این روزها سازمان تروریستی مجاهدین علیرغم امضای توافقنامه سه جانبه با عراق و یونامی و صلیب سرخ از ایفای تعهدات مندرج در آن سرباز میزند. مدتی است اعزام گروه ششم را بلاتکلیف گذاشته ودر همین چند روز گذشته با استناد به نامه تعدادی از نمایندگان پارلمان اروپایی به سازمان ملل از طفره رفتن خود در قبال خواسته های اجرایی نماینده ویژه ملل متحد، آقای مارتین کوبلر حرف میزند. ذیلا به اهم پارامترهای مرتبط با این موضوع اشاره میکنم:
1- سازمان ادعا دارد طی این پنج ماه سپری شده پروسه انتقال به کشورهای اروپایی!! تحقق نیافته و چشم اندازی هم دیده نمی شود پس کمپ ترانزیت موقت باید به کمپ پناهندگی تغییر یابد. این در حالیستکه عملا سازمان خود هیچ اقدام سیاسی لازم را در قبال اخذ توافق مسئولین اجرایی دول اروپایی بعمل نیاورده است. مثلا مسعود رجوی با پیامی و یا همسرش با مذاکره ای فقط در قالب همین موضوع با آنان برای ایجاد انعطاف لازم در پذیرش ساکنان باقیمانده حرفی نزده است ضمن اینکه دهها بیانیه برای تحت فشار گذاردن مردم ایران طی تشدید تحریم های بین المللی برای همان مقامات اروپایی صادر نموده است. پس سازمان عملا موجودیت تشکیلاتی نیم بند خود را در حضور در عراق می بیند و لذا سعی دارد با افروختن حرفهای جنگ افروزانه علیه ایران به صاحبان قدرت های استعماری برای طلایه دار و راه بلد شدن چراغ سبز بدهد.
2- براساس قطعیت تصمیم سازی از سوی دولت امریکا و تصریح و تاکید خانم هیلاری کلینتون در ورای هر مساعدت دیگری به سازمان، باز در آخرین اظهارات وزیرخارجه امریکا مجددا اعلام شد که مجاهدین باید اشرف را تخلیه کنند. این موضوع به توافقات پشت پرده و امنیتی دولت عراق با امریکا نیز برمی گردد که طی آن عراق از اوباما درخواست نموده مبارزه با تروریسم بین المللی را سیاه و سفید نبیند و لاجرم امریکا نیز برای حفظ هم پیمانی نوری مالکی در منطقه بر ایفای این موضوع اصرار دارد. یادمان باشد در همین چهارماه پیش حتی لیدر العراقیه یعنی آقای ایاد علاوی نیز در چرخش سیاسی مشخص ضمن اعلام آمادگی برای سفر به ایران جهت بحث و تبادل نظر پیرامون اوضاع عراق اصرار خود را برای مبارزه با تروریسم در عراق اعلام نمود. پس علیرغم اظهارات زیر چهار نفر همان فهرست العراقیه در حمایت از مجاهدین به بی تجربگی سیاسی آشکار همان نمایندگان برمی گردد که از اصول حرفه ای حضور در یک حزب و تمکین به اصول اساسی آن غافل اند. لذا گروههای متفاوت سیاسی عراق نیز در بازی های سیاسی خود به دلیل حساسیت ویژه سازمان از نزدیک شدن به مجاهدین پرهیز و عملا از بازی گرفتن آن ها نیز خودداری می کنند.
3- توقیف دو کانتینر وسایل کامپیوتر سازمان توسط نیروهای عراقی، سایبان درست نکردن برای بنگال های افراد کمپ ترانزیت، ممانعت از تردد ساکنان کمپ ترانزیت به داخل شهر بغداد!!! و……… و دهها بهانه خنده آور مجاهدین از دلائل عدم اعزام گروه ششم و گروههای بعدی بوده است. ضمن اینکه یکی از مواجب بگیران بازنشسته اروپایی در همایشی 50 نفره با ناشیگری گاف داده و اظهار نمود که خانم رجوی طی تماس تلفنی مطرح کرده است که باید در اعزام گروه ششم ما مقاومت نشان داده و امتیازهای لازم را بگیریم چرا که دیگر بعد از انتقال تمامی ساکنین شاید اعتراضات مجاهدین شدت هم بگیرد ولی پاسخ دهنده ای نخواهد داشت. پس معلوم میگردد خود سازمان انتقال مابقی 1200 نفر راهم قبول دارد ولی به ازایش مطالبه و باج خواهی را طرح می کند.
4- طبق قرائن و شواهد بدست آمده بزودی زود انتقال 600 نفر از 1200 داوطلب اعزام به ایران از ساکنان کمپ ترانزیت در مرحله اول صورت خواهد گرفت. طبعا بعد از این، فضای کمپ ترانزیت برای باقی افراد به جهت خودداری پذیرش آنان از سوی دولتهای اروپایی و امریکا به لحاظ عدم موجود بودن ابزارهای مشغول کننده روزانه سازمانی مانند کارهای کشاورزی! و ساختمانی! و کارگری! و حتی نشست های آبکی خسته کننده و دردآور خواهد بود. لذا بنظر میرسد با سرریز شدن افراد ترانزیت به ایران و کاهش حضور افراد در آن که شاید به 250 تا 350 نفر برسد مطمئنا سران فرقه را برآن خواهد داشت تا برای ممانعت از هر حمله غافلگیرکننده برای بازداشت فرماندهان ویژه سازمان اشرف را سریعا تخلیه و نفرات را در کمپ ترانزیت تجمیع نماید. به هر حال قابل ذکر است در صورت استمرار ممانعت کشورهای اروپایی از پذیرش ساکنان ترانزیت نهایتا بساط مجاهدین با انتقال احتمالی آنان به پنج کشور همسایه ایران و با واسطه گری امریکا در مراحل بعدی صورت خواهد گرفت. تا بدین وسیله استفاده ابزاری و جاسوسی آنان برای اربابان شان به لحاظ هم مرز بودن آن کشورها با ایران به سهولت انجام گیرد و هم خواسته رهبران سازمان در حفظ تشکیلات نیم بند تحقق یابد.
فرید