چند سالی که در میان فرقه رجوی زندگی می کردم با مطالعه کتابهای تحریف شده توسط سازمان تصویری خاص از سی خرداد سال شصت در ذهنم نقش بسته بود. یکی از حرفها و ایدئولوژی هایی که در نشست ها نیز بیان می شد این بود که: "بهای انقلاب خون است". اما رجوی از این بهای انقلاب فقط کنار گود نشستن و دستور دادن را بلد بود! هر ساله در سازمان در روز سی خرداد مراسم صبحگاه برگزار می شد و بعد از مراسم رجوی در رابطه با سی خرداد پیام می داد، پیامهای تکراری و بی محتوا.اما امروز بعد از دیدن واقعیت ها متوجه شدم رجوی بعد از قرار دادن یک نسل بر زیر تیغ برادر کشی و دورویی، هزاران پدر و مادر را داغدار کرده است. اگر واقعا رجوی مبارز بود همان زمان کنار همرزمانش می ایستاد و از ایران نمی گریخت. روش جاری رجوی در هر شرایط سختی که برای سازمان پیش می آید فرار است. توهمات رجوی آنقدر بالاست بدون در نظر گرفتن شرایط!! تصمیمات ابلهانه می گیرد و این باعث می شود که خون بیشتری ریخته شود و با تبلیغات مضحک سعی دارد پولی در جیب خودش بریزد. جالب اینجاست که تمام خونهای ریخته شده را متعلق به خودش می داند و از طرفی خودش را مالک انسان می داند. رجوی چگونه می خواهد جواب این همه خون را بدهد؟ غلظت قدرت طلبی در رجوی آنقدر بالاست که برای رسیدن به اهداف شومش فقط خون می ریزد. او تبدیل شده است به هیولای خونخوار برای اینکه خون بیشتری بریزد از هر طریق ممکن استفاده می کند. در حال حاضر خط فعالیت جدیدی را سازمان شروع کرده به تلفن های همراه شهروندان در تهران و سایر شهرستانها تماس می گیرد و اقدام به پخش فایل صوتی رجوی رهبر وارفته مقاومت می کنند و از مردم می خواهد در روز سی خرداد به خیابانها بریزند و دست به آشوب بزنند رجوی فکر می کند مردم بیکار نشسته اند که به قمپز در کردنش که جایگاهی در بین مردم ندارد گوش کنند. آشوب گرانی که مشخص نیست به دنبال چه هدفی هستند کارشان به آتش کشیدن امکانات عمومی مردم و محل کسب و کار شهروندان است. سازمان فکر می کند که با به آتش کشیدن چند اتوبوس و یا چند مغازه می تواند به اهداف شومش برسد. در حال حاضر سازمان دستگاه خودش را روی سی خرداد کوک کرده است پشت سر هم دارد فراخوان می دهد و از مردم می خواهد که به خیابانها بریزند. دستگاهی که بقایت عقب مانده باشد تحلیلهای عقب مانده به سراغش می آید. دیدگاهی که مردم ایران نسبت به رجوی دارند، رجوی خائن و جانی است. رجوی فقط در یک محل جای آن محفوظ است، آنهم در زباله دان تاریخ. فواد بصری