روز 21 مهرماه 1403 خانم اریسا ادریسی رئیس انجمن نجات آلبانی در کنفرانس “ایران، مبارزه با تروریسم” که به ابتکار مرکز فرهنگی سرزمین پدران در شهر مودنای ایتالیا برگزار شد، شرکت کرد. در جریان این کنفرانس سخنان خانم ادریسی که عمدتا حول وضعیت خانواده های اعضای تحت اسارت در فرقه مجاهدین خلق و نقض حقوق بشری اعضا و شیوه های مغزشویی رهبران مجاهدین خلق صورت گرفت، مورد استقبال اعضای شرکت کننده در این کنفرانس و مطبوعات و رسانه های خبری قرار گرفت.
خانم ادریسی سه مصاحبه با شبکه های تلویزیونی ایتالیا انجام داد که مصاحبه ایشان با شبکه mq.it 9 بمدت 4 دقیقه بصورت مستقیم پخش شد. در این کنفرانس علاوه بر خانم ادریسی خانم ماریا موریجی نویسنده و تحلیل گر مسائل خاورمیانه، استفانو بونیلانوری عضو موسسه مطالعاتی چیزم و خانم هانیه ترکیان تحلیل گر مسائل منطقه شرکت داشتند.
بی شک حضور خانم ادریسی دراین کنفرانس و در خارج از آلبانی یک دستاورد بزرگ و یک پوسته شکنی در سبک کار انجمن نجات آلبانی می باشد که سرفصل و سرآغاز جدیدی از فعالیت این انجمن را رقم زده است. این اتفاق و دستاورد بزرگ بیش از هر کسی، خانواده های اعضای گرفتار در بند اسارت فرقه مجاهدین خلق را خوشحال و امیدوار می سازد.
بیش از چهار دهه است که پدران و مادران اعضای تحت اسارت فرقه مجاهدین چشمانشان به درب دوخته شده که شاید روزی عزیزشان برگردد و درحسرت شنیدن صدای آنها لحظه شماری می کنند. چه بسیار پدران و مادرانی که آرزو به دل و در حالیکه تا آخرین لحظاتی که آرام آرام چشمانشان بسته میشد، به خود امید می دادند، ولی در نهایت در فقدان دیدار جگرگوشه شان چهره در خاک سرد فرو کشیدند. و چه بسیار پدران و مادرانی که هم اکنون در بستر بیماری به امید دیدار عزیزانشان با مرگ می جنگند.
خانم اریسا ادرسی تبلور و نماینده این خانواده هاست که طنین صدای آنها را فرسنگ ها دور از ایران به گوش افکار عمومی جهانیان در این کنفرانس رساند، تا اگر وجدان آگاه و بیداری هست این پدران و مادران را دریابد. رهبران مجاهدین خلق طی این سالها خیلی تلاش کردند که صدای خانواده های زجر کشیده به گوش مجامع بین المللی و وجدان های بیدار وحامی حقوق بشر جهان نرسد!
رهبران این سازمان ضدانسانی کوشیدند که این دیوار جدایی بین خانواده ها و اعضا را هرچه بیشتر قطور و بلند سازند تا هیچ احساس، عشق و عاطفه ای به اعضا نرسد و آنها همچنان در بند پیچیده ترین شیوه های مغزشویی و کنترل ذهن گرفتار بمانند! ولی مگر می توان مانع تابیدن خورشید شد؟ مگر می توان باران عشق و عواطف را از باریدن باز داشت؟
حضور خانم ادریسی در این کنفرانس ود ر کشور سواحل لاجوردی پیام آور این بود که هرگز نمی توان صدای خانواده ها را در گلو خفه کرد، هرگز نمی توان جلو عشق و عاطفه را گرفت. و هرگز نمی توان یک نسلی را تا ابد در اسارت نگاه داشت. روزی طنین صدای خانواده ها از مقابل درب قرارگاه اشرف در عراق بلند بود، روزی در مقابل سفارت ترکیه در تهران و تیرانا و اینک در طنین فریاد بلند و رسای اریسا ادریسی در کشور ایتالیا و مرکز فرهنگی سرزمین پدران و در کنفرانس “ایران، مبارزه با تروریسم”.
از جانب خودم و تمامی اعضای بازگشتی و از بند رسته و همچنین خانواده های چشم انتظار این موفقیت بزرگ را به خانم ادریسی، انجمن نجات آلبانی و تمامی اعضا و مدیران انجمن نجات در ایران تبریک می گویم و برای رسیدن به چشم اندازهای موفقیت آمیز بعدی دعا میکنم. به امید بر تابیدن صبح آزادی تمامی اسیران و پایان چشم انتظاری تمامی خانواده های دردمند.
علی اکرامی