نامه ای به خانم مریم سنجابی

خانم مریم سنجابی سلام
خیلی خوشحالم که بعد از قریب به بیش از بیست سال حصارهای عینی و ذهنی رجوی را درهم شکستی و با گام گذاشتن به دنیای آزاد جوانه های عشق و امید به زندگی بهتر را در قلب و ضمیر صدها عضو دربند اسارت زنده کردید. وبا تصمیم جسورانه بار دیگر به آنها نوید دادید وقتی نسلی آزادی وحق تعیین تکلیف سرنوشت را اراده کند برغل وزنجیرهای پوسیده رجوی است که بپوسد. رجوی است که از هم بگسلد و بر صبح رهایی است که بدمد.آری رجوی همانند دیگر دیکتاتورها بیهوده می پندارد که میتوان خورشید را تا به ابد دراسارت نگه داشت.بی شک حرفهای زیادی برای گفتن داری حرفهای ناگفته و درگلو خفه شده ای که رجوی به یمن تشکیلات جهنمی و ابزار سرکوبگرانه عملیات جاری و نشستهای دیگ و تیغ و فحش و بد و بیراه و هجوم اوباشان موسوم به بینه های انقلاب مریمش برای سالیان درسینه وقلب وضمیرما به اسارت گرفته بود.آخرما زندانبانان زندان رجوی ساخته ذهن خود بودیم. رجوی طی سالیان هرگونه احساس عشق متقابل را درما اعضا کشته بود.
زیرا مرگ و اضمحلال تشکیلات جهنمی اش را درعشق و دوستی ما نسبت به همدیگر می دید به همین دلیل ایجاد رابطه با یکدیگر و نثارعشق و محبت محفل و بزگترین گناه لقب میگرفت تا رجوی بتواند با ایجاد کینه ودشمنی ما را برای سالیان در اسارت افکار مالیخولیایی و بندهای پوسیده شعبده بازی مریمش قرار دهد. جسارت شما را در افشای بخشی ازاین جنایتها درکنفرانس بغداد تحسین میکنم. بی شک آزادی شما گام اول است وهدف مقدس همه ما آزادی تک تک اسیران دربند اسارتگاه اشرف و درهم شکستن ایدئولوژی مرگ رجوی است.دلیرانی که به قول خودشان علیرغم اینکه آخرین لحظات زندگی خود را در بستر مرگ می گذارند حق تماس درروزهای آخر عمر با خانواده را هم ندارند واین چقدر دردآور است ولی بی شک شب تیره و تار رجوی رفتنی است و بهاران آزادی ایران در راه است.دعای خیرخانواده و تلاش خستگی ناپذیر و بی وقفه اعضای رها شده ضامن این پیروزی است.
به امید پیروزی – علی اکرامی