جغدهای جنگ طلب

یادداشت روز ـ هئیت تحریریه سایت ایران قلم، بیست و چهارم ژئیه 2008
همانطور که در مقالات قبل یادآوری کردیم ، مخالفت با جنگ ریشه در باورهای ضد خشونت ، صلح طلبانه و بشر دوستانه ای قرار دارد که بر اساس آن توسل به هر وسیله را برای رسیدن به هدف مجاز نمی داند. چرا که اگر قرار باشد با خشونت و جنگ تغییرات سیاسی اجتماعی در هر کشوری رخ دهد، مردم آن کشور در صف نخست برای قربانی شدن، فقر بیشتر، و تحت سلطه و استبداد عمیق تر قرار خواهند بود. ضمن اینکه در سایه جنگ و تهاجم خارجی ، حداقل آزادی های موجود نیز که با تلاش و کوشش نهادهای مدنی و مدافعین استراتژی پرهیز از خشونت فراهم شده ، نقش بر آب خواهد شد.
بنابراین اهمیت مخالفت با جنگ را باید از یک طرف در تضعیف استراتژی ترور و خشونت و از سوی دیگر تقویت استراتژی پرهیز از خشونت دید. اتفاقا به همین دلیل است که نیروهای جنگ طلب، چه با نام ایرانی و چه غیر ایرانی و در صحنه بین المللی، به شدت بر طبل جنگ می کوبند. خشونت طلبان همچنین جنبش صلح طلبی در اپوزیسیون ایران و یا در صحنه بین المللی را نیز برای اینکه در تقابل با استراتژی آنها، یعنی استراتژی جنگ و مبارزه مسلحانه قرار دارد، جهت تضعیف و زمین گیر کردن ، به مزدوری و مماشات یا سازش با رژیم جمهوری اسلامی ربط می دهند، در حالیکه خود در صف اول تقویت استبداد در حکومت ایران در سه دهه گذشته قرار داشته اند.
چه کسی است که به اهمیت نقش جنگ ایران و عراق در به تاخیر انداختن پیدایش و گسترش دمکراسی در ایران پی نبرده باشد؟ آیا نقش دیکتاتور سابق عراق صدام حسین و پشتیبانان تسلیحاتی وی در سطح جهان و همچنین سازمان مجاهدین خلق که به جاسوسی و مزدوری برای صدام حسین در جنگ ایران و عراق مشغول بودند،در این مسئله قابل انکار است؟
اخیراً نیز بر همین روال، و برای هموار کردن جنگ ، بخشی از جاده صاف کن های خشونت و فرقه گرایی در کنفرانسی در برلین گرد هم آمده بودند تا بهترین راه حل مقابله با فعالیت های هسته ای حکومت ایران را جنگ معرفی کنند. این کنفرانس در ماه مه 2008 برگزار شد و دو تن از سخنرانان اصلی کنفرانس مناشه امیر (Menashe Amir) مدیر برنامه فارسی صدای اسراییل و مسئول سایت اینترنتی وزارت خارجه اسراییل و پائولو کازاکا (Paulo Casaca) نماینده پرتغالی پارلمان اروپا و دلال و رابط بین المللی فرقه خشونت طلب مجاهدین خلق بوده اند.
پائولو کازاکا به نمایندگی از مجاهدین خلق در این کنفرانس گفت که :
برای جلوگیری از چنین پیشامدهایی بایستی اسراییل دست به یک حمله نظامی پیشگیرانه با سلاح‌های سنتی برای تخریب پروژه اتمی ایران بزند؛ هرچند که بهتر است از سلاح‌های اتمی هم در این راه استفاده کند.قطعاً نتیجه چنین تهاجمی کشته شدن تعدادی از شهروندان غیرنظامی ایرانی خواهد بود؛ ولی مسئولیت آن بر عهده ایرانیانی است که سرنوشت خود را به دست چنین رژیمی داده‌اند. باید تصمیم گرفت که یک ضربه اتمی بهتر است یا هولوکاست دومی که در کنار تمدن بین‌المللی در شرف تکوین است.
گستاخی کازاکا واسطه مجاهدین خلق چنان است که اعتراف می کند که نتیجه یک جنگ خارجی کشته شدن تعداد زیادی از ایرانیان می باشد، اما برای اجرای ماموریت خود همچنان جاده خشونت و جنگ را صاف و هموار می کند.
نکته جالب در این کنفرانس نحوه معرفی مجاهدین خلق توسط پائولو کازاکا بود. وی با نشان دادن یک عکس از تونلی مدعی اهداف اتمی حکومت ایران شد و مجاهدین خلق را به عنوان منبع این اسناد معرفی کرد و از اتحادیه اروپ و آمریکا خواست تا نام این سازمان را از رده سازمان‌های تروریستی خارج کنند؛ چرا که این امر به مقاومت!! ( بخوانید استراتژی جنگ و خشونت ) کمک خواهد کرد.
اما باید برای کازاکا و مناشه امیر و مسعود رجوی و سایر جاده صاف کن های جنگ ، خشونت و فرقه گرایی مجدداً یادآوری کرد که مردم ایران پرچم جنگ طلبان را با منطق صلح، در حال پایین کشیدن هستند تا علاوه بر جلوگیری از تهاجم خارجی به کشور ایران، باعث اضمحلال و فروپاشی نهایی استراتژی ترور ، خشونت و فرقه گرایی گردند. بدون تردید زوزه های جغدهای جنگ طلب با نغمه های صلح طلبانه مردم ایران و جهان خاموش خواهد شد.