فرقه خانواده دوست

در تهران جمع شدند و یا آنهایی که با پای خود و تحمل رنج و خطر مسافرت تا دم درب کمپ اشرف آمدند به امید دیداری ولو هر چند کوتاه ولی از این حق طبیعی ممانعت بعمل آوردید و تشنه آنها را روانه کردید و به سینه آنها دست رد زدید آیا خانواده این اعضاء نبودند و آیا حق پدری و مادری و برادری و خواهری نداشتند که حتی یک ملاقات کوتاه داشته باشند و مختصری فرزند دلبند خودشان را در آغوش بگیرند و درد دل کنند؟

نوشته های مرتبط:

• نامه ای از یک دوست به جواد عرب درگی
• تسلیت به دوست عزیزمان جناب آقای علیرضا مقدمی
• تسلیت به دوست عزیزمان جناب آقای اکبر خباره
• در گذشت آقای صمد نظری ما را در غمی جانکاه فرو برد
• نامه عبدالرضا قلعه ای به عباس گل ریزان در کمپ آلبانی