اینجانب روح الله تاجبخش از اعضای سابق سازمان مجاهدین خلق، جدایی خود از فرقه رجوی را در همبستگی با خانواده های دردمندی که هشت ماه است روز به روز، ساعت به ساعت و لحظه به لحظه بی صبرانه انتظار دیدار فرزندان اسیرشان را در مقابل درب قلعه اشرف در عراق را می کشند، رسما اعلام می کنم. شرح درد و رنج خودم در سال های سیاهی که در قلعه های سازمان کشیدم، خود حکایت طولانی دیگری است که در ادامه نوشته هایم به آن می پردازم تا شاید به سهم خودم و هر اندازه کوچک، تلاشی در افشا کردن گوشه دیگری از ماهیت ضد انسانی این فرقه کرده باشم. اما نکته ای که در اینجا ذکر آن را ضروری تر می دانم همبستگی با خانواده های رنج کشیده ایست که با ایستادگی شان بار دیگر بی محتوا بودن این فرقه و شعارهای تبلیغاتی اش مبنی بر آزاد بودن اعضا در تصمیم گیری ها شان و دموکراسی!! در تشکیلات سازمان!! را اثباتی چندین باره کردند. واقعیت این است که مناسبات بسته فرقه ای درون سازمان مجاهدین خلق و پادگان اشرف اجازه ارتباط آزاد با دنیای خارج و با خانواده ها را به هیچ عنوان به اعضای خود نمی دهند و ااین وجه تشابه تمام فرقه ها بوده و هست. اما فرار های اخیر اعضا سازمان از طرفی ارزش ایستادگی خانواده ها و تاثیر آن در روحیه دادن به اسیران قلعه را نشان می دهد و از طرف دیگر سست شدن تشکیلات و رو به فروپاشی رفتن این سازمان را نوید می دهد که البته این هنوز از نتایج سحر است. لازم می دانم دراینجا توجه نهادها و سازمان های حقوق بشری از جمله کمیساریایی عالی پناهندگان و صلیب سرخ را به اهمیت موضوع جلب کنم و تقاضا کنم که هر چه زودتر با کمک های انسان دوستانه خود به خانواده ها، شرایطی فراهم کنند که دیدار عزیزانشان میسر شود. با آرزوی رهایی تمام اسیران فرقه رجوی