رهبران مجاهدین از کمپ موقت ترانزیت (لیبرتی) ناراضی هستند

مجاهدین به محض اینکه تعداد نزدیک به 400 نفر به کمپ موقت ترانزیت (لیبرتی) در بغداد منتقل شدند شروع به اعتراض کردند. اعتراض مجاهدین به امکانات استقراری و صنفی، بهداشتی است گویا مجاهدین از قبل خود را آماده اینگونه اعتراض برای بهانه جویی و مانع ورود انتقال افراد باقی مانده به این کمپ را کرده بودند. سران فرقه رجوی از اینکه به خوبی دریافتند انتقال اعضای فرقه بالاجبار و جدی می باشد و میباید از اشرف تخلیه شوند و مجاهدین دریافتند جابجایی افراد به این شکل کنترل افراد از دست مجاهدین خارج خواهد شد. مجاهدین هرجا که احساس کنند کنترل تشکیلاتی خود را از روی افراد در حال از دست دادن هستند، پای حقوق بشر را به میان میکشند این در حالی است که مجاهدین خود یکی از ناقضان جدی حقوق بشر میباشد. زمانی که صدام حسین بود مجاهدین افراد ناراضی خود را بدون حتی لباس و ابتدایی ترین لوازم شخصی آنها را به زندانهای عراق از جمله زندان ابوغریب میفرستادند و در زیر دست و پای ماموران صدام باید روزانه شکنجه میشدند فقط به دلیل اینکه چرا از مجاهدین جداشدند چون صدام مجاهدین را جز نیروهای خصوصی خود میدانست و بازجو های صدام میگفتند ما برای مجاهدین هزینه های همه جانبه پرداخت کردیم کسی که از مجاهدین جدا شود مانند اینکه از ارتش ما جدا شد حالا خیلی شرم آور است که مجاهدین دم از حقوق بشر و از استقرار سازمان های انسانی در کمپ ترانزیت (لیبرتی) میزنند کمپ ترانزیت (لیبرتی) یک کمپ موقت است در آنجا افراد باید برای تعیین و تکلیف نهایی آماده شوند تا از عراق برای همیشه به بیرون رانده شوند و از عراق به کشور ثالث و مورد دلخواه خود منتقل شوند این همان چیزی است که مجاهدین میترسند چون مجاهدین میدانند افرادی که سالها به اسارت رجوی در آمده بودند مثل انسانهای اولیه از همه چیز دور ماندند و انها را نمی توان در فضای آزاد کنترل کرد و میدانند که در دنیای آزاد این انسانها را نمی شود به بردگی گرفت و نمیشود از آنها بار و کار کشید و آنها را از همه حقوق های انسانی محروم کرد. مجاهدین بخوبی دریافتند این اولین علامت عملی تعیین تکلیف مجاهدین از عراق است البته نباید از مجاهدین که دارای چنین روحیه ای هستند انتظار داشت که همه چیز به خوبی و خوشی انجام شود طبعا مجاهدین باز هم کارشکنی در عمل انجام میدهند اما آنچه مهم است استارت این کار خورده است و مجاهدین هم بخوبی میدانند مفهوم این کار را میفهمند آنها میدانند مانند وسیله ای در دست سیاست مداران برای بازی های سیاسی بیش نیستند و هر زمانی که لازم شد از مجاهدین در بازی های سیاسی برای اهداف دولتها استفاده میشود و مجاهدین میدانند رفتن به عراق هیچ چیزی جز ننگ و آبروریزی برای شان نداشته است. به امید روزی که همه افراد اسیر در دست فرقه رجوی آزادی کامل خود را بدست آورند.