در این ویدئو بخشی کوتاه از روایت جنایات سازمان مجاهدین خلق در دادگاه 21 آذرماه سران مجاهدین خلق را می بینیم.
روایت جنایات هولناک اعضای مجاهدین خلق در دهه 60 : عملیات مهندسی
عملیات مهندسی جزو فجیع ترین جنایات تاریخ معاصر ایران قلمداد می شود. علی اکبر راستگو، عضو جداشده سازمان مجاهدین در کتاب خاطرات خود تحت عنوان “مجاهدین خلق در آینه تاریخ” درباره عملیات مهندسی مینویسد: در پی ضربات شدید در اوایل سال ۶۱ و لو رفتن بسیاری از خانههای تیمی، سازمان دستور داد افراد مشکوک را که در اطراف خانههای تیمی مشاهده میکردند، بربایند و سپس برای کسب اطلاعات مورد شکنجه قرار دهند. این عملیات نوظهور توسط سازمان «عملیات مهندسی» نام گرفت. تحلیل در مورد «عملیات مهندسی» نیز این بود که کار مهندسی پیچیدهتر از کار عملیاتی است و احتمال بریدن هست. ما شکنجه میکنیم چون مجبور هستیم، ولی وقتی حاکم شویم، نمیکنیم… . جنگ ما با رژیم، جنگ دو سازمان مهندسی است. هر کدام بیشتر شکنجه کند، برنده است.
خانه تیمی اصلی که برای عملیات مهندسی استفاده میشد، خانهای متعلق به یکی از مسئولان ردهبالای سازمان بهنام حسین ابریشمچی بود که در اختیار بخش ویژه (عملیات ترور و شکنجه) قرار داشت. این یک خانه جنوبی در خیابان بهار تهران و در کوچهای دنج و خلوت بود و شامل دو طبقه، سه اتاق، هال، آشپزخانه، توالت، حمام، حیاط و زیرزمین میشد.
حمام نسبتاً بزرگ این خانه را با چسباندن ورقهای پلاستیکی ضخیم در چندلایه عایق صوت (آکوستیک) کرده بودند تا صدای فریادها و ضجههای شکنجه شوندگان از آن بیرون نرود. ابزار موجود در این خانه عبارت بود از طنابها در سایزها و جنسهای مختلف، کابل در سایزهای مختلف برای شلاق زدن، نقاب، دستبند، میلههای کوتاه سربی برای شکنجه و بیهوش کردن، زنجیر، قفل، گاز پیکنیک و سیخ، سیانور.