همانطور که میدانید اخیراً پارلمان اروپا به تحریک لابی فرقه مجاهدین بیانیه ای در حمایت به اصطلاح «ساکنان اشرف» صادر کرد که قابل تأمل است.
صرف نظر از مواد و الحاقیه ها و تبصره هایی که از کنواسیونهای مختلف ژنو در ابتدای این بیانیه از سوی پارلمان اروپا ردیف شده است و گذشته از اینکه این بیانیه به هیچوجه الزام آور نیست و صرفا توصیه و درخواست است که صرفاً شامل تنها ساکنان کمپ اشرف نمی شود بلکه شامل سایر افراد ایرانی که بنا به دلایل مختلف در حال حاضر در عراق بسر میبرند نیز میشود و نکته مهمتر اینکه این بیانیه ضمنا از افرادی نام میبرد که در کمپ اشرف ساکن هستند که در گذشته عضو سازمان مجاهدین بودند. بنابراین کل ماجرا مربوط میشود به تعدادی از افراد به جا مانده در کمپ اشرف که بعد اشغال عراق توسط نیروهای آمریکایی و خلع سلاح شدن هنوز هیچ کشوری به آنها اجازه ورود یا سکونت نداده است به استثنای ایران که پذیرفته است به شمار قابل توجهی از آنها به جز تعدادی اندک شمار از فرماندهان و مسئولین بالای آنها که مستقیما در ترورهای سالیان گذشته و اخیر دست داشته اند و یا فرماندهی و هدایت و آموزش آنرا به عهده داشته اند عفو اعطاء نماید و آنها را مورد بخشش قرار دهد کما اینکه تا کنون نیز همین گونه عمل کرده است و کلیه افراد بازگشتی را با آعوش باز قبول نموده است و اصلاً از تبلیغاتی که توسط سایت ها وابسته به این فرقه مدام در فضا پخش میشود و یا گفتگوهای تعدادی عناصر دست چندم سیاسی در این یا آن کشور که برای تنور تبلیغاتی این فرقه مخرب در خصوص «آینده تاریک» و یا «تراژدی انسانی» و یا وضعیت «خطرناکی» که بازماندگان در کمپ اشرف را البته بطور ظاهری و خیلی تهدید میکند هیزم فراهم میکنند.کس دیگری این چنین نمی اندیشد و آن دسته از دیپلماتها و اشخاص سیاسی و یا تأثیر گذار در امورات ممکلتی شان و یا اعضاء انجمن ها و احزاب مختلف در کشورهای مختلف آسیایی و اروپایی که به ایران سفر کرده اند و یا با اعضاء بازگشتی دیدار داشته اند و یا پای صحبت خانواده های اسیران در اشرف نشسته اند بخوبی میدانند که این حرفها تماما تبلیغات محض است و اصلا جای نگرانی نبوده و نیست.
قسمت دیگری از این بیانیه جهت دار با تبلیغات مجاهدین مربوط میشود به نوعی محاصره که گویا از بعد از تحویلگیری حفاظت کمپ اشرف توسط نیروهای عراقی و کنترل آن توسط دولت مردمی عراق دیگر نه آب و نه غذا و نه دارو به آن وارد نشده است که پر واضح هست که با حقیقت فاصله بسیار دارد و اساسا فکر نمیکنیم که هیچ وجدان بیداری اساسا از چنین تاکتیک هایی بهره جویی کند آنهم در این برهه از زمان که هیچکس چشمش را نمی بندد و این حقیقتی است که در هیچ کجا هواداری ندارد و بردی هم نخواهد داشت اما پرداختن هیستریک به آن و بزرگ کردن بیش از حد آن مسلما خالی از تأثیر گذاری مطلوب به نفع کارگزاران چنین تاکتیکهای تبلیغاتی نخواهد بود حال اگر در درون این کمپ عمدا به کسی غذا یا آب نرسیده است آن جای رسیدگی دارد و از قضاء هرچه سریعتر مورد رسیدگی قرار بگیرد بهتر است و چه بهتر که توسط همان ارگانهای بین المللی و حقوق بشری باشد.
نکته دیگری که گویا این بیانیه بنظر میرسد بر پایه آن شکل گرفته باشد و یا بهتر بگوییم که بهانه تهیه آنرا بدست پدیدآورندگانش داده است ظاهرا موضع گیری های شخصی احدی از اعضاء مسئول در دولت عراق است که مسلما حرفهای یک فرد و نه دولت چقدر میتواند مستند واقع شود خود جای ابهام دارد و بهتر بود که این نهاد اروپایی اندکی روی آن تأمل مینمود و موضعگیری های قانونی و رسمی دولت عراق را مد نظر قرار میداد. گویا که امر بر این حضرات مشتبه شده باشد.
به هرحال همگان بدنبال نجات این افراد هستند و اینکه بتوانند شرایطی را فراهم نمایند که این افراد بتوانند مستقلاً و آزادانه و بدون حضوری عوامل تنش زا و کنترل کننده در فرقه بتوانند خودشان راساً تصمیم بگیرند و برای آینده خودشان مسیر جدید انتخاب نمایند که این از جمله شامل زندگی در هر کشوری که مایل هستند نیز میشود خواه ایران یا هر کشور دیگر فرقی نمیکند بلکه مهم نجات از چنگال فرقه است و بازیافتن خودشان و گرفتن اهرم کنترل زندگیشان بدست خودشان است چون در حال حاضر این افراد به مثابه گروگان هستند و تا گامی برای نجات این اسراء برداشته میشود بلافاصله آنها به «وضعیت نامعلوم» و یا «تراژدی» یعنی همان خودکشی یا خودسوزی و یا امثال آن تهدید میشوند.
بنابراین ما خواهان هیچگونه سختی و صعوبتی از جانب هیچکسی برای این اسراء در بند فرقه در کمپ اشرف نبوده و نیستیم و از هر اقدامی که منجر به نجات آنها و آزادی آنها از این کمپ شود استقبال نیز میکنیم کما اینکه افراد زیادی در حال تلاش هستند تا بتوانند موقعیت قانونی برای این افراد در سایر کشورها فراهم نمایند همانطور که تعدادی از جداشدگان که مایل بودند در کشورهای دیگری زندگی کنند در اسرع وقت و با کمک انجمن های مستقل و دولت عراق و کشورهای مربوطه مسائل قانونیشان حل شد و این امکان برایشان فراهم شد. در آخر پارلمان اروپا اگر میخواهد که قدم خیری واقعاً از روی حس بشر دوستانه بر دارد بایستی سریعتر کشورهای عضو خود را مجاب کند که مسئله سکونت آن افراد در کشورهای مطبوع خود فراهم کند تا این افراد بتوانند منزلگاه دلخواهی برای ادامه زندگی خود پیدا کنند و البته طوری که حقوقشان سلب نشود و مورد سوء استفاده فرقه و یا فرقه ها و یا حمایت کنندگان این قبیل فرقه ها قرار نگیرند.
اسماعیل شمس الدین