تجربه به کرات نشان داده است پایداری و اصرار بر حق طلبی و خواسته های برحق خصوصاً اگر جنبه حقوق بشری داشته باشد سرانجام پس از دشواری ها و تحمل سختی ها و صبر و ایستادگی سرانجام به بار خواهد نشست و همه آن افرادی که به این خاطر عزم خودشان را جزم کرده و تصمیم خودشان را گرفته باشند سرانجامی جز کامیابی و تحقق آرزوها و موفقیت نخواهند داشت.
خانواده های اسرای اسیر در کمپ اشرف نیز از این قاعده مستثناء نیستند و پافشاری بر خواسته های برحقشان در همین چند ماه نشان داده است که علیرغم تمام سختی ها و گرمای طاقت فرسا و مشکلات کشور عراق که مدام در حال افزوده شدن است و خطر حملات تروریستی و انواع و اقسام ناامنی ها موجود در عراق و همچنین ترفندها و تاکتیک های فرقه رجوی و حجم تبلیغات وسیع بر علیه خانواده های اسرای کمپ اشرف و حمله و هجوم و فحاشی های روزانه به آنها و آوردن بستگان آنها با هزار مکر و فریب به پای مصاحبه های فرمایشی و وادار کردن همان بستگان یعنی فرزندان خانواده ها به فحاشی و توهین به والدینشان یا عزیزانشان که رنج این سفر پر مخاطره را فقط بخاظر نجات آنها از فرقه رجوی به جان خریده اند.
و علیرغم انواع نمایشات تبلیغاتی و رسانه ای و انواع حمله و هجوم به این خانواده ها که جرمشان این است که میخواهند بستگانشان را از فرقه نجات بدهند و یا حداقل ملاقاتی با آنها داشته باشند.
بخوبی نشان داده است که چقدر به موفقیت نزدیک و یا دور شده اند. این حقیقت را از روی واکنش های هیستریک خود فرقه می شود فهمید. از روی حجم تبلیغات و بکارگیری رسانه های گوناگون و آوردن شخصیت های جور واجور بازنشسته این یا آن کشور اروپایی می شود فهمید. از روی مصاحبه های آنچنانی به اصطلاح اعضاء فرقه اسیر در کمپ اشرف که همان اسراء و گروگانهای فرقه در عراق هستند بر علیه پدر یا مادر و یا خواهر و برادرنشان و دیگر بستگانشان می شود فهمید.
از روی حجم هتاکی و فحاشی نسبت به همین خانواده ها می شود فهمید. از روی سیل تهمت های ناروا به این خانواده ها که آنها نیز الان دیگر بایستی بعنوان اسیر فرقه از آنها یاد کرد می شود فهمید. بله آنها نیز الان اسیر فرقه هستند چون چند ماه است که در جلوی درب کمپ اشرف در انتظار دیدن بستگانشان بسر می برند اما هیچ نهادی در منطقه و یا نهادهای بین المللی حقوق بشری کوچکترین تلاشی در این خصوص نتوانسته اند بکنند نتوانسته اند رنجی از رنج های این خانواده ها کم کنند و یا گرهی از مشکلات این خانواده ها در عراق بر دارند. معلوم نیست این نهادهای بین المللی در چه سطحی از خواب عمیق فرو رفته اند و یا شاید هم خودشان را بخواب زده اند.که در این صورت آلت دست بودن این نهادها به قدرت های زورگو بیشتر اثبات می شود و اینکه چقدر تابع تصمیم گیری های سیاسی در سطوح مختلف تصمیم گیری های سیاسی هستند تا تابع عزم و اراده خود و تابع اصول تعریف شده این نهادهای به اصطلاح حقوق بشری. نهادهایی که نتوانند یک ملاقات ساده برای این خانواده ها دست و پا کنند به چه دردی میخورند، هرچند که قبلاً هم اثبات کرده اند که قابل اتکاء نیستند به همین خاطر است که خانواده های گرامی مستقر در جلوی کمپ اشرف هم از ابتدا دل در گرو آنها نداشته اند و بر روی یاری خداوند و همچنین بر روی عزم و تصمیم و اراده خود تکیه کرده اند و تا همین جا چشم های زیادی را نسبت خود حساس کرده و حمایت های زیادی را چه در کشور محل استقرار و چه در سایر کشورها توانسته اند جلب کنند. انشاء الله که پاسخ این پایداری را حتماً دریافت خواهند کرد که همان نجات بستگانشان از کمپ اشرف فرقه رجوی است.