نامه مجاهدین به دبیرکل ملل متحد و بازهم فریبکاری و دروغ

بتاریخ 08/03/1391 مطلبی تحت عنوان "نامه فوری نمایندگان اشرف به دبیرکل ملل متحد" بر روی سایت مجاهدین قرار گرفت که مملو از دروغگویی و تهدید و توهین به مسئولین ملل متحد است. این نامه سند دیگری بر فریب کاری و غوغاسالاری مجاهدین از یک سو و بن بست مرگباری که مجاهدین در آن گرفتار آمده اند از سوی دیگر است. مجاهدین در این نامه آقای مارتین کوبلر نماینده ویژه دبیرکل ملل متحد در امور اشرف را ضمن متهم کردن به همکاری با مسئولین ایران، بی اعتباری خود را نیز به عیان در معرض نمایش عموم قرار داده اند. مجاهدین که هنوز نمی خواهند این واقعیت را که کمپ ترانزیت موقت تنها مکانی برای حضور "متقاضیان پناهندگی" است و نه محلی برای تشکیلات مجاهدین، همچنان تلاش میکنند مالکیت خود را بر ساکنان کمپ ترانزیت موقت و اشرف حفظ کنند. رهبران مجاهدین در نامه شان به دبیر کل ملل متحد و با این استدلال که "… یونامی می گوید چشم انداز کشور ثالث سخت و طولانی است… "، میخواهند " موقعیت قانونی کمپ لیبرتی به عنوان کمپ پناهندگی " را اعلام کند. مجاهدین که طی سی سال گذشته تلاش کرده اند خیانت و هر حرکت ضد ملی و میهنی شان را تنها تحت عنوان "مبارزه با جمهوری اسلامی ایران " سرپوش بگذارند، حال میخواهند همین ترفند را در رابطه با ملل متحد نیز به پیش ببرند و ضمن متهم کردن آقای کوبلر به همکاری با دولت ایران، اقدامات وی را غیر قانونی و جانبدارانه وانمود کنند مبنی بر اینکه: " مجاهدین بر روی خط قرمز هرگونه دخالت رژیم ایران در پرونده مخالفان این رژیم در اشرف و لیبرتی تأکید می کنند چیزیکه مارتین کوبلر پیوسته آن را نادیده می گیرد". البته علت این همه سوز و گداز نیز مشخص است. چرا که مجاهدین بخوبی میدانند اگر تا دیروز خود را صاحب جان و مال و روح ساکنان قرارگاه اشرف میدانستند و هرطوریکه میخواستند با آنها رفتار میکردند، و اگر تا دیروز آنها هیچ هویتی نداشتند و هیچ دادرسی بر فریاد های آنان نبود، حال این سازمان ملل متحد است که بدور از تمامی ترفند ها و فریبکاریهای مجاهدین که همچنان در حال طراحی حقه های کثیف برای حفظ حصارهای تشکیلاتی و حفظ مالکیت خود بر ساکنان اشرف و کمپ ترانزیت موقت و بشکل دروان برده داری است، حافظ منافع تک تک ساکنان در قرارگاه اشرف و کمپ ترانزیت موقت است تا بدور از هرگونه فشار و تهدیدی بتوانند برای آینده خودشان تصمیم بگیرند. آری الان شرایطی فراهم شده است که این افراد میتوانند بطور نسبی بدور از فشارهای تشکیلاتی و طاقت فرسای مجاهدین سرنوشت خود را تعیین کنند. نامه نگاریها و موضعگیریهای مجاهدین که از زمان شروع این پروژه همچنان ادامه دارد بخوبی آن روی سکه وقاحت و بی شرمی سران مجاهدین را نشان میدهد که همچنان در تلاش برای حفظ مالکیت خود بر روح و جان و سرنوشت انسانهایی هستند که سالهای سال است که در بند این تشکیلات گرفتار آمده اند. در شرایط فعلی، روزی نیست که خبر یک فرار، یا ضرب و شتمِ کسانی که قصد فرار دارند توسط چاقوکشان رجوی، از کمپ ترانزیت موقت و یا قرارگاه اشرف به گوش نرسد و یا توسط خبرگزاریها منتشر نشود. بنابراین ادامه این وضعیت ماهیت واقعی مجاهدین را برای جهانیان و بویژه برای مسئولین ملل متحد و آمریکا که از نزدیک با مجاهدین کار میکنند برملا میکند و بدین ترتیب وجهه کاذبی که طی سالیان سال توسط رهبران مجاهدین از سازمان ساخته است در تمامی پهنه ها فرو میریزد. به همین دلیل است که مجاهدین در بخشی از این نامه، از اینکه آقای کوبلر به نامه نگاریها و سوالات آنها پاسخی نمی دهد آه فغان سر داده و میگویند: "… آقای دبیرکل،… سوالی که در نامه های مکرر و متعدد ما در روزهای اخیر مطرح شده آقای کوبلر از پاسخ به آن اجتناب می کند… " در بخش دیگری از این نامه که سرتاسر آن به دروغ آمیخته است، مجاهدین مدعی شده اند که در اشرف " یک پناهگاه ضد بمب زیرزمینی برای حفاظت ساکنان در برابر بمبارانهای مکرر و حملات موشکی رژیم ایران ساخته اند ". البته ساخت چنین پناهگاهی که مجاهدین برای اولین بار به وجود آن در قرارگاه اشرف اعتراف میکنند، نه محلی برای ساکنان بلکه جایی برای مخفی شدن شخص مسعود رجوی بود که هیچوقت هیچ باصطلاح رزمنده ای در طول سالیان حضورش در اشرف نه از وجود آن خبردار شد و نه آنرا دید. این پناهگاه امن و ضد بمب زیرزمینی که تقریبا یکی دو سال بعد از حضور رجوی در عراق ساخته شد مقر زیرزمینی بسیار مجهزی به حساب می آمد که به شکل کاملاً محرمانه توسط پیمانکاران عراقی در بخش غربی تصفیه خانۀ آب قرارگاه اشرف در تقاطع خیابانهای 100 و 400 ساخته شد. خاکریزهای اطراف آن آنقدر بلند بود که حتی از روی کامیون هم نمیشد داخل محوطه آنرا دید. لازم بتوضیح است، هنگام ساختن این پناهگاه مجهز و برای درز نکردن اطلاعات آن گفته می شد در اینجا یک استخر برای ذخیره آب آشامیدنی تأسیس می شود، این پناهگاه میلیونها دلار هزینه در بر داشت و تنها برای شرایط اضطراری بود که رجوی در آن مخفی شود. ولی در ورای همه اینها آنچه که بیش از همه موجب ترس و وحشت سران مجاهدین در وضعیت فعلی است و در سطر سطر این نامه هم بوضوح میتوان آنرا دید؛ مهیا شدن شرایطی است که به همت مسئولین سازمان ملل متحد و در همکاری تنگاتنک و نزدیک با مسئولین آمریکایی در کمپ ترانزیت موقت بوجود آمده است تا ساکنان کمپ بتوانند در فضایی بدور از حصارها و فشارهای تشکیلاتی بهترین تصمیم را برای آینده و سرونوشت خودشان رقم بزنند. حرف آخر اینکه بر فرض محال هم اگر تمامی خواسته های رهبران مجاهدین که در همین نامه و در شش بند به دبیرکل ملل متحد نوشته شده است، محقق شود، بازهم مجاهدین تنها بازنده این بازی در تمامی ابعاد استراتژیک – خطی و ایدئولوژیک – تشکیلاتی آن محسوب میشوند. حال مجاهدین همچنان در حال وارد کردن اتهامات واهی به ارگانهای بین المللی و درخواست از وزارت خارجه و دفاع آمریکا مبنی بر بازرسی قرارگاه اشرف قبل از تخلیه کامل آن باشند. سیدحجت سیداسماعیلی، عضو پیشین شورای رهبری و ستاد اطلاعات مجاهدین