روزگاری بود که شعار ضدامپریالیستی رجوی گوش فلک را کر کرده بود. از عملیاتهای نظامی علیه نیروهای آمریکایی در زمان شاه، تا سرودهای انقلابی ضد آمریکایی «سرکوچه کمینه» و سرود «نبرد با آمریکا» و اعلام حمایت از اشغال سفارت آمریکا درتهران تا اطلاعیه های آتشین علیه امپریالیست های جهانخوار و غیره.
شاید سازمان مجاهدین بخواهد رضا رضایی را نیز از آن خود نداند، همان که روی کتاب آبی رنگ زندگی رضا رضایی نوشته است، «قاتل سرهنگ آمریکایی کشته شد» و یا شاید سرود «سر کوچه کمینه» را از آن خود نمیداند که ابتدای آن گوینده با صدای رسا می گوید: «شعر این ترانه پس از اعدام انقلابی سرهنگ هافکینز مستشار نظامی آمریکا در ایران سروده شده است» یا برگ نشریه سال 58 که در زیر آمده است:
شاید رجوی نمی دانست که روزی دست به دامن امپریالیست خواهد شد. دست به دامن آمریکای جنایتکار، آنهم جنایتکارترین و جنگ طلبترین جناحهای آن. و الا اگر می دانست اینطور شعارهای ضد امپریالیستی نمی داد.
شاید رجوی نمی دانست روزی همسرش عکس یادگاری در کنار جان بولتون خواهد گرفت. و با آنها کنفرانس مطبوعاتی برگزار خواهد کرد. دولت ایران هرچقدر که ضد حقوق بشر باشد آیا اندازه یک ارزن از جنایتهای آمریکا را انجام داده است؟ آیا به اندازه آمریکا در افغانستان و پاکستان و عراق و سومالی و پاناما و ویتنام و ژاپن جنایت کرده است؟ آیا بمب اتم درهیروشیما و ناکازاکی انداخته است؟ آیا افغانستان و افغانستان مردم غیر نظامی و بیگناه را به خاک و خون کشیده است؟ و هزاران مورد دیگر…
به عکسهای زیر توجه کنید:
