زمانی که خانواده های متحصن در ورودی پادگان فرقه ای اشرف مصاحبه خانم بتول سلطانی تحت عنوان "رقص رهایی" را خواندند به شدت متأثر شدند و عرق شرم بر پیشانی شان نشست. برخی حاضر به شنیدن ادامه مطالب نبودند و برخی اشک در چشمانشان حلقه زده بود و تعدادی از خشم برافروخته شده بودند. یکی از مادران می گفت: "خداوندا! فرزندم درچه گروهی گرفتارشده است؟". و مادر دیگری می پرسید: "آیا بچه ها ازاین وقایع اطلاع دارند؟". خانواده ها امروز ابتدا تصمیم گرفتند تا از طریق بلندگو این موضوعات را به اطلاع بچه ها برسانند ولی همگی شرم داشتند این مطالب را بیان کنند و کسی حاضر نمی شد پشت بلندگو برود و لذا منصرف شدند. ولی از طرفی در مقابل فرزندانشان که از اتفاقات درون سازمان بی اطلاع هستند احساس مسئولیت می کردند. نهایتا تعدادی از خانواده ها تصمیم گرفتند تا مطالب مربوط به رقص رهایی در درون فرقه رجوی را پشت بلند گو بخوانند با این شرط که خانم ها به کانکس محل استراحت بروند و در جلوی دروازه اشرف نباشند. به هرحال مطالب مورد نظر خوانده شد. اما طولی نکشید که عده ای از قربانیان مغزشوئی شده فرقه در مقابل خانواده ها حاضر شده و به آنها توهین کردند و ناسزا گفتند و آنان را مورد تهدید و تهاجم قرار دادند. خانواده ها با علم بر اینکه این افراد خود قربانیانی هستند که نیازمند به کمک و نجات می باشند با آرامی و متانت با آنان برخورد کرده و تهدید ها و دشنام هایشان را نادیده گرفتند.
آیا کسی هست تا این مادران رنج کشیده را یاری نماید؟ باید پذیرفت که واقعا شرایط سختی هم برای جداشدگان و هم برای خانواده ها وجود دارد. از طرفی آنان از بیان آنچه که در درون فرقه رجوی گذشته و می گذرد شرم دارند و از طرف دیگر لازم می دانند که همگان را نسبت به این گونه مسائل آگاه سازند. بیاد داریم که خانم بتول سلطانی زمانی که در عراق بود این گونه مطالب را صرفا بصورت سربسته و در محافل خصوصی بیان می کرد و می گفت که روزی که به اروپا برود و شرایط استقرارش حل شود حتما پرده از روی خیلی از مسائل بر خواهد داشت. وی در مصاحبه های خود با بنیاد خانواده سحر مصر بود که وارد این گونه مباحث نشود و می گفت که هنوز زمان بیان آنها فرا نرسیده است. همچنین بیاد داریم که بدنبال طرح موضوع خارج کردن رحم زنان در سازمان مجاهدین خلق برای اولین بار توسط خانم نسرین ابراهیمی در پارلمان اروپا، خانم بتول سلطانی نیز این موضوع را تأیید کرد و گفت که می خواست این مطلب را در اروپا مطرح کند و نسرین هم قرار بود وقتی به اروپا رسید به افشای این مورد بپردازد. البته خانم ها سلطانی و ابراهیمی هرگز ضرورتی ندیدند که نام کسانی که رحمشان خارج شده است را اعلام نمایند ولی گفتند که تعداد آنان زیاد بوده است. آنان همچنین اعلام داشتند که حاضرند همراه با چند پزشک متخصص از جانب ارگان های بین اللملی به قرارگاه اشرف بروند تا پزشکان، افرادی که آنان معرفی می کنند را مورد معاینه قرار دهند و البته از آنان سؤال نمایند که به چه دلیل رحمشان خارج شده است.