در زمان جنگ سرد حکومت عقبماندهی شوروی کمونیست برای دستیابی به اهداف ِ سیاسیاش و پیشبرد امر اطلاعاتی، مجموعهای از دختران ِ جوان ِ خوشاندام و خوشمشرب را برای جاسوسی تربیت کرده و تحت عنوان "شبکهی پرستوها" مأموریتهای ویژهی جاسوسی را که عموماً بهدام انداختن سوژههای مورد نظر ک.گ.ب بود به آنان محول مینمود.
در غالب این مأموریتها، این دختران زیبارو با جاذبههای جنسی، سوژهها را که عموماً اتباع کشورهای غربی و یا کادر دیپلماتیک و سیاسی این کشورها بودند به خلوت کشانده و با مستند کردن همخوابیشان با آنان و تهدید به لو دادن، آنها را وادار به همکاری با سازمان جاسوسی شوروی مینمودند…
اولین برداشتی که پس از مواجهه با رسوایی تاریخی باند رجوی (موضوع ِ گزارش ِ "مروری بر شگرد تبلیغاتی سازمان مجاهدین خلق در ایران" منتشر شده توسط رادیو زمانه) به ذهن متبادر میشود این است که رجوی با گرتهبرداری ابلهانه از روشهای سازمان جاسوسی شوروی، عدهای پیردختر و زنبیوهی طلاق گرفتهی علاف (با اسامی مندرآوردی مهناز و سپیده و آلاله و…) را برای تبلیغ عکساش بر روی شامپو و پخش اعلامیهی ترحیم ِ خواهرش بهکار گرفته است که در قیاس با شبکهی پرستوها، که برای اینان فقط نامی و صدایی از زن بودن باقی مانده است بهویژه با روشهای لاشخورانهای که بهکار میبرند، باید آن را "شبکهی کرکسها" نامید!
هدف رجوی از این مدل ِ ابتکاری ِ! تبلیغات، بعد از مصرف داخلی در اردوگاه اشرف احتمالاً بازی موش و گربه با نیروهای انتظامی و اطلاعاتی جمهوری اسلامی است، بنابراین برای پیروزی در این بازی با ملاحظهی متدهای هوشمندانهای! که تاکنون بهکار گرفته شده است، فقط باید منتظر استفاده از یک راه حل بکر بود و آن تبلیغ بر روی دستمال توالت است که بهمراتب کمتر از سایر اقلام بهداشتی برای جلوگیری از چاپ و تبلیغ عکسهای مستحجن و خلاف عفت عمومی مورد نظارت قرار میگیرد.
توضیحاً بایستی روشن باشد که بهکارگیری واژهی "مصرف" داخلی در اردوگاه اشرف در بند ِ فوق، با توجه به پرترهی چاپ شدهی رجوی بر روی تبلیغ شامپو با فیگور دست زیر چانه، موهای رنگ شده و ژل زده شده که کلیشهای از فرم سایر کاراکترهای تبلیغاتی است (نحوهی آرایش، لباس پوشیدن و فیگور گرفتن مریم رجوی هم مزید بر این معنی است که مجاهدین درسهای فشن (1) را آموخته و آن را مقلدانه اجرا میکنند) همان جنبهی بهداشتی و تبلیغ شامپو برای مصرف اعضای مجاهدین فرض شود، لیکن واژهی فوق بهمنظور دیگری و بهمعنای تلاش برای اثبات ادعای تبلیغ بهنفع مجاهدین در داخل کشور به اعضای محصور در این اردوگاه آورده شده است.
یکی دو سال قبل و پیش از راهاندازی "شبکهی کرکسها" دستگاه منگول تبلیغاتی مجاهدین این نوع تبلیغات را بهوسیلهی فتوشاپ انجام میداد و با مونتاژ کردن عکس مسعود و مریم رجوی و یا شعارهای دلخواهشان بر روی عکسهای موجود از مناظر و مکانهای مختلف در ایران ادعای فعالیتهای تبلیغی در داخل کشور داشتند، اما این روش آنقدر ناشیانه بود که مکرراً مچ آنها گرفته میشد و با مقایسهی عکسهای قبل از فتوشاپ و بعد از آن و تحلیل فنی عکسها، دست تبلیغاتچیهای رجوی بارها رو شد و نتیجتاً این شیوهی ابلهانه سوخت. طبیعی است که مجاهدین پس از سوختن آن روش، ناگزیر همهی عقول گردانندگانشان را روی هم ریخته و "شبکهی کرکسها" را راهاندازی کردهاند.
شبکهای که با خرج کردن پولهایی که به جان رجوی بند است و قبول هزینه برای بهدام انداختن شیادانهی افراد بیگناه در شرکتهای تبلیغاتی فعال گردیده و اکنون بخشی از روشهای احمقانه و البته ناجوانمردانهاش پیش ِ روی همه قرار گرفته است.
از این منظرهم واژهی مصرف داخلی قابل تأمل است؛ با وجود آنکه دار و دستهی رجوی سالها است با کلاهبرداری و دزدی، بخشی از هزینههایش را تأمین میکند، بهخصوص آنجا که به ایران مربوط میشود و فرد مورد نظر به آنان دسترسی ندارد (2) اما اوضاع و احوال درونی فرقه آنقدر بههم ریخته و آشوب زده است که رجوی برای سرپا نگه داشتن نیروهای روحیه باخته و سرخورده، از پولهایش بگذرد و آن را خرج بزک کردن کرکسهای پیر و فرتوت و جا زدن آنها به اسم مهناز و شهناز و سپیده و آلاله و… کند.
ایراندیدبان، چهاردهم فوریه 2008
_________________________
1- fashion = مدلهای ژورنال که برای تبلیغ یک لباس جدید استفاده میشوند.
2- یک نمونهی آن فردی بهنام خضر علییاری بود که با افشاگری در سایتهای اینترنتی شمهای از دزدی و کلاهبرداری مجاهدین را افشا کرد.