باید با تمام توان و با تکیه بر بعد انسانی موضوع، به دست اندرکاران این زمینه سازی نشان داد که ما از اینگونه جنایتها متنفریم و درمقابل این تدارک کشتار خاموش نمی مانیم. زنگ خطر جدی را آقای مارتین کوبلر نماینده سازمان ملل در جلسه شورای امنیت به صدا در آورده: « صبر دولت عراق در قبال اعضای این سازمان که حاضر به ترک قرارگاه اشرف نیستند رو به پایان است» «در هفته‌های اخیر مشکلاتی برای برقراری گفت‌وگو میان ساکنان قرارگاه اشرف با سازمان ملل و دولت عراق وجود داشته است.» و خود مجاهدین با فرار به جلو می گویند: « اظهارات مارتین کوبلر در شورای امنیت علیه ساکنان اشرف، راهگشای سومین کشتار است » « هر وجدان منصفی از تشکرات و قدردانی آقای مارتین کوبلر در اجلاس روز پنجشنبه ۲۹تیر (۱۹ژوییه) شورای امنیت از انعطاف حکومت مالکی در قبال ساکنان اشرف شوکه و منزجر می شود. اظهارات او درباره «مشکلات ادامه دیالوگ بین یونامی و دولت عراق با ساکنان» به طور مطلق نادرست است. ساکنان نمایندگانشان پیوسته از گفتگو با یونامی و مقامهای دولت عراق استقبال کرده اند. آنها فقط پس ازسه ماه تلاش بیهوده برای جلوگیری از بحران‌سازی و تنش بیشتر، از شرکت در ملاقاتهایی که مدیریت آن با یک شکنجه گر و قاتل تحت پیگرد بین المللی است، خودداری کرده اند..». فکر میکنم مطالب بالا بدون نیاز به توضیح به اندازه کافی گویا است و نیت پشت آن در راستای توجیه بعدی به زمین ریختن خون بیگناهان کاملا برملا می باشد. قضاوت در رابطه با اینکه چه کسی در راستای « راهگشای سومین کشتار» گام بر می دارد با نگاهی به اظهارات مارتین کوبلر به نقل از اطلاعیه خود مجاهدین به خواننده واگذار می کنم. کوبلر در جلسه شورای امنیت می‌گوید: «مسئولیت بر عهده بسیاری حامیان بین المللی مجاهدین است و بسیار اهمیت دارد که آنان بر مواضع ساکنان به‌طور مثبت (یعنی در جهتی که آقای کوبلر می‌خواهد) تأثیر بگذارند.
من همچنین از ساکنان کمپ می خواهم که از قوانین عراق اطاعت کنند و از تحریک و خشونت بپرهیزند. زمان برای دستیابی به یک راه حل با دوام به پایان می رسد و صبر دولت عراق دارد به سر می رسد..» و آقای رجوی در آخرین موضع گیری که در راستای اعلام رسمی به بن بست کشاندن راه حل مسالمت آمیز کردند می گوید: « بی خیال جنگ پیش آمده، بزن، بزن برو جلو، و مطمئن باش و بگو که بیست تا باشید بر دویست تا، صدتا باشید بر هزار تا، چه رسد به اینکه هزار تا باشید.” یا در ادامه عده ای انسان اسیر را به بمب اتمی تشبیه و از آنها به عنوان یک تهدید علیه جامعه بین الملل استفاده و می گوید: “هنوز نزدیک به ۱۳۰۰ نفر در اشرف هستند. این قدرت بسیار عظیمی است. این یک قدرت اتمی است.» همانطور که قبلا گفتم ما باید با تمام توان و با استفاده ازهر امکان ممکن تا فرصت از دست نرفته و تا باردیگر با کشتارو ارائه اجساد تکه پاره شده آن روبرو نشده ایم،با تمام توان و یکصدا به دست اندر کاران این کشتارنشان دهیم که ما از تجارت خون متنفریم.
با به تصویرکشیدن زشتی این جنایت اجازه ندهیم که مثل همیشه رهبری مجاهدین در پس پرده های خون و احساسات مجالی برای طرح هیچ سئوال دیگری باقی نگذارد.