چهارشنبه ۲۴ مرداد ۱۴۰۳ خانواده های دردمند و چشم براه اسماعیل پورحسن کویخی، رضا حسن زاده و زهرا حسینی در دفتر انجمن نجات گیلان حضور یافتند و با مسئول انجمن نجات حول راهکارهای اعزام به آلبانی و ملاقات با عزیزان اسیرشان به تبادل نظر پرداختند.
در این دیدار صمیمانه مرتضی پورحسن کویخی به اتفاق همسرش لیلا عاشوری و جعفر حسن زاده به اتفاق همسرش فاطمه قاسمی پور و مرضیه حسینی به اتفاق همسرش آقای شعبانی حضور فعال داشتند که هر کدام شان پیشتر به دفعات اعزام پر درد و رنج به اسارتگاه مضمحل شده اشرف در عراق را بمنظور ملاقات با دلبند اسیرشان در کارنامه کارزار انسانی و خداپسندانه خود دارند.
مسئول انجمن نجات گیلان ضمن استقبال و خیر مقدم به خانواده های رنجدیده از ظلم و جور رجوی گفت: “واقعا بنده به شما عزیزان چشم انتظار درود می فرستم و تحسین میکنم که با وجود فصل کار و کشاورزی در شالیزارهای برنج و باغات سیفی جات در مردادماه گرم و سوزان، پیگیر رهایی عزیزان اسیرتان هستید و در این خصوص مرتبط با بنده و انجمن نجات گیلان هستید و امیدوارم که به آرزوهایتان در به آغوش کشیدن آنان برسید .”
مسئول انجمن نجات در ادامه روشنگری خود خطاب به خانواده های حضور یافته گفت: ” فرقه رجوی بشدت در منجلاب بحرانهای طاقت فرسا گرفتار است و به شکل نفسگیر با مشکلات فزاینده پیش رو دست و پنجه نرم میکند. به نظر می رسد که کهولت سن و بیماری مریم رجوی و گزینه جایگزینش از جمله مواردی است که تشکیلات را عمیقا به چالش کشیده است و خیلی از زنان پیشکسوت و قدیمی سازمان خود را شایسته جایگزینی مریم رجوی می دانند و مخفیانه بحث هایی هم در جریان است.
مورد بعدی شهادت هنیه به دست اشغالگران صهیونیستی و شدت بخشیدن مناقشات ایران و اسرائیل است که رجویها را بغایت خوشحال کرده است شاید که از شعله ور شدن جنگ آبی برایشان گرم شود و لذا مداوم از صهیونیسم علیه ایران و ایرانی دفاع میکنند و لغز میخوانند ولیکن نمی دانند که در این کارزار پیروز میدان مردمان ایران هستند و خود باید در خانه سالمندان آلبانی بپوسند و بمیرند و نابود شوند. ”
نارضایتی و ریزش فزاینده نیرو در تشکیلات پوسیده رجوی بواسطه فعالیتهای روشنگر و امید بخش انجمن نجات آلبانی از بحث هایی بود که پوراحمد با خانواده های چشم براه به اشتراک گذاشت و با مشارکت فعالانه حضار مورد بررسی قرار گرفت.
خانواده های حاضر در جلسه صمیمانه با اعضای انجمن نجات گیلان چند عکس یادگاری با هم گرفتند تا با درج در سایت انجمن نجات، شاید که اسیران مجاهدین خلق ببینند.
در خاتمه جلسه، حضار محترم به تماشای فیلم سرهنگ ثریا نشستند و چون خود در کانون این فعالیتهای انسانی در چهار ضلع اشرف عراق بودند. با هم به خاطره گویی تلخ و شیرین خود پرداختند و عزم جزم کردند تا نیل به مقصود گامی واپس نگذارند.
دقتکار