در مورخه 7/11/90 اعضای انجمن نجات مرکز خوزستان به همراه چند تن از خانواده ها به دعوت آقای سعید وادیان برادر عبدالرضا وادیان از اسیران دربند فرقه رجوی در قلعه الموت اشرف، برای صرف نهار در منزل ایشان در شهر آبادان حاضر شدند.
این دیدار ابتدا با احوال پرسی از همدیگه شروع شد بعد از آن هرکدام از نفرات حاضر خاطرات با هم بودن در سفر به عراق و تحصن در پشت کمپ اشرف را برای هم بازگو کردند. بعد از آن نهاری که آقای وادیان تدارک دیده بود صرف شد.
بعد از صرف نهار حول موضوعات مختلف صحبت شد از جمله اینکه همه نفرات حاضر روی تاثیرات حضور مستمر و خستگی ناپذیر دو ساله خانواده ها پشت کمپ اشرف برای آگاهی دادن به اسیران دربند و تلاش برای نجات آنها از بند فرقه رجوی تاکید داشتند.
آنها همچنین اظهار داشتند که رجوی با بهانه جویی های فریب کارانه و سنگ اندازی در مسیر خروج مسالمت آمیز اعضاء از کمپ اشرف و قدم گذاشتن آنها به دنیای آزاد و بدور از تشکیلات فرقه ای، فقط و فقط به دنبال خریدن زمان برای خود و دربند نگه داشتن اسیران می باشد.چون رجوی خوب می داند که با خروج و آزادی اسیران از کمپ جنایت و خیانتهایی که سالیان در حق خود اعضاء کمپ و همچنین مردم ایران وعراق انجام داده افشا خواهد شد که آنوقت بایستی حساب همه آنها را پس دهد و از طرف دیگر اینکه حاضر نیست علنا شکست فضاحت باری که خانواده های متحصن و جداشدگان از فرقه جهنمی اش با عزم و تلاش خود به وی تحمیل کردند را بپذیرد.
یکی از نفرات جداشده برای آگاهی بیشتر خانواده ها اظهار داشت اموال منقول وغیر منقولی که رجوی با پررویی تمام ادعای آن را می کند و برای سنگ اندازی در مسیر خروج مسالمت آمیز اعضاء از کمپ بردن آنها را همزمان با خروج از کمپ بهانه قرارداده، هزینه های آن را صدام برای مزدوری بیشتر رجوی از جیب ملت عراق به آنها پرداخت کرده و گرنه از روز اولی که رجوی تشکیلات خود را درعراق و کمپ اشرف مستقر کرد چنین اموال گسترده ای نداشت. و خنده داراست که بگوید همه آنها را از راه جمع آوری کمک مالی و یا گدایی در خیابانهای کشورهای اروپایی تهیه کردیم.
خانواده هایی که حاضر بودند همگی اظهار داشتند که ما دیگه نخواهیم گذاشت رجوی زندگی و عمر عزیزانمان را بازیچه امیال خود کند و با آوردن چنین بهانه هایی فرصت پیش آمده که می تواند منجر به نجات و به آغوش کشیدن فرزندانمان شود را خراب کند.
این محفل دوستانه بعد از چند ساعت و در یک فضای صمیمی و با آرزوی آزادی اسیران در بند رجوی به پایان رسید.