پس از استقرار تعدادی از خانواده های مجاهدین در پشت درب های بسته پادگان اشرف واقع در عراق که به عشق دیدار عزیزانشان رنج دوری از وطن و فشارهای عصبی را ماه ها است تحمل کرده اند، مجاهدین نیز بیکار ننشسته و در تلاشی شبانه روزی با عکس العمل های هیستریک مانورهای گوناگونی را در مقابله با خانواده ها سازمان دادند که بخشی کوچکی از آن را میشود در این کتاب ملاحظه نمود. در این کتاب که نویسنده آن آقای رجوی اعلام شده است، نکات بسیار مهمی وجود دارد که تعمق در آن می تواند برای فهم بسیاری از کنشها و واکنش های سازمان در قبال رویدادها و همچنین ناهنجاری های اجتماعی و خطری که این نوع بینش برای جوامعی که در آن دمکراسی نهادینه شده و فرهنگ فرقه ای در ان زمینه ای ندارد مفید باشد. ادبیاتی که آقای رجوی در این پیام تحت عنوان “خانواده های اشرف” بکار برده حاکی از استیصال و درماندگی وی از سیل خروشان افراد خواهان جدائی و تجمع خانواده های آنان در پشت درب پادگان اشرف می باشد. عبارات بکار رفته مانند “پارس کردن” و “کور خوانده” “زنک پلید” توسط کسی که خود را رهبر مبارزه آزادی بخش می خواند و مدعی برقراری دمکراسی و احترام به حقوق دیگران در ایران است ضمن آنکه نشاندهنده تأثیر حضور خانواده ها مقابل درب کمپ است آنقدر مبتذل و بی ادبانه و کوچه بازاری است که انسان را بتعجب وامیدارد. قبل از ورود به نگرش سیاسی کتاب فوق باید اذعان کنیم که این کتاب برعکس بسیاری دیگر از نوشته های منتشره که به نام رجوی صادر شده است توسط شخص خود او و با بینش ایدئولوژیک وی برای هرچه بیشتر افیونی کردن نیروهای مستقر در اشرف فرموله شده و مختص انان نگارش یافته و مصرف داخلی برای روحیه دادن به ساکنین اشرف دارد”. مقاومت چند روزه بخشی از نیروهای فدائی مستقر در اشرف و ممنوعیت رفت و آمد و پست های بازرسی و حراست بیش از حد قسمتهائی از پادگان درصد حضور رجوی را در اشرف بالاتر می برد. کتاب فوق الذکر تماما در جهت مسخ کردن، افیونی نمودن، بالابردن میزان پتانسیل عملیات انتحاری و حفاظت از مهمترین محل استراتژیک و دست آورد چندین سال استقرار مجاهدین در عراق می باشد. از آنجائی که رجوی تمامی هست و نیست خود را خرج این نقطه استراتژیک نموده است می شود گفت که این کتاب در واقع کتاب آموزشی است که روزانه در اشرف تدریس خواهد شد و سپس تمامی افراد باید طی گزارش کتبی برداشت و نظر خود را راجع به این سخنان به فرماندهان خود ارائه دهند. آقای رجوی در شروع نوشتارش وجود اشرف را آنچنان بزرگ جلوه می دهد و نتیجه انتخابات در عراق را به چگونگی تنظیم رابطه با اشرف مربوط می سازد که اگر آشنائی با شیوه های سازمانی نداشته باشیم فکر می کنیم که نقطه ثقل دنیا اشرف است.” صفحه هشت با عنوان سرچشمه سیاسی” کتاب فوق کاملا با دیدگاه ” هرکه با مانیست برماست” و دیدگاه سیاه و سفید منطبق می باشد. این مرزبندی حتی در مسائل عاطفی و نیازهای پایه ای روحی و جنسی و روانی در کتاب فوق فرموله شده است. در تمامی کتاب ذکر نشده است که اگر تمامی تلاشهای خانواده ها که برای دیدار عزیزانشان به عراق آمده اند مزدوری و در خدمت ارتجاع است کدام اقدام و فعالیت برای دیدارهای والدین با فرزندان جایز می باشد و تعریف خانواده در فرهنگ فرقه ای رجوی چیست؟. رجوی در تمامی کتاب تلاش کرده است که بنوعی حضور این گروه را نا مشروع و غیرانسانی و وابسته به سیاست ایران و عراق جلوه دهد. آقای رجوی راه پیشنهادی را کانال خود مجاهدین نام برده است که تاکنون بدین صورت بوده است که خانواده می بایست از فیلترهای سازمانی عبورداده شده و با نظارت و حضور چشمهای سازمانی چند دقیقه ای را با یکدیگر بگذرانند. آقای محمدی که هم اکنون در پشت دربهای بسته اشرف منتظر دیدار دخترش بسر می برد جزء گروهی بوده است که توانسته بود از فیلترهای سازمانی عبور کند. شرح دیدارهای او و نوع مجاز این دیدارها را از زبان همین پدر درد کشیده در آدرس زیربخوانید. http://www.iran-interlink.org/fa/?mod=view&id=9038 رجوی در ادامه مطلب در مورد معنی خانواده در رژیم جمهوری اسلامی پس از کلی فحاشی و اخ وتف کردن می گوید که ” خانواده حقیقی هر مجاهد خلق و هرکس که می خواهد مجاهد بماند و مجاهد بمیرد یا در ارتش آزادی و جبهه مقاومت است و یا در قبرستان خاوران و مروارید است ” صفحه دهم”. آقای رجوی با این دیدگاه تکلیف همه خانواده ها را روشن کرده است. برای آقای رجوی فقط خانواده شهدا (کسانی که در ماجراجوئی های رجوی ودر راه بقدرت رسیدن وی کشته می شوند) و فردی که در خاوران و مروارید آرمیده باشد و صدائی هم از او درنیاید محترم و با ارزش است دیگران هم باید یا در اشرف بمیرند و یا بمانند و شستشوی مغزی شوند و یا در اروپا سیاهی لشگر رئیس جمهور انتصابی اقای رجوی به نام جبهه مقاومت قرار گیرند. ادامه دارد