ساختن فیلم و نوشتن مطلب و دست به افشاگری زدن بر علیه یا برله این یا آن گروه ، امری متداول در سراسر جهان است.
درایران هم این کارها رواج دارد و صدها کتاب وهزاران مقاله و ده ها حلقه فیلم درمورد احزاب و شخصیت ها ساخته شده و آمار این موارد در مورد مجاهدین استحاله یافته به لحاظ وجود منابع متعدد تر و عملکرد خاص این گروه ، مسلما که بیشتر از دیگران است.
طی سال گذشته فیلم های چندی در مورد عملکرد این گروه ساخته و به نمایش درآمده و همزمان شدن نمایش وسیع این فیلم ها با محاکمه 104 تن از سرکردگان رجوی در دادگاه کیفری 11 تهران که سخت سبب تکدر خاطر فرقه رجوی شده ، برمیزان واکنش این گروه ضد ملی و تروریست افزوده است و تقریبا بیشتر وقت رسانه های این گروه دغلکار را گرفته وآشفتگی ذهنی شدیدی را در رجوی ها بنمایش گذاشته وتبدیل به وحشت زیاد این باند گردیده است!
این ابراز وحشت باند رجوی، به گونه ای است که هر ناظر بیطرف و تیزبینی را به این نتیجه میرساند که تیرهای پرتاب شده به هدف خورده و گرنه لزومی نداشت که این باند ضدمردمی چنین جنجالی بپا کند و در شهر یوتبوری سوئد اقدام به جنجال آفرینی های شبیه ایجاد توفان درداخل یک فنجان آب نموده و حول این جنجال افرینی ها تبلیغات وسیعی که تنها خودشان را تسکین میدهد واساسا درد مردم ایران نیست واین مردم بی توجه به آنند ، براه انداخته اند!
سخنران مهم این مثلا تظاهرات که در اعتراض به تهیه فیلم هایی در راستای نقد عملکرد این فرقه به راه انداخته شده بود آقای ابوالقاسم رضایی، یکی از حواریون رجوی و کسی که در لیست 104 نفر متهم موضوع دادگاه 11 کیفری تهران قرار دارد، بوده است.
او در برخورد هیستریک با این فیلم گفته است که مجاهدین هیچ بدی برعلیه کودکان از والدین گرفته شده و به خارج منتقل شده نکرده اند وبلکه اقدامات محیلانه رهبری مجاهدین در اعزام این کودکان معصوم که متاسفانه اغلب شان سرنوشت بدی یافتند ، در راستای منافع این کودکان بوده و کار رجوی ها در این خصوص یک اقدام حقوق بشری؟! محسوب میگردد.
او 4 نفر از این کودکان 900 نفره را خودفروخته معرفی کرده و گفته است که این فیلم های مربوط به کودک سربازان طبق اظهارات این خودفروختگان ساخته شده و چون بقیه این 900 نفر کودک سرباز چنین حرفی نزده اند، بطور طبیعی این فیلم ها چیزی جز تهمت زنی به سازمان استحاله یافته مجاهدین، نمیباشد.
من بعنوان یک عضو خانواده تعدادی از این کودک سربازان و فردی مطلع از قضایا، به این شبهه ابوالقاسم رضائی اینطور پاسخ میدهم که اولا تعدادی ازاین کودک سربازان مانند برادر زاده من یاسر اکبری نسب بقتل رسیده اند و قادر به بیان حقیقت نیستند.
ثانیا اکثریت این کودک سربازان هنوز در اسارت رجوی قرار دارند و قادر به ارتباط گیری با دنیای خارج نیستند و نمیتوانند دردهایشان را با مردم در میان بگذارند. با این حال شواهد عینی ظلم های رجوی به این کودکان کم نیستند و مسئله ای نیست که قابل کتمان باشد.
ثالثا عده ای از این کودک سربازان با وجود اینکه جدا شده و در کشورهای غربی پراکنده اند ، بصورت وسیعی از طرف مامورین و جاسوسان باند رجوی مورد تعقیب وگاهی تطمیع و تهدید قرار دارند و در مواردی هم فرهنگ ایرانی شان به آنها اجازه نمیدهد که تمام ماوقع را برزبان آورند.
من شخصا مواردی را سراغ دارم که به محافل دوستانه این کودک سربازان سابق حمله شده و مورد آزار واذیت قرار میگیرند و آنها ناچارند که برای اخراج نشدن از کشور محل سکونت شان و یا بازداشت های گاه و بیگاه و بیمورد ، سیاست صبر وسکوت را در پیش گرفته و اسرار مگوی زیادی را فاش نسازند!
با این حال عجله نکنید آقای رضائی!
نوبت اینگونه کودک سربازان سابق هم میرسد تا در فرصت مقتضی دست به افشاگری بزنند تا شما به این نتیجه برسید که بخاطر پنهان کردن چهره کریه تان ازشکستن آئینه ای که این چهره کریه را نمایان میسازد، خودداری کرده و اگر توفیقی بدست آورید که فعلا امری لامحال بنظر میرسید، فکری به ترمیم این چهره کریه بنمایید!
رضا اکبری نسب