آنان سازگاری ندارد نوعی هشدار به همه است و آن اینکه فاشیسم موسولینی و یا روش های استالینسیتی و ستیزه جویی و بنیادگرایی فرقه های مذهبی و سیاسی چون القاعده هنوز از بین نرفته اند و در جای دیگری چون قرارگاه اشرف رشد می کنند.
بازگشت انتقادی به نظریه های انقلابی و رادیکال ، تفکر دگم و رفتارهای مبتنی بر مطلق انگاری ضرورتی انکار ناپذیر برای شما و آن عده از کادرها و اعضای رده بالای تشکیلات مخوف مجاهدین است که در پی راه حلی برای برون رفت از معضل به گل نشستن در بیابان قرارگاه اشرف هستند. معضلی که متاسفانه همسر شما در ایجاد آن نقش بسزایی ایفا کرد.
خانم مریم عضدانلو ، مسلم و مشخص است مفاهیمی چون تعهد ، آزادی ، عدالت ، مسئولیت انسانی ، دیالکتیک زندگی و تاریخ ، ساختن و عمل کردن و فاصله درونی ای که هر کوششی جهت ساختن هویت خودمان را باز می آفریند ، همه ما را ناگزیر به بررسی اندیشه های عاری از تروریسم ، ستیزه جویی ، نفرت و کینه ویرانگر و سیاه می کند.
خانم مریم عضدانلو سر انجام این درس اخلاقی را باید بیاموزیم آنچه در دنیای کنونی دیگران از نو می خواهند بسازند ، بن بستی در زندگی نیست ،
همیشه راهی ست… تغییر کردن به نیروی گفتگو ، تعامل و عقلانیت انتقادی ، این آزادی است.
پس نبایستی همواره بر گسست ها ، تمایزها ، تفاوت ها ، و درگیری مبتنی بر خشونت و ترور اصرار داشت که بر یگانگی و ساختن باید تکیه کرد و از مطلق انگاری و ابتذال ترور و خشونت دوری جست.
آرش رضایی
مسئول انجمن نجات دفتر آذربایجانغربی