نامه جمعی از ایرانیان ساکن فرانسه به شهردار تاورنی

آقای موریس بوسکاور عزیز
شهردار محترم تاورنی بعنوان بخشی از جامعه ایرانی ساکن فرانسه، نگرانی و تاثر عمیق خود را نسبت به اظهارات جانبدارانه شما از یک فرقه خطرناک به اطلاع میرسانیم. اظهارات با احساس شما نسبت به آزادی های اجتماعی مردم ایران مایه خوشوقتی و دلگرمی ایرانیان ساکن اروپا است.اما آلوده کردن چنین نیاتی به پشتیبانی از یک گروه بسیار خشن و ضد دموکراسی موجب تالم خاطر و نگرانی ما شد. همانطور که می دانید سازمان مجاهدین خلق و شورای ملی مقاومت به رهبری مسعود و مریم رجوی هم اکنون در لیست تروریستی آمریکا قرار داشته و هر گونه همکاری با این سازمان یک عمل تروریستی محسوب می شود.همانگونه که دولت و مردم فرانسه نیز از همین قانون تبعیت کرده و رسما آنان را یک گروه خطرناک و تروریست می دانند. شما بعنوان یک سوسیالیست سیاستمدار بخوبی می دانید که رای نماینده فرانسه در اتحادیه اروپا برای خارج کردن مجاهدین از لیست تروریستی برخلاف منطق حقوقی، تبعیت از قانون عدم ارائه مدارک و شهود در وقت تعیین شده برای دادگاه بود.چه بسا که این حق همچنان محفوظ بوده و در صورت ارائه مدارک کافی بازگشت مجدد آنان به لیست تروریستی مستدل خواهد شد. بنابر این دور از انتظار بود که منابع و امکانات رسمی دولت فرانسه در شهر تاورنی از طرف شما "بنام حمایت از مردم ایران" مورد تصرف و استفاده غیر قانونی قرار گرفته و تمام امکانات یک شهر 26000 نفره در خدمت یک گروه تروریست در آید. آقای شهردار همانگونه که مجاهدین جایگاهی در بین مردم ایران ندارند،شما و شهر تاورنی نیز برای مردم ایران بسیار غریب و ناشناخته اید. موضع گیری سیاسی و اقدام عملی شما به عنوان یک دولتمرد فرانسوی نه تنها در راستای احقاق حقوق انسانی مبارزات مردم ایران نبوده و کمکی به آنان نمی کند،بلکه تحت استفاده تبلیغاتی مجاهدین می تواند ابزاری بالاقوه برای تحت فشار قرار دادن مطالبات مردم ایران باشد.پس بگذارید مردم ایران سرنوشت خود را خود تعیین کنند! شما در شرایطی از فرقه رجوی حمایت میکنید که خانواده های مجاهدین بیش از 4 ماه است که در پشت درب پادگان اشرف به تحسن نشسته و رجوی اجازه ملاقات را از آنان سلب کرده است. بیش از 3400 عضو سازمان مجاهدین تحت فشارهای تشکیلاتی رجوی، سالیان زیادی است که با جامعه آزاد و مردم خود فاصله گرفته و بیگانه شده اند.آنان هیچ راهی برای تماس با دنیای آزاد،فکر آزاد،تحصیل آزاد،خانواده،زندگی،ازدواج،پوشش،مطالعه و… ندارند.مفهوم اطلاعیه رسمی یک شهردار فرانسوی در حمایت از ساکنان اشرف چه معنایی می تواند داشته باشد؟ اگر شما نیز همین ها را برای اعضای مجاهدین میخواهید چرا آنها را در شهر خود بعنوان پناهنده نمی پذیرید؟این چه نوع حمایت از دموکراسی است که منجر به فرورفتن بیش از پیش 3400 ایرانی در باطلاق توهمات تشکیلاتی رجوی می شود؟! شهردار محترم تاورنی آقای موریس بوسکاور نسل جدید ایرانی که شما از آن نام بردید مجاهدین را از روی کتاب ها،فیلم های ترور و انفجار می شناسند.نسل های قدیمی یا آنان را فراموش کرده اند و یا اینکه دیگر اهمیتی نمی دهند.اخبار یک ساله ای که شما از قول رسانه ها به آن اشاره میکنید مؤید چنین رفتاری در تحولات ایران است. از طرف دیگر خانمی که شما بعنوان "پرزیدنت" از آن یاد میکنید،زمانی عنوان "پرزیدنتی" را از مسعود رجوی دریافت کرد که توانست با اهرم های مخوف تشکیلاتی صدها زندگی خانوادگی در پادگان اشرف را منهدم کرده و فرزندان آنان را بدون سرپرست به کشورهای اروپایی و غربی گسیل دارد.تحت اجبارهای تشکیلاتی خانواده ها را به طلاق وادار کرده و افراد مقاوم و منتقد را به زندان و شکنجه محکوم کرد. در خاتمه یاد آوری میکنیم استفاده اختصاصی شما از منابع دولتی عاملی در برهم زدن توازن و تعادل سیاسی برای مردم و دولت فرانسه بوده و میزان نزدیکی شما با مجاهدن دور شدن از مردم ایران را رقم خواهد زد.شما می توانید نظر شخصی داشته و هوادار یا لابی مجاهدین باشید، ولی با استفاده از منابع، ابزار و عناوین دولتی در مسائلی که مربوط به شما نیست برای مردم ایران سیاست،انقلاب و رهبر تعیین نکنید! 25 ژوئن 2010 با احترام
انجمن آریا ایران
گروه دانشجویان "دموکراسی برای ایران" رونوشت به:
وزارت کشور فرانسه
دفتر ریاست جمهوری فرانسه