گفتگوی خانم بتول ملکی با آقای هادی شمس حائری در شهر ژنو

مقدمه:
در تاریخ 29.09.2009 هیئتی از فعالان حقوق بشر به منظور گفتگو و ارائه گزارشات لازم به نهادهای مدافع حقوق بشر به شهر ژنو سفر نموده و شرایط نگران کننده اعضای مجاهدین خلق در کمپ اشرف در عراق را با بعضی از هیئت های شرکت کننده در اجلاس حقوق بشر در میان گذاشتند. در حاشیه این سفر گفتگوهایی را خانم بتول ملکی با آقایان شمس حائری و محمد حسین سبحانی انجام داده است که در اولین قسمت گفتگو با آقای حائری را در زیر ملاحظه می فرمایید. برای مشاهده فیلم گفتگو نیز بر روی عکس کلیک کنید. خانم بتول ملکی:
اقای شمس حائری چرا مجاهدین اصرار دارند در عراق ماندگار شوند؟ اگر از عراق خارج شوند چه پیامدی برای آنها خواهد داشت؟ آقای هادی شمس حائری:
هر سازمانی احتیاج به انسجام و وحدت تشکیلاتی دارد خوب یک زمانی سازمان مقبولیت عام داشت و مردم قبولش داشتند و پایگاه مردمی داشت و به لحاظ ایدئولوژیکی و سیاسی استحکام داشت و روی اصول خودش بود و لازم نبود که به زور نیروهای خودش را حفظ کند و آن موقع نیروها بطور اتوماتیک می آمدند به سمت سازمان. چون در حال حاضر سازمان پایگاه مردمی و توده ای خود را از دست داده و به عراق عزیمت کرده و علیه مردم ایران فعالیت های مخرب و جاسوسی کرده و همکاری با صدام حسین کرده و الان باید نیروهای خودش را با ابزار های مکانیکی و فیزیکی نگه دارد تا بتواند نیروهای خودش را حفظ کند. یعنی باید یک حصاری مثل زندان درست کند و مانع خروج نیروهای خودش از آنجا بشود تا بتواند سازمانش را حفظ کند. به محض اینکه این دیوار فیزیکی و سیم خاردار و فشار تشکیلاتی برداشته شود تما نیروها متفرق می شوند و دنبال کار و زندگی خودشان می روند. سازمان دیگه آن توان را به لحاظ سیاسی و ایدئولوژیکی و تشکیلاتی ندارد که نیروها خودشان داوطلبانه به سمت سازمان بیایند. از سامان نفرت دارند و می خواهند از این سازمان خارج شوند. به همین جهت اصرار دارد در عراق بماند تا بتواند این پایگاه و قلعه را حفظ کند و مانع خروج نیروهای خود شود چون اگر نیروهایش را آزاد بگذارد همه اقدام به خروج از سازمان می کنند و علی می ماند و حوضش. اگر سازمان از عراق خارج شود این قابل پیش بینی و تحقق است که نیروها هر کدامشان به سمتی خواهند رفت. عده ای به ایران خواهند رفت و عده ای به اروپا خواهند رفت و بخش کوچکی برای سازمان باقی می ماند که مایل باشند با سازمان همکاری کنند. به همین دلیل سازمان مجاهدین سعی می کند نیروهای خودش را در عراق نگه دارد تا این تشکیلات را بتواند حفظ کند. خانم بتول ملکی:
یعنی شما فکر می کنید این افرادی که در سازمان مجاهدین خلق هستند به میل خودشان در آنجا مانده اند و آیا اگر بخواهند از سازمان خارج شوند با آنها برخورد فیزیکی می کند؟ آقای هادی شمس حائری:
خوب طبیعتا من خودم وقتی در آنجا بودم می دیدم که با افرادی که درخواست جدایی می کنند، از جمله خودم که وقتی درخواست جدایی کردم با چنین مشکلی مواجه شدم و مورد انواع و اقسام آزار های جسمی و روحی قرار گرفتم و مورد تهدید قرار گرفته و به زندان افتادم، فضایی را ایجاد می کنند که اعضای سازمان جرئت نکنند که در خواست جدایی کنند و طبیعتا اگر سازمان نیروهای خودش را آزاد بگذارد و یک همه پرسی برگزار کند که چه کسی می خواهد بماند و چه کسی می خواهد برود، می بینیم که اکثریت قریب به اتفاق می خواهند از این سازمان خارج شوند. خانم بتول ملکی:
شما فکر می کنید که بالاخره دولت عراق تصمیم گرفته که افراد سازمان را از عراق اخراج کند؟ آقای هادی شمس حائری:
عراق از مدت ها قبل تصمیم خود را گرفته و اعلام کرده است که عراق جای حضور و ماندن تروریست ها نیست. خانم بتول ملکی:
پس چرا تا به حال در عراق مانده اند؟ آقای هادی شمس حائری:
بخاطر اینست که آمریکا از سازمان مجاهدین حمایت کرده و بخاطر این حمایت است که تا به حال سازمان در عراق باقی مانده است، دولت عراق البته تصمیم گرفته و چندین با به نیروهای سازمان اولتیماتوم داده که از عراق خارج شوند ولی اجرا و عملی نشده است ولی به هر حال اینها چاره ای ندارند جز اینکه از عراق خارج شوند و باید رهبران سازمان اگر عاقل باشند از همین حالا به فکر چاره باشند باید این مسئله را پیش بینی کنند و یک فکری برای خروج نیروهای خود از عراق بکنند که با مشکلات متعدد احتمالی مواجه نشوند. خانم بتول ملکی:
اخیراً در قرارگاه اشرف درگیری بین نیروهای عراق و مجاهدین پیش آمده است، شما فکر می کنید مسبب اصلی چه کسی هست؟ و آیا عراق حق دارد که وارد پایگاه اشرف شود؟ آقای هادی شمس حائری:
صد در صد. دولت عراق یک دولت منتخب و قانونی مردم عراق است دولت عراق حق دارد بر ذره ذره خاک عراق حاکمیت داشته باشد، پایگاه اشرف هم بخشی از خاک عراق است نیروهای عراق حق دارند که وارد قرارگاه اشرف شوند و بدانند وضعیت چیست و در آنجا چه می گذرد، مجاهدین آنجا چکار می کنند، دولت عراق حق دارد در آنجا پایگاه دایر کند، مگر مجاهدین مدعی نیستند که آنجا شهر است، خوب اگر اشرف " شهر" است، شهری است در داخل خاک عراق. پس باید دولت عراق در این شهر حضور داشته باشد، نیروی انتظامی داشته باشد، دفتر و پاسگاهی داشته باشد و نظارتی داشته باشد بر شهروندان به قول مجاهدین در اشرف. توی این شهر، شهر کذایی. خانم بتول ملکی:
آیا شما فکر می کنید قرارگاه اشرف واقعاً شهر است؟ آقای هادی شمس حائری:
البته سازمان مجاهدین مدعی هستند که اشرف شهر است، مجاهدین یک اسامی بکار می برند، اسامی مردم فریب که واقعیت ندارد و با واقعیت نمی خواند، آنجا یک پادگانی است که صدام حسین به اینها هدیه داده است. سازمان مجاهدین اسم آن را گذاشته است شهر. اساسا خصوصیات شهر ندارد. شهر یک تعریفی به لحاظ جامعه شناسی و تاریخی دارد. باید یک سابقه ای داشته باشد، ساکنین آنجا آزاد باشند بتوانند ازدواج کنند بتوانند شاغل باشند و شغل داشته باشند. به این دلیل این یک شعار مردم فریب است، در واقع حرف دروغی است و شهری در کار نیست. خانم بتول ملکی:
شما الان به چه دلیل به شهر ژنو و اجلاس شورای حقوق بشر آمده اید و چه اهدافی را دنبال می کنید؟ آقای هادی شمس حائری:
ما برای شرکت در اجلاس حقوق بشر که هر ساله تشکیل می شود، به اینجا آمدیم که در رابطه با نقض حقوق بشر توسط دولت ها برگزار می شود. ما می خواهیم در این اجلاس راجع به بخشی از نقض حقوق بشر که توسط احزاب و سازمان ها انجام می شود، صحبت بکنیم، چیزی که تا کنون مورد غفلت قرار گرفته و تا به حال کسی به این مسئله نپرداخته که آیا علاوه بر دولت ها که حقوق بشر را نقض می کنند، آیا باید در رابطه با احزاب و سازمان ها هم که خودشان را اپوزیسیون می دانند و مدعی مبارزه با همین دولت های نقض کننده حقوق بشر هستند، حقوق بشر را نقض می کنند، حقوق اعضای خودشان را نقض می کنند، راجع به اینها هم بحث و صحبت بشود و این مورد هم در دستور کار اینها قرار بگیرد و شرکت کنندگان به این مسئله توجه کنند. ما آمدیم اینجا که بخشی از این وظیفه ای که بر عهده ماست انجام بدهیم. خانم بتول ملکی:
یعنی شما فکر می کنید واقعاً سازمان مجاهدین ناقض حقوق بشر هستند؟ آقای هادی شمس حائری:
آری بطور قطع و یقین، مجاهدین در درون تشکیلاتشان زندان دارند و شکنجه می کنند و حقوق افراد را به لحاظ اظهار اعتقادات و حق انتقاد به رسمیت نمی شناسند، ازدواج در کمپ اشرف ممنوع است، عشق ممنوع است، طلاق های اجباری راه انداخته اند، آزادی پوشش نیست، حق انتخاب نوع زندگی وجود ندارد، حق ندارد از کمپ اشرف خارج شود، هکاری با مجاهدین اجباری است. اینها مصادیق نقض حقوق بشر توسط مجاهدین است. خانم بتول ملکی:
تشکر میکنم از شما بخاطر همکاری تان. آقای هادی شمس حائری:
من هم متشکرم