عقب نشینی خفت بار مجاهدین از شروط اعلام شده

بنظر میرسد اجماع فعلی در دولت عراق، سازمان ملل متحد و آمریکا در خصوص تخلیه قرارگاه اشرف، مجاهدین را در شرایط بدی قرار داده است، هرچند مجاهدین در تلاشند که آنرا ناکارآمد نشان دهند. بار دیگر مقامات وزارت خارجه آمریکا در هفتم ژوئیه 2012 در کنفرانسی خبری به سازمان مجاهدین خلق هشدار دادند که صبر دولت عراق برای تخلیه اردوگاه اشرف رو به پایان است و مجاهدین باید بدون هیچ گونه قید و شرطی قرارگاه اشرف را تخلیه کنند. دنیل بنجامین هماهنگ کننده مقابله با تروریسم در وزارت خارجه آمریکا گفت اگر رهبران سازمان مجاهدین خلق گمان می کنند با وقت کشی می توانند در این میان پیروز شوند شیوه ای خطرناک و غیرمسئولانه را برگزیده اند. وی گفت تخلیه اشرف در تصمیم گیری وزارت خانه اش درخصوص حذف یا ابقاء سازمان مجاهدین خلق در فهرست آمریکا از گروه های تروریستی نقش مهمی دارد. مجاهدین که در جریان موضوع تخلیه قرارگاه اشرف تلاش کرده اند سیاستی را به پیش ببرند که هم از آخور بخورند و هم از تبره، حال به روزی افتاده اند که نه از آخور خبری است و نه از تبره. یعنی نه از آنچنان امتیازاتی که در لیبرتی میخواستند خبری است و نه خروج از لیست گروههای تروریستی در دسترس است. اطلاعیه مورخه 17/04/1391 شورای ملی مقاومت با ده مادهِ رهبران مجاهدین نیز یک غلط کردم گویی آشکار در مقابل وزارت امور خارجه آمریکاست. هرچند تلاش شده با مضحک خواندن بحث ضرب الاجل 20 ژوئیه، و یا اینکه "به لحاظ قانونی و طبق حکم دادگاه، مرتبط ساختن نقل مکان از اشرف و در گرو گذاشتن لغو نامگذاری تروریستی با تخلیه اشرف موضوعیت ندارد" همچنان تاثیرگذاری مجاهدین در روند تحولات تخلیه اشرف را نشان دهند. پر واضح است که مجاهدین با تغییر 6 ماده قبلی و افزایش آن به ده ماده فعلی و البته با حذف دو شرط اساسی 4 و 6 از شروط مندرج در اطلاعیه مورخه23/03/1391 خود یعنی ؛ به رسمیت شناخته شدن موقعیت قانونی لیبرتی به‌عنوان یک کمپ پناهندگی و اینکه ایالات متحده در اسرع وقت کمپ اشرف را مورد بازرسی قرارخواهد داد، یک عقب نشینی خفت بار در مقابل آمریکا انجام داده است. ضمن اینکه باید گفت افزایش تعداد خواسته ها توسط رهبران مجاهدین نیز صرفا از زاویه تاثیرات روانی و در راستای لاپوشانی این عقب نشینی در درون تشکیلات مجاهدین است. بدیهی است موضع گیری های هوشمندانه مسئولین وزارت خارجه آمریکا در مورد مجاهدین، حاصل دهسال کار نزدیک و اشراف کامل آنها با فریبکاری های مجاهدین بعنوان یک خصلت فرقه ای، است. به همین دلیل هم با مشروط کردن تخلیه اشرف به خروج از لیست گروههای تروریستی راه هرگونه فرار و اما و اگری را به مجاهدین بسته اند. از سوی دیگر در محتوا نیز خواسته های مجاهدین چه در قالب 6 ماده و یا ده ماده فعلی به شکل پیچیده ای حفظ همان غل و زنجیرهای اسارت به پای گروگانهای اسیر در بند تشکیلات فرقه ای مجاهدین و اینبار در لیبرتی است، هرچند تمامی این خواسته ها ظاهری انسانی هم داشته باشد. چرا که اگر قرار است ساکنان لیبرتی و اشرف بعنوان پناهنده به کشورهای ثالث منتقل شوند و اگر قرار است آنها بعد از سالها اسارت در تشکیلات فرقه ای رجوی آزاد شوند و سرنوشت خود را انتخاب کنند، واقعا چه نیازی به این همه تجهیزات مختلف از جمله لیفتراک، کامیون، انواع خودرو، دستگاه زیراکس و هزاران وسیله دیگر که هیچ مسئله ای از آنها در لیبرتی و در کادر پناهندگی حل نمی کند هست؟! بنابراین اینها وسایلی هستند که در راستای مسئولیت سازی تشکیلاتی در لیبرتی کاربرد دارد تا اعضای سازمان در لیبرتی هم بعنوان اشرف دیگر در بند تشکیلات فرقه ای مجاهدین نگه داشته شوند. ولی در ورای همه کارشکنی های مجاهدین، آنچه که در این میان مایه نگرانی بیشتر جامعه جهانی است وضعیت باقیمانده ساکنان در قرارگاه اشرف است که همچنان بعنوان گروگان و گوشت دم توپ در دستان رهبران فرقه مجاهدین گرفتار آمده اند. از طرف دیگر اوج دنائت و بی شرمی رهبران مجاهدین نیز در این است که اغلب کسانی که از نظر تشکیلات "حلقه ضعیف " نامیده میشوند و یا سطح تشکیلاتی پائینی داشته و بدلیل کهولت سن مریض و بیمارند و حتی تعدادی از مسئولین رده بالاتر که دارای اطلاعات محرمانه از انبوه خیانت کاریهای رجوی هستند در آخرین سریهای انتقال در قرارگاه اشرف نگه داشته شده اند. چرا که رهبران مجاهدین بخوبی میدانند در صورتیکه به لیبرتی منتقل شوند و امتیازاتی که آنها برای حضور در لیبرتی خواهان آن هستند (بخوانید حصارهای تشکیلاتی)، محقق نشود شاید شرایطی فراهم شود که خیلی ها خواهان رفتن به ایران شوند و یا کسانی هم باشند از مسئولین که بخواهند از تشکیلات جدا شده و وطن فروشی های رجوی را افشا کنند. بدین ترتیب باقی مانده ساکنان در قرارگاه اشرف بهترین اهرم و وسیله برای گرفتن امتیازات هرچه بیشتر در لیبرتی محسوب شده و بعبارت دقیق تر برای رهبران مجاهدین استفاده دوگانه هم دارند. چرا که اگر بهر دلیلی هرکدام از آنها کشته شوند، مجاهدین، هم از دست آنها خلاص میشوند و هم میتوانند ضمن شهید سازی، مظلوم نمایی کرده و در راستای اهداف بغایت فرقه ای خود بازهم در روند تخلیه قرارگاه اشرف اخلال ایجاد کرده و آنرا به تاخیر بیندازند. ولی علیرغم تمامی فریبکاریهای مجاهدین، باید گفت تا اینجای قضیه رهبران مجاهدین همچنان بازنده اصلی بازی خطرناکی که تنها از جان انسانهای بی گناه در قرارگاه اشرف هزینه میشود هستند و عقب نشینی خفت بار از اصلی ترین شروط تخلیه قرارگاه اشرف خود گواه دیگری بر شکست نمایش مسخره و چند ملیتی ویلپنت پاریس هم هست. سیدحجت سیداسماعیلی – عضو پیشین شورای مرکزی و ستاد اطلاعات مجاهدین