خانم مریم عضدانلو از حقوق برابر زنان سخن می گوید او در پیام ها، سخنرانی ها و یا مصاحبه های خویش به مناسبت های گوناگون و در روز جهانی زن شعار دفاع از حقوق زنان و احقاق حقوق تضییع شده ی تاریخی زنان را مدام و اما فریبکارانه تکرار می کند. این عادت همیشگی رهبران مجاهدین در مواجه شدن با خبرنگاران، رسانه های گروهی غرب و پارلمانترهای اروپایی و امریکایی ست.
متاسفانه خانم مریم عضدانلو در پیام و سخنان خویش سعی دارد با شناخت و درک رویدادها، ابعاد، زوایا و پیچیدگی های جهان معاصر و نیز همخوانی فریبکارانه با ضرورت ها و تنگناهای حیطه ی فعالین حقوق زنان و سمت و سوی مباحث و فعالیت های فیمینیستی و نیز سوء استفاده و بهره برداری نادرست و اغواگرانه از تضادها و بهره گیری از رادیکال ترین گرایشات اجتماعی و سیاسی دنیای مدرن در واقع روزنه و دریچه ای بیابد تا انگاره ها و باورهای زن ستیز، عشیره ای و قرون وسطایی را با تمسک به شعارها و دریافت های تئوریک جذاب و مدرن به پیش ببرد.
اما موضوعی که خیلی مهم است و می توان بر آن تاکید ورزید اینکه همین خبرنگاران رسانه های غربی، سیاستمداران و پارلمانترهای اتحادیه اروپا و یا نمایندگان کنگره امریکا اگر از آنچه که در لایه های زیرین مناسبات تشکیلات مجاهدین و در درون قرارگاه اشرف در رابطه با زنان می گذرد، کمترین اطلاعی داشته باشند شکی نیست که رهبران مجاهدین را به جرم و گناه زیر پا گذاشتن بدیهی ترین حقوق طبیعی زنان به پای میز محاکمه در دادگاههای بین المللی خواهند کشید. می توان به خانم مریم عضدانلو پیشنهاد کرد اگر می خواهد قضاوت واقعی حامیان سیاستمدار و یا برخی از نمایندگان پارلمان های کشورهای اروپایی و امریکایی را در باره ی دیدگاه و عملکرد مجاهدین در باره ی زنان بداند، بهتر است فیلم هائی که از نشست هایی چون غسل هفتگی، طعمه، حوض و یا انقلاب ایدئولوژیک و نشست های طلاق تهیه کرده اند را با زیر نویس انگلیسی در اختیار حامیان خویش قرار دهد تا ماهیت رفتارهای زن ستیز و فاشیستی مجاهدین به روشنی مشخص شود.
براستی چرا خانم مریم عضدانلو برای دفاع از عملکرد و مواضع مجاهدین در برابر ادعاهای نقض حقوق زنان در قرارگاه اشرف که از سوی مخالفینشان و یا جدا شدگان دارودسته ی رجوی مطرح می گردد فیلم نشست ها و جلسات مذکور را در معرض دید همگان قرار نمی دهند؟ تا حقیقت و امر مشهود بر همگان آشکار گردد؟ اما آنچه که از نظر جداشدگان مجاهدین واقعیت دارد این است که زنان در درون مناسبات مجاهدین به مثابه ی مهره های تشکیلاتی تلقی می شوند و رهبری عقیدتی با کشیدن هاله ای از تقدس بر جایگاه و وجود خویش می تواند با در اختیار گرفتن اراده ی آزاد زنان و پتانسیل و سرمایه وجودی آنها در مسیر اهداف از پیش تعیین شده، نهایت بهره برداری را بکند. این به این معناست که زنان در مناسبات مجاهدین افرادی تلقی می گردند که از خود نبایستی هیچگونه اختیار و قدرت تصمیم گیری داشته باشند و اگر تزلزل ذهنی و فکری نسبت به دستورات رهبری و یا تصمیم های ویرانگرش در خویش احساس کنند می بایست خود را سزاوار کیفر به خاطر این گناه نابخشودنی و عبور از مرز سرخ، بدانند.
خانم مریم عضدانلو در پیام خویش به مناسبت روز جهانی زن از حقوق زنان و تحقق برابری آنها سخن می گوید. اما او به خوبی واقف است که در مقر خانم ها در قرارگاه اشرف چه می گذرد و چه رویدادهای تلخی اتفاق می افتد.
بی شک، بیش از دو دهه است به حقوق طبیعی و قانونی زنان در قرارگاه اشرف اهمیتی داده نمی شود. فاکت های بیشماری بر این مدعا وجود دارد. وادار کردن افراد و کادرهای تشکیلاتی به طلاق دادن همسرانشان تحت عنوان انقلاب ایدئولوژیک و یا طرح شعار مبارزه مقدس و رهائیبخش برای رهایی زن و حل تضاد جنسی دوران، سازگاری و همخوانی با ادعای رهایی زن و تحقق حقوق برابر زنان آن گونه که خانم مریم عضدانلو در پیام خویش به آن اشاره می کند، ندارد.
خاطرات و واقعیات تلخ و گزنده ای که زنان جدا شده مجاهدین همانند خانم بتول سلطانی از ماجرای دردناک وادار کردن زنان به طلاق و جدایی همیشگی از همسران و کودکانشان شرح می دهند حاکی از پوج بودن شعارهای رهبری عقیدتی و پروپاگاندای سردمداران مجاهدین است.
آیا عقیم کردن بیش از پنجاه نفر از زنان قرارگاه اشرف از طریق جراحی رحم، طی پروسه سیستماتیک شستشوی ذهنی با القاء به اینکه آنان به " قله آرمانی " دست خواهند یافت، همانگونه که خانم بتول سلطانی عضو سابق شورای رهبری مجاهدین در مصاحبه با خبرنگاران رسانه های گروهی بدان اشاره داشت و یا اظهارات خانم نسرین ابراهیمی در جلسه پارلمان اروپا در تاریخ 9 سپتامبر سال جاری مبنی بر خارج کردن رحم زنان در قرارگاه اشرف که پرده از یکی دیگر از دردناک ترین رویکردهای فرقه ای در مناسبات مجاهدین خلق برداشت،. گفته ها و سخنان خانم مریم عضدانلو را در باره ی دفاع از حقوق زنان زیر سوال نمی برد؟
تردیدی نیست وارونه نمودن حقایق، پنهان کردن رویدادها و مسائلی که در مقر خانم ها در قرارگاه اشرف می گذرد و خانم مرضیه قرصی از اعضای با سابقه ارتش آزادیبخش در خاطرات خویش بدان اشاره صریح دارند حکایت تلخ و درخوری ست از بردگی زنان در مناسبات فرقه ای و غیر دموکراتیک مجاهدین.
آرش رضایی