اوایل سال 68 بود که به من تغییر سازماندهی و انتقال به دفتر اصلی مجاهدین خلق در بغداد ابلاغ شد. این دفتر به یاد یکی از فرماندهان که در جریان درگیری های نظامی در داخل ایران کشته شده بود جلال زاده نام گذاری شده بود. ساختمان جلال زاده که 5 طبقه و در منطقه اندولس بغداد قرار داشت در حقیقت سفارت مجاهدین خلق در عراق بود، و مسئولین روابط خارجی که مهدی ابریشم چی و عباس داوری راس آن بودند در این دفتر فعالیت داشتند.
من در این ستاد مسئولیت امور زیارت و انتشارات را برعهده داشتم. در قسمت پایینی ساختمان و در مدخل ورودی دفاتر افسران مخابرات عراق (سازمان اطلاات وامنیت برون مرزی) قرار داشت، هر کدام از این افسران مسئولیت های مشخصی را برعهده داشتند. و کانال ارتباطی ستاد روابط مجاهدین خلق با سازمانهای هواپیمایی، اعزام به خارج، وزارت بازرگانی، امور مسکن و شهرداری و امور تجارت و بانک ها و نهادهای دولتی را برعهده داشتند. رئیس این افسران فردی بنام علی حمید بود که خودش تحت مسئولیت محمد امین فرمانده مخابرات منطقه بود.
محمد امین مسئولیت هماهنگی ملاقات های مسعود رجوی با فرماندهان نظامی عالی رتبه عراقی و از جمله سپهبد طاهر حبوش و صابرالدوری و در نهایت از طریق آنها با صدام حسین را برعهده داشت. ملاقات هر 6 ماه یکبار صورت می گرفت، که البته بعد از برقراری آتش بس بین ایران وعراق روال ثابت خود را از دست داد. مسئولین عراقی بخاطر اینکه روابط شکننده شان با ایران بعد از آتش بس به هم نخورد دیگر چندان رغبتی از خود برای ملاقات نشان نمی دادند.
فعال ترین بخش در روابط خارجی بخش اعزام و اطلاعات و عملیات بود که بطور خاص مسئولیت آن با عباس داوری ملقب به برادر رحمان بود. من تا قبل از انتقال به بخش روابط خارجی در جریان حقایق پشت پرده روابط عراق با مجاهدین خلق نبودم، و همانند دیگر اعضا این روابط فی مابین را عادی و از موضع منافع دو طرف می دیدم. من این توضیحات رجوی را پذیرفته بودم که رابطه مجاهدین خلق با عراق بر اساس احترام متقابل و استقلال کامل سیاسی، نظامی وایدئولوژیکی است. ولی در طی مدت حضورم در ستاد روابط خارجی با صحنه ها واتفاقاتی مواجه شدم که به هیچ وجه تا قبل از آن در ذهنم تصور نمیکردم!
در بعد اطلاعات نظامی مجاهدین خلق از طریق شنود مکالمات مسئولین و فرماندهان نظامی جمهوری اسلامی و تخلیه تلفنی آنها ، اطلاعات بدست آمده را به مسئولین اطلاعات عراق می دادند که بعد از جمع بندی در اختیار ستاد فرماندهی نیروهای مسلح عراق قرار می گرفت. مسئولین مجاهدین خلق باهمین شیوه اطلاعات مربوط به چند رشته عملیات نیروهای نظامی ایران را قبل از انجام به ارتش عراق لو دادند که منجر به بروز خسارات جانی و تجهیزاتی به ایران گردید.
گشت های شناسایی مجاهدین خلق با گشت زنی در طول مرزها نیروهای ارتشی و بخصوص سربازان و در مواقعی شهروندان عادی و حتی قشر زحمتکش چوپانان را دستگیر و برای تخلیه اطلاعات آنها را تحویل ارتش عراق میدادند که در گاهی موارد گرفتن اطلاعات با شکنجه های وحشیانه همراه بود. تعدادی از دستگیرشدگان براثر شکنجه های وحشیانه جان خود را از دست می دادند. در منطقه شمال نیز دستگاههای استراق سمع مجاهدین خلق مکالمات گروههای کرد عراقی که مخالف صدام بودند را شنود و به فرماندهان عراقی گزارش می دادند. اما مشمئز کننده ترین جنایت مجاهدین خلق در جریان جنگ موسوم به شهرها و کشتار وحشیانه مردم مناطق مرزی توسط موشک های غول پیکر عراقی روی داد.
مسئولین مجاهدین خلق بمنظور ایجاد حداکثر رعب و وحشت در میان مردم و بقول خودشان در راستای اقدام جهت ترغیب مردم به تخلیه شهرهای مرزی و پایان دادن به مقاومت آنها در قبال ارتش متجاوز صدام طرح تماس اعضایی که خانواده هایشان ساکن مناطق مرزی بودند را در دستور کار قرار داد. قبل از آن این طرح در یک جلسه با حضور مهدی ابریشم چی وعباس داوری به اطلاع مسئولین عراقی رسید. که از طرف مسئولین عراقی خیلی مورد استقبال قرار گرفت. براساس این طرح بعد از هر حمله موشکی از اعضایی که خانواده هایشان ساکن شهرهایی بودند که مورد اصابت موشک قرار گرفته بودند می خواستند با خانواده هایشان تماس گرفته و در پوش احوالپرسی و اظهار نگرانی نسبت به خانواده اطلاعات مناطق مورد هدف قرار گرفته را سوال کنند که در گام بعد و در ملاقات های بعدی این اطلاعات از طرف عباس داوری و مهدی ابریشم چی از مسئولین ستاد روابط خارجی در اختیار مسولین عراقی قرار می گرفت.
ادامه دارد…
علی اکرامی