مجاهدین قیمت گزاف یک صفحه کامل آگهی در واشنگتن تایمز را پرداخته اند که بعد از انتشار آن جشن و شور وشادی راه بیندازند ؛ مجاهدین در و دیوار را به هم میبافند که بگویند اینکار را خود روزنامه انجام داده است و خیلی هم ویژه بوده، مثلا میگویند:واشینگتن تایمز این مطلب را در شماره ویژه روز چهارشنبه، ۲۵ مجاهدین در ظاهر در ده ماده میخواهند چهره تروریستی و فرقه گرایانه خود را شسته و خود را مترقی و متمایل به غرب نشان دهند. در حالی که حتی برای نمونه حتی دو مورد از این ده ماده در مناسبات داخلی آنها عملی نشده است. ماده یکم میگوید “آرای مردم تنها ملاک سنجش است و بر همین اساس ما خواهان یک حکومت جمهوری مبتنی بر آرای مردم هستیم. “ نقض عملی این ماده انتخاب شخص مریم رجوی به ریاست جمهوری است که نه تنها بر اساس رای ملت ایران نبوده بلکه حتی بر اساس رای ایرانیان خارج کشور و یا حتی اعضای خود مجاهدین هم نبوده است و این نشان میدهد که آنها مطلقا برای رای کسی ارزش قائل نیستند. خانم رجوی اگر راست میگویید برای اثبات این ماده ریاست جمهوری خودخوانده را کنار گذاشته و اقدام به رای گیری کنید. شما حتی نوع حکومت را هم از همین الان مشخص کرده اید و این در زمانی است که حتی تصور کسب قدرت برایتان یک سراب است. آیا اگر درصدی احتمال کسب قدرت داشتید تمامیت خواهی و تحمیل عقیده و بی ارزشی برای رای و نظر مردم را آنطور که در مرامتان است نشان نمیدادید؟ ماده دوم میگوید:” ما خواهان یک نظام کثرت گرا, آزادی احزاب و اجتماعات هستیم. در ایران فردا کلیه آزادیهای فردی محترم شمرده میشود و عقیده و بیان و مطبوعات کاملاً آزاد و هرگونه سانسور و تفتیش عقاید ممنوع است” خوب است اما چه تضمینی میدهید؟ ما باید به الگوی شهری که ساخته اید نگاه کنیم؟ جایی که روزنامه و آزادی احزاب و اجتماعات و آزادیهای فردی و سانسور و تفتیش عقاید بیداد میکند؟ یا به گفته های شما و این ماده؟ چرا اشرف را طبق این ماده بنا نکرده اید؟ چرا در اشرف از آزادی و مطبوعات وحق آزادنه نظر خبری نیست؟ جلسات تفتیش عقاید و نشست های عملیات جاری و غسل مگر برای تفتیش عقاید برپا نمیشوند؟ در ماده سوم آمده است:” در ایران آزاد فردا از لغو حکم اعدام دفاع می کنیم و نسبت به آن متعهدیم” خوب است ما هم با حکم اعدام مخالفیم ؛ اما چرا در ایران آزاد فردا؟ از همین الان نشان دهید و به این گفته متعهد باشید ؛ چند نفر در اشرف اعدام شدند و محکوم به مرگ؟ چند نفر به دست شما کشته شدند؟ شما نبودید که به اعدامهای انقلابی به قول خودتان افتخار میکردید و دست به ترور میزدید؟ مگر برای آن حکم ها شما دادگاهی تشکیل میدادید؟ چرا باید وقتی صدام میگوید فلان کس را ترور کنید شما اقدام کنید مگر حکم اعدامی که صدام صادر میکرد شامل این ماده نمیشد؟ در ماده چهارم هست که:” مقاومت ایران جدایی دین و دولت را برقرار خواهد کردو هرگونه تبعیض در مورد پیروان کلیه ادیان و مذاهب ممنوع خواهد بود” بازهم ما باید دم خروس را باور کنیم یا ماده چهارم را؟ آنهمه آزارو تحقیر مسیحیان و اهل تسنن و حتی قومیت ها در اشرف از این ماده سرچشمه میگرفت؟ اصلا مگر اسم حکومتی که میخواهید برقرار کنید جمهوری دمکراتیک اسلامی نیست؟ چطور در یک جمهوری اسلامی دین از دولت جداست؟ برویم سر ماده پنجمتان: ” ما به برابری کامل زنان و مردان در کلیه حقوق سیاسی و اجتماعی و مشارکت برابر زنان در رهبری سیاسی معتقدیم. هر گونه تبعیض علیه زنان ملغی خواهد شد و آنان از حق انتخاب آزادانه پوشش برخوردار خواهند بود”.مرحبا حرف خوبی است اما چرا زنانتان را راحت نمیگذارید؟ چرا در اشرف زنان در حصارهای سیمی اسیرند و حق برخورد با مردان را ندارند؟ چرا نه تنها حق کمترین آرایش راندارند بلکه چرا مجبور به پوشیدن لباس خاص و روسری هستند؟ و چرا این ماده در اشرف بی معنی ترین چیز است؟ در ماده ششم میگویید:”ما خواهان ایجاد.یک نظام قضایی مدرن مبتنی بر احترام به اصل برائت، اصل حق دفاع, حق دادخواهی, حق برخورداری از محاکمه علنی و استقلال کامل قضات هستیم. مجازاتهای بیرحمانه و تحقیرآمیز در ایران اینده هیچ جایی نخواهد داشت. ” جالب است اما کدام یک از کسانی را که مجازات کردید از این حق برخوردار بودند؟ آیا در زندانهای سال ماده هفتم:” ما به «بیانیه جهانی حقوق بشر» و میثاقها و کنوانسیون های بین المللی, ازجمله, «میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی», «کنوانسیون علیه شکنجه و «کنوانسیون حذف کلیه اشکال تبعیض علیه زنان» متعهدیم “ از کی متعهدید؟ آیا روزی که کودکان را به جنگ میبردید به این کنوانسیونها متعهد بودید؟ آیا حقوق مدنی و سیاسی در اشرفی که میگویید شهر است طبق کنوانسیون های بین المللی است؟ و ماده هشتم:”درایران فردا مالکیت شخصی, سرمایه گذاری خصوصی و بازار آزاد برسمیت شناخته می شود.”این را مطمئنم که انجام میدهید و در آرزویش هم به سر میبرید بخصوص مالکیت شخصی رهبر و مسئولانتان همانطور که در اشرف هم برقرار کرده بودید و اختلاف شدیدی بین مسئولین و اعضای ساده از نظر غذا و پوشاک و و وسایل و حتی درمان و ارتباط و حقوق اولیه انسانی برقرار کرده بودید. چرا لااقل شعار برابری اجتماعی نمیدهید؟ و ماده نهم که:”سیاست خارجی ایران فردا بر همزیستی مسالمت آمیز، صلح و همکاریهای بین المللی و منطقه یی و احترام به منشور ملل متحد و برقراری ارتباط باهمه کشورها مبتنی خواهد بود” بهتز است به این ماده اضافه کنید که سیاست خارجی مبتنی بر مزدوری و نوکری اجانب و تغییر جهت یکشبه به جانب قدرت و حراج اموال و منابع طبیعی به کشورهای قدرتمند برای تداوم قدرت و برسرکار ماندن خواهد بود, کاری که امروزه با افتخار مشغول به انجامش هستید ؛ و بالاخره در ماده دهم:.” ما خواستار آنیم که ایران آزاد فردا یک ایران غیراتمی و عاری از سلاحهای کشتار جمعی باشد. “ البته برای نوکری بیگانه نیاز به اسلحه معمول هم نخواهید داشت و چون به فکر خدمت به مردم هم نیستید لازم نیست بین انرژی هسته ای و قدرت اتمی تفکیکی قائل شوید. اگر این ماده نبود میگفتم که کاش فقط یکی از از این ده ماده را انجام میدادید! اما الان میگویم کاش از این ده ماده فقط و فقط دوتا را در شهری که زیر سایه قدرت صدام ساختید اجرا میکردید تا امروز حرفهایتان قابل باور باشد ؛ مطمئن باشید آنچه در اشرف گذشته دفن نخواهد شد و همه مردم هر روز بییشتر و بیشتر خواهند فهمید. پس هر روز این ده ماده بیشتر به یک ادعانامه علیه خودتان تبدیل خواهد شد. حالا میدانید پول گزاف آگهی را در واقع علیه خودتان خرج کرده اید؟