آقای قادر رحمانی عضو پیشین مجاهدین خلق، یکی از رها یافتگان از فرقه مخوف و جهنمی رجوی است. وی با شهامت تمام از اسارت و بردگی ، از مناسباتی بغایت ارتجاعی و قرون وسطایی و از استثمار روح و جسم انسانها در فرقه تروریستی مجاهدین خلق با تمامی سختی ها گذر کرد و دوباره به زندگی سلام داد.
قادر رحمانی در سال ۱۳۶۴ در جنگ ایران و عراق اسیر نیروهای عراقی شد و بمدت ۴ سال انواع شکنجه های روحی و روانی و جسمی را تحمل کرد. وی در سال ۱۳۶۸ با توجه به شرایط سخت اردوگاه های عراق و برای فرار از آن وضعیت به سازمان مجاهدین خلق پیوست.
ایشان به مدت ۱۷ سال در مجاهدین خلق گرفتار بود. وی در طول حضورش در مجاهدین خلق بارها درخواست جدایی کرد ولی قوانین سخت فرقه نه تنها مانع از خروج وی از سازمان شد، بلکه فشار بر وی بیش از گذشته نیز افزایش یافت. تا اینکه در سال ۱۳۸۵ و زمانیکه دیگر صدامی در کار نبود و مجاهدین خلق حامی خود را از دست داده بودند توانست به کمک آمریکایی ها از این گروه جدا شده و به ایران باز گردد.
قادر رحمانی در یکی از مصاحبه هایش می گفت: یکی از سوالاتی که همیشه ذهنم را درگیر میکرد این بود که سازمان مجاهدین خلق چطور می توانست با اعضای خود که به آنان احتیاج داشت رفتارهای ناشایست انجام دهد و شخصیت آنان را خورد کند؟
او در خاطرات خود می نویسد بعد از اینکه توانستیم از فرقه خارج شویم و شیرینی زندگی بدون فرقه رجوی را تجربه کنیم همیشه حسرت روزهایی را که فرقه از ما گرفت را می خورم و برایمان جای تعجب است که ما چرا و به چه دلیل این شیرینی زندگی را سالیان دراز دو دستی تقدیم فرقه رجوی کردیم؟!
آقای قادر رحمانی هم اکنون دارای همسر و دو فرزند پسر است. و از اینکه از راه حلال کسب درآمد می کند به خود می بالد و خوشحال است. او خوشحال است که زندگی می کند و از این نعمت خدادادی نهایت استفاده را می کند آقای قادر رحمانی آرزو می کند روزی برسد که هیچ انسانی در بند و استثمار روحی و جسمی این فرقه پلید قرار نداشته باشد.
آری آری زندگی زیباست
زندگی ، آتشگهی دیرنده پابرجاست
گر بیفروزیش ، رقص شعله اش در هر کران پیداست
ور نه خاموش است و خاموشی گناه ماست
“سیاوش کسرایی”