بار دیگر رجوی های پلید و تشنه به خون، همچون ضحاک مار به دوش خواهان خونریزی شدند. مریم قجر در پیامی به تاریخ 28 آبان زمینه را برای ریختن خون آماده کرده و چنین می گوید:
« جابه‌جایی در داخل عراق برای هیچکس به ویژه زنان در اشرف قابل قبول نیست و آنها کشته شدن در اشرف را بر مدفون شدن در نقاط دور افتاده یی که زیر دوربین و توجهات بین المللی نیست، ترجیح می‌دهند. »
در این چند خط بسیاری نکات نهفته است که به برخی از آنان اشاره می کنیم:
1- با توجه به اینکه زنان اطلاعات بسیار سری در مورد رجوی دارند که بخشی از آن توسط خانم بتول سلطانی افشا شد، رجوی ها با ویژه کردن زنان قصد دارند آنها را بصورت جمعی به کشتن داده یا مجبور به خودکشی نمایند. این امر مشابه سناریو خودسوزی هایی است که برخی از اعضای سازمان در هنگام دستگیری مریم قجر تحریک به انجام آن شدند و موجی از انزجار بین المللی نسبت به رجوی ها را برانگیخت.
2- رجوی ها با شیادی تمام دنبال مظلوم نمایی هستند و به همین دلیل یکی از دلایلی که بعنوان مشکل در پذیرش امر جابجایی مطرح می کنند « نبودن زیر دید دوربین و توجهات بین المللی» است. یکی دیگر از شگردهای آنها مظلوم نمایی و ننه من غریبم بازی در آوردن است که در این چند خط به آن اعتراف نمودند.
3- در حالی که قرار است بعد از جابجایی افراد اسیر در اشرف بر اساس مصاحبه های خود با کمیساریای عالی پناهندگان مشخص کنند که به کجا می خواهند بروند، مریم قجر با فریبکاری می خواهد این گونه جلوه دهد که آنها را قرار است در جای جدید مدفون کنند!!! البته بسته شدن اشرف یعنی دفن شدن افکار فرقه ای رجوی ها اما بی شک راه آزادی و رهایی افراد اسیر در اشرف نیز هست.
4- رجوی ها در حالی که خود در بهترین نقاط دنیا مشغول عیاشی بوده و هر روز را در مهمانی های مختلف می گذرانند می خواهند اعضای اسیر در اشرف را به هر قیمت بکشند چرا که خوب می داند که هر یک از آنان در خارج از حصارهای تشکیلاتی فرقه می توانند به یک بمب بسیار قوی نابود کننده افشاگر تبدیل شوند. از این رو آنها با مخالفت با جابجایی زمینه را برای این کشتار آماده می کنند.
5- رجوی ها مخالف هر نوع قانون و موازین بین المللی هستند. تمرد از قانون و قانون شکنی به هر قیمت، همواره یکی از ویژگی آنها بوده است. آنها که تا قبل از این مدعی بودند فقط با دولت عراق مشکل داشته و از آمریکا، اروپا، سازمان ملل و… درخواست دخالت و کمک می کردند، حالا که می بینند تمام آنها مجبور شدند به حق قانونی دولت عراق گردن نهند، سران فرقه حرف آنان را نیز نمی پذیرد و به صراحت تمرد می کنند. تنها راه نجات افراد اسیر در اشرف و جلوگیری از یک فاجعه انسانی، دستگیری و محاکمه مریم قجر و رجوی جنایتکار است. در غیر این صورت آنها با پیام هایی همچون پیام ذکر شده مریم قجر (که بیرون از تشکیلات منتشر شده و طبعا دست بستگی هایی نیز در آن منظور شده و معلوم است که در پیام های داخلی وی به صراحت خواهان چه جنایاتی است) و تاثیر این پیام ها بر روی اعضایی که صبح تا شب مغزشویی می شوند، می تواند به یک فاجعه انسانی تبدیل گردد.
مجامع بین المللی و کشورهای ذیربط در موضوع اشرف باید رجوی ها را بدلیل قانون شکنی و دستور به جنایت علیه بشریت به محاکمه کشیده و آنان را درس عبرت دیگران نمایند.