خانه ها و کاخهای رجوی در بغداد رجوی در شهر بغداد نیز تعداد زیادی خانه و ویلا و تفریحگاه داشت، برخی از این خانه ها مخفی و خارج از مقرهای سازمان واقع شده و اعضای سازمان از وجود آنها بی اطلاع بودند و برخی نیز در مقرهای سازمان بودند که بعنوان محل اقامت شخصی و یا دفتر کار مورد استفادۀ مسعود رجوی قرار می گرفتند. تعدادی از خانه ها و ویلاهای شخصی رجوی در بغداد را می توان به ترتیب زیر نام برد: 1- تفریحگاه «رامسر» در منطقۀ حبانیه: در کنار دریاچه حبانیه چند ویلای تفریحی مجلل بود که جزء محل های مخفی رجوی محسوب می شد و تعداد بسیار کمی از کادرها از وجود این ویلاها اطلاع داشتند. مریم و مسعود رجوی هر از چندگاهی برای تفریح و استراحت به آنجا می رفتند. آنها حتی تمام کادر حفاظت و دفتر خود را به همراه نمی بردند و با تعداد بسیار کمی که محرم اسرار بودند به این تفریحگاه می رفتند. 2- مقر امن در منطقۀ مسبح بغداد: این ویلای دو طبقه که کاملاً مبله و در کنار 2 خانۀ امن مخابرات عراق قرار داشت، برای ملاقاتهای رجوی با مقامات این سازمان امنیتی استفاده می شد که توسط مخابرات عراق به وی اهدا شده بود. بعضاً رجوی قبل از رفتن به ملاقات با مقامات بالای عراقی، ابتدا در این ویلا توقف کوتاهی می کرد و سپس رابط مخابرات عراق او را از این محل به همراه اسکورت برای ملاقات می برد. 3- مقر بابایی در منطقۀ ابونواس: این مجموعه آپارتمانی که در منطقۀ زیبایی مشرف بر رودخانۀ دجله قرار داشت نیز اهدایی مخابرات عراق بود که برای ملاقاتهای رجوی با مقامات مخابرات عراق و یا استقرار برای چند روز استفاده می شد. 4- مقر انزلی در منطقۀ اعراس هندیه: این مجمع نیز اهدایی مخابرات عراق به مسعود رجوی بود که در همسایگی خانه های امن قرار داشت و برای ملاقات با مقامات امنیتی عراق از آن استفاده می شد. 5- مقر اندلس: در شهر بغداد در نزدیکی میدان آندلس دو خیابان بزرگ شامل چندین هتل و تعداد زیادی خانه های بزرگ و کوچک در تصرف سازمان بود که از جمله می توان به سعادتی، سیفی، جلالزاده، طباطبایی، بکایی، ضابطی، داداش زاده، تالار بهارستان، ملک مرزبان و اکبرزادگان و… اشاره نمود (به جز در منطقۀ آندلس، سازمان در نقاط دیگری هم پایگاههایی داشت که از جمله می توان به پایگاه رضایی و سعید محسن اشاره نمود که دومی گاه و بیگاه مورد استفاده رجوی قرار می گرفت. اما در این مقاله هدف شرح مجموعه کاخهای رجوی است که با هزینه های هنگفت ساخته شده بود). مدتی پس از پایان جنگ کویت، در ابتدا و انتهای این دو خیابان دیوارهای بلند 4 متری کشیده شد و درب های آهنی بزرگی در پیرامون آن نصب گردید. تعدادی از خانه ها متعلق به شهروندان عراقی بود که به مرور بخاطر شرایط دشوار محل و محدودیتهای حفاظتی و امنیتی که برایشان ایجاد می شد، به ناچار خانه شان را به سازمان فروختند و از آن محل رفتند و به این ترتیب پس از چندین سال، این محل به شکل یک دژ محکم در وسط شهر بغداد در اختیار رجوی قرار گرفت (دقیقاً همین عمل را مریم رجوی در پاریس و در منطقۀ اورسوراواز انجام داده و در حال گسترش آن است و بعید نیست در آیندۀ نزدیک یک دژ بزرگ و خطرناک در اروپا داشته باشند که الان هم محلی برای قطع کردن ارتباط اعضای فرقه با جهان خارج شده است). از مجموعه خانه های موجود در این محل می توان به کاخهای زیر اشاره نمود: الف- مقر سیفی: این ساختمان محل استقرار رجوی در بغداد در سال 65 بود (که در کنار «مقر سعادتی» اولین مقر رجوی در بغداد، قرار داشت و نشستهای اولیۀ شورا و ملاقاتهای وی با مقامات عراقی در این ساختمان برگزار می شد که طبقه همکف و زیر زمین آن خاص ملاقاتها و مهمانیها بود). خانه های اطراف سیفی از سکنه تخلیه شده بودند و خیابان از هر دو طرف بسته و هر رفت و آمد پیاده و سواره در این خیابان ممنوع شده بود و همواره نگهبانهای مخابرات عراقی و حفاظت خود وی در این خیابان پست و گشت می دادند. زیر زمین سیفی جهت استفاده به عنوان سنگر تقویت شده بود. ب- مقر بکایی: در خیابان دوم مقر آندلس، ساختمان زیبایی همسان با یک کاخ زیبا بازسازی شده بود که مخصوص ملاقاتهای رجوی و برای پذیرائی ها بود و نشستهای قدیم شورا نیز در این محل برگزار می شد. (بعدها با تخریب چند ساختمان به نام سنجری، محل دیگری به نام «تالار بهارستان» جهت نشستهای شورا ساخته شد که مسعود رجوی برای برگزاری نشستهای خود از آن استفاده می کرد. در سال 1374 همین تالار برای نشستهای موسوم به «حوض» استفاده شد که در آن تمام نیروهای خود را تهدید نمود که از این پس هیچکس به خارج فرستاده نخواهد شد و هرکس خواهان جداشدن از سازمان باشد، بایستی دو سال را در زندان خروجی بماند تا اطلاعاتش پاک شود و بعد تحویل استخبارات عراق خواهد شد که در آنجا به جرم ورود غیرقانونی به عراق محاکمه و 8 سال در زندان ابوغریب زندانی و بعد به عنوان اسیرجنگی با رژیم ایران تبادل خواهد شد. وی در همین مقر بود که از مشت آهنین سخن گفت و اینکه از این پس با کمک استخبارات عراق به مخالفان خود با «مشت آهنین» پاسخ می دهد). ج-ساختمان B: نهایتا مقر اصلی رجوی در یک ساختمان 4 طبقه بزرگ و شیک بنام «ساختمان B» در کوچه ای در خیابان دوم قرار گرفت که دقیقا آنرا در پشت یک ساختمانی دیگر بنام «ساختمان A» انتخاب کرده بودند. ساختمان A (که 5 طبقه و حدود 100 اتاق را شامل می شد) در تمام طول سال جهت حفاظت از رجوی خالی نگه داشته می شد و تنها چند ماه از سال آن هم تعداد محدودی از مسئولین و نیروهای خارج کشور که به عراق می آمدند را در این ساختمان اسکان می دادند. نکته ای پیرامون هتل نوفوتیل بغداد: روبروی مجموعه ساختمانهای آندلس که یک دژ عظیم به حساب می آمد، هتل نوفوتیل بغداد قرار داشت و بدلیل مشرف بودن به خیابانی که خانۀ مسعود در آنجا قرار داشت، نوعی نگرانی حفاظتی ایجاد کرده بود. به همین دلیل سازمان دو طبقه از این هتل گران قیمت را با صرف هزینه ای نجومی بصورت دائم اجاره کرده و آنرا بصورت خالی نگهداری می کرد تا حفاظت رجوی کاملاً تامین و تضمین گردد (این در حالی بود که رجوی فقط سه الی چهار ماه از سال را در بغداد می گذراند). در زمان هایی که در بغداد و در یگان انتظامات بودم حدود 100 نفر علاوه بر انبوه نیروهای عراقی بطور شبانه روزی کارشان حفاظت از مقرهای رجوی در بغداد بود. قرارگاه اشرف در قرارگاه اشرف، مکانهای متعددی برای رجوی ساخته شده بود که از جمله می توان به نقاط زیر اشاره نمود: 1-خانه های موقت سالن اجتماعات اشرف: درست چسبیده به سالن اجتماعات قرارگاه اشرف دو خانۀ موقت برای رجوی ساخته شده بود. اولین خانه که شامل چند اطاق برای پذیرایی و استراحت بود در ضلع جنوبی سالن قرار داشت، خانه دیگر در ضلع جنوب غربی قرار داشت که دارای یک حیاط متوسط دارای باغچه های گلکاری شده و اطاقهای خواب و پذیرایی و یک مجموعۀ بهداشتی بود. این خانه بدلیل برخی تغییرات در سالن اجتماعات و جابجا شدن جایگاه سخنرانی مسعود ساخته شد. این خانه ها تنها زمانهایی مورد استفاده قرار می گرفت که مسعود رجوی نشستهای جمعی در سالن اجتماعات برگزار می کرد و در هنگام آنتراکت به آنجا رفته و مورد پذیرایی قرار می گرفت. 2-خانۀ ثابت ستاد فرماندهی: اینجا یک مقر کاملاً مجلل و بزرگ در حد فاصل دو خیابان 400 و 600 و در امتداد زمین صبحگاه اصلی اشرف، شامل ساختمان های متعدد و پناهگاههای بزرگ زیر زمینی با فضایی بسیار بزرگ بود… البته هیچگاه به نیروهای بدنۀ سازمان گفته نمی شد که اینجا خانه مسعود است و به مرور نفرات به همدیگر اطلاع دادند و این امر برای همگان روشن شد. عکس زیر محدودۀ حافظتی این خانه را از زاویۀ بالا نشان می دهد. فلش آبی رنگ پناهگاه زیرزمینی و فلش سبزرنگ سالن کوچک ستاد با گنجایش حدود 500 نفر را نشان می دهند. در بخش شمال غربی این مجموعه، سالن تیر مخصوصی قرار داشت که رجوی برای تمرینات تیراندازی از آن استفاده می کرد.
در مورد اهمیت پناهگاه ضدبمب این مقر برای مسعود رجوی، آقای محمدحسین سبحانی (از مسئولین بخش حفاظت رجوی) در کتاب «روزهای تاریک بغداد» به تفصیل نوشته و توضیح داده است که چگونه شخص مسعود رجوی تأکید خاصی بر مخفی بودن پروژه داشته است تا نیروهایش نفهمند که رهبر سازمان برای حفظ جان خود و همسرش پناهگاه ضد بمب می سازد. 3-کاخ و پناهگاه ضدبمب خیابان 100: در بخش غربی تصفیه خانۀ آب اشرف و تقاطع خیابانهای 100 و 400 برای مسعود و مریم رجوی خانه ای بسیار مجهز و لوکس که در واقع یک پناهگاه ضد بمب بود، به شکل کاملاً محرمانه با کد «سیمرغ» توسط مهندسین و پیمانکاران عراقی ساخته شد. اعضای سازمان از وجود این پناهگاه کاملا بی اطلاع بودند چرا که در هنگام ساخت آن، برای درز نکردن اطلاعات گفته می شد اینجا یک منبع زیرزمینی برای ذخیره آب آشامیدنی تأسیس می شود!. مقر جدید که با میلیونها دلار هزینه برپا شد و «سیمرغ» نام گرفت، شامل یک محوطه بسیار بزرگ با فضای سبز زیبایی در اطراف آن و نیز یک ساختمان مرکزی شامل ده ها اتاق و سالن های کوچک و بزرگ با نقشه ای پیچیده بود. ساخت این مجموعه نزدیک به سه سال به طول انجامید، این مقر جدید نیز با گرانترین وشیک ترین وسایل ساختمانی و وسایل کار تجهیز شده بود و مبلمان آن بطور سفارشی از اروپا خریداری و وارد عراق شده بود. آنگونه که گفته می شد، این پناهگاه عظیم، با الگوبرداری از پناهگاه ضدبمب اتمی صدام حسین، برای شرایط بسیار اضطراری ساخته شده بود. رجوی طی مدت طولانی اختفای چندین سالۀ خود در این مقر زندگی می کرد. محمدحسین سبحانی در کتاب خود اشارۀ کوچکی به این پناهگاه بسیار بزرگ که با هزینه های چندین میلیون دلاری ساخته شد، دارد: (((سازمان در نهایت توانست منطقۀ مناسبی را در داخل قرارگاه اشرف شناسایی و پناهگاه ضدبمب را برای رجوی در آن منطقه بسازد. این پناهگاه در تقاطع خیابانهای 100 و 400 قرارگاه اشرف و روبروی تصفیه خانۀ آب قرارگاه ساخته شد.)))
ادامه دارد… مریم سنجابی