به دنبال برگزاری جشن و سرور فرقه رجوی در شهرک تاورنی در حومه شمالی پاریس، خانواده های دردمندی که ماههاست در خارج از قرارگاه اشرف به امید دیدار با عزیزانشان متحصن شده اند نامه سرگشاده زیر را خطاب به مریم رجوی در پاریس نوشته و امضا نمودند. متن نامه مربوطه عینا از نظرتان میگذرد. بنام خالق یکتا از/ دروازه اصلی قرارگاه اشرف – خالص – عراق
به/ اور سور اواز – پاریس – فرانسه خانم مریم رجوی علیرغم همه هزینه ها ئیکه برای برگزاری جشن ظاهر فریب خود در پاریس بعمل آوردید، ما خانواده های دردمند مستقر در خارج از قرارگاه اشرف عزیزانمان را می خواهیم. این حرفی است که نزدیک به 5 ماه است در این محل مدام تکرار میکنیم و تکرار خواهیم کرد. آیا شایسته نبود تا به پاس سالها خدماتی که فرزندان و بستگان و عزیزانمان به اجبار در خدمت سازمان مجاهدین خلق در قرارگاه اشرف به انجام رساندند و جوانی خود را در این راه به هدر دادند، پس از شعارهای آزادی و دمکراسی که دراین جشن و سرور نطق کردید برای حاضرین درخصوص قوانین حاکم بر روابط درونی قرارگاه اشرف سخن می گفتید و اینکه: اشرفیان حق ندارند:
/ عاشق شوند و ازدواج کنند.
/ با خانواده ارتباط داشته باشند و احیانا آنها را دوست بدارند.
/ به یاد برادر، خواهر، همسر، فرزندان یا والدینشان باشند.
/ به خانواده و دوستان و شهر و دیارشان فکر کنند.
/ با خانواده هایشان بدون حضور فرماندهان و خارج از حصارهای قرارگاه اشرف ملاقات کنند.
/ خانواده خود را به غیر از مزدور دشمن و توطئه گر بدانند و بنامند.
/ به غیر از آنچه که سازمان ارائه میدهد چیز دیگری را بشنوند یا بخوانند یا مشاهده کنند.
/ تلفن، موبایل، کتاب، روزنامه، مجله، تلویزیون، رادیو، اینترنت، یا هر گونه وسیله ارتباطی دیگر داشته باشند.
/ به غیر از مسعود و مریم رجوی به کسی یا چیزی دیگر فکر کنند.
/ انتقاد، ابراز نارضایتی یا شکایت نمایند.
/ با کسی دوست باشند و به تعبیر سازمان محفل داشته باشند.
/ از فرقه جدا شوند و راه دیگری را برای زندگی خود انتخاب نمایند.
/ در نشست های شستشوی مغزی تحت عنوان عملیات جاری و غسل هفتگی شرکت نکنند.
/ برای معالجه، دیدار یا هر دلیل دیگر از قرارگاه اشرف خارج شوند.
/ آزادانه فکر کنند و نظر و ایده خود را داشته باشند.
/… در این مراسم جشن و سروری که برای مدعوین خارجی برپا نمودید جا داشت از تنها حامی دولتی مسعود رجوی یعنی صدام حسین معدوم نیز یادی می کردید. هر چه باشد او ولی نعمت ارتش آزادیبخش ملی بود و درست نیست که اینطور به یکباره به فراموشی سپرده شود. به هر حال هر کاری که دوست دارید انجام دهید ولی اینرا بدانید که: ملاقات حضوری با بستگان و اعضای خانواده و عزیزان حق مسلم ماست و اگر گمان می کنید با این ترفند ها و تهدیدها می توانید خللی در اراده ما خانواده ها ایجاد کنید سخت در اشتباه هستید. ما اینجا محکم و استوار ایستاده ایم و روزبروز بر تعداد ما افزوده میشود و تا به مراد خود نرسیم از پای نخواهیم نشست. خانواده های مستقردر مقابل دروازه فرارگاه اشرف
یکشنبه 27 ژوئن 2010 برابر با 6 تیر 1389 رونوشت به:
– مسئولین عراقی و مقامات محلی شهر خالص عراق
– مسئولین فرانسوی و مقامات محلی شهرک اوروسوراواز فرانسه
– رسانه های عراقی و بین المللی
– ارگان های حقوق بشری و بین المللی