برنامه سالیانه فرقه تروریستی مجاهدین خلق سوت وکور تر از همیشه در شهر برلین آلمان برگزار شد. نکته حائز اهمیت در این مراسم عدم شرکت اتباع ایرانی و حضور کمرنگ اشخاص خارجی بود. البته همانند همیشه سرکردگان فرقه برای اینکه به تنور بدون حرارت این مراسم بدمند از مقام های سیاسی برخی از کشورها که در حال حاضر از هیچ جایگاه اجرایی در کشورهایشان برخوردار نیستند دعوت بعمل آورده بودند. اما آنچه کاملا به چشم می خورد این بود که برخلاف سالهای قبل که برگزار کنندگان مراسم با راه انداختن تورهای تفریحی و دعوت از شهروندان خارجی و پذیرایی از آنها با غذاهای گرم، اقامت در هتل، تفریح و دادن پول و هدیه آنها را ترغیب به شرکت در مراسم می کردند، امسال در این امر هم ناکام بودند.
سران مجاهدین خلق که در نظر داشتند مراسم امسال به اصطلاح کهکشان را در فرانسه برگزار کنند بدلیل ورود پلیس فرانسه به یک مرکز تبلیغی آنها و ظن پلیس به انجام اقدامات غیرقانونی مجبور شدند این مراسم را به شهر برلین آلمان منتقل نمایند. البته طبق گزارشات پلیس فرانسه به هنگام تفتیش از مقر آنها متوجه حضور غیر قانونی سه نفر از اعضایشان در خاک فرانسه شدند، همچنین برخی گزارشات تایید نشده حاکی از این بود که مریم رجوی سرکرده این گروه هم از خاک فرانسه ممنوع الخروج شده است.
این دو مورد در آستانه برگزاری این مراسم یک ضربه بزرگ و شوک روحی بود که به رهبران مجاهدین خلق وارد شد و باعث گردید تا برنامه های آنها با اخلال جدی مواجه گردد و کلا بازار آنها کساد شود. رهبران مجاهدین خلق همانند هر سال برای جلوگیری از بی آبرویی هرچه بیشتر مجددا دست به دامان مایک پمپئو و مایک پنس از اعضای دولت سابق (ترامپ) شدند که البته بر بی آبرویی آنها بسا افزود، چرا که آنها دیگر هیچ نفوذ و مشروعیتی در میان مردم آمریکا ندارند.
در جبهه هواداران و حامیان خودشان و بخصوص جامعه هنرمندان و ورزشکاران که هر ساله کلی حول آنها تبلیغ می کردند، باز نوعی کسادی وعدم شرکت وجود داشت و بجز امیر آرام که مرغ عزا و عروسی هر ساله آنهاست هنرمندان مطرح دیگری شرکت نداشتند.
صرف نظر از موارد گفته شد آنچه بیش از گذشته به ذوق میزد، عدم شرکت جامعه ایرانیان خارج از کشور بود که همه ساله و با ترفندهای مختلف آنها را به این مراسم می کشاندند. رهبران مجاهدین خلق تلاش کرده بودند که کسادی و بی رونقی بساط خیمه شب بازی خود را با بهره بردن از تکنیک های فیلم برداری و سرهم بندی صحنه های مختلف، پنهان کنند و فیلم جمعیت را بیش از انچه در عمل مشخص بود نشان دهند که در این رابطه هم مفتضح شدند.
در هنگام نمایش فیلم مراسم، دوربین فیلم برداری قبل از اینکه به انتهای سالن رفته و جمعیت را نشان دهد بسرعت به جلو برمی گشت بطوریکه بدجوری به ذوق میزد. در مجموع علیرغم صرف هزینه های بالا و بکارگیری تمامی امکانات هیچ دستاورد جدی نصیب آنها نشد. فرقه مجاهدین خلق سالهاست تلاش دارد عدم پایگاه اجتماعی و حمایت های مردمی را با برگزاری چنین برنامه هایی پوشش دهد تا بتواند خود را از تکاپو نیندازد ولی هرسال اوضاع به روال و شرایط وخیم تری برای آنها رقم می خورد. آنها حتی درمیان حامیان خارجی خود که روزی محاسبه می کردند می توانند از قبال نمد مجاهدین خلق برای منافع دراز مدت خود در ایران کلاهی بسازند هم در انزو قرار گرفته اند چرا که آنها بمثابه دستمال استفاده شده دیگر تاریخ انقضایشان بسر آمده است و حرف جدی برای گفتن ندارند.
علی اکرامی