قضاوت نابجای مجاهدین و حامیانشان

در پی توقف در روند جابجایی ساکنان اشرف به کمپ موقت ترانزیت، وزارت امور خارجه امریکا چندین بار به سازمان مجاهدین خلق هشدار داده است که فرصــت آن ها برای خروج از قرارگاه به ضرب العجلی که دولت عراق تعیین کرده است نزدیک می شود.
پس از نشست خبری ویژه درباره کمپ اشرف در وزارت امور خارجه امریکا در روز 18 ژوئن، بار دیگر در روز جمعه ششم ژوئیه، مسئول امور ضد تروریسم وزارتخانه، دانیل بنجامین گفت که مجاهدین خلق نباید تصور کنند که وزیر امور خارجه هیلاری کلینتون تصمیم به حذف آن ها از فهرست تروریستی امریکا خواهد گرفت.
در عین حال مجاهدین ماشین تبلیغاتی خود را به این امید پیش می برند که به لطف کمپین میلیون دلاری حامیان اجاره ای شان از فهرست تروریستی خارج شوند. در مقاله مفصل واشنگتن پست درباره مسئله مجاهدین خلق آمده است که هواداران مجاهدین به عنوان بخشی از راهبرد خود، قانونگذاران و مقامات حکومتی سرشناس امریکایی را استخدام کرده اند تا در مراسم دفاع از مجاهدین در اروپا و امریکا شرکت کنند.
در این مقاله صحبت از پرسش های تازه ای است درباره این که آیا نشست های خصوصــی و فراخوان های کنفرانس و دیگر تماس ها با مقامات وزارت امور خارجه و دیگر مکان های دولت در یک سال گذشته حامیان گروه را ملزم به ثبت نام هایشان به عنوان لابی کننده یا عامل یک گروه خارجی می کند یا خیر.
به گزارش واشنگتن پست « طبق قوانین فدرال حامیان سازمان های خارجی ملزم به ثبت نام به عنوان لابی کننده و ارائه جزئیات درباره مشتریان خود و درآمدشان هستند. اما حامیان مجاهدین خلق ثبت نام نکرده اند. ثبت نام، آن ها را ملزم به افشای مبالغ پولی که گرفته اند و هویت مقاماتی که با آن ها دیدار داشتند می کند.»
بنابراین، پشتیبانی از هدف مجاهدین هم شامل سخنرانی های پولی سیاستمداران سرشناس امریکایی می شود و هم شامل تماس ها و دیدارهای آن ها با مثلاً وزارت امور خارجه برای نمایندگی کردن منافع گروه.
این گونه فعالیت ها به سادگی با تعریف لابی کردن طبق « پیمان ثبت عامل خارجی » می خواند.
لابی کننده های مجاهدین خلق در واقع برای یک « اصل خارجی » کارمی کنند. چنانچه نویسنده های مقاله واشنگتن پست شرح می دهند: « قانون فدرال لابی گری، اصل خارجی را چیزی می خواند که به دستور، درخواست یا تحت کنترل و رهبری یک عنصر خارجی یا فردی که همه یا بخشی از فعالیت هایش به طور مستقیم یا غیر مستقیم تحت نظارت، فرمان، کنترل، حمایت مالی یا یارانه ای یک عنصر خارجی است، عمل می کند.»
مسلماً مجاهدین خلق یک عنصر خارجی در ایالات متحده امریکا هستند و کسانی که اهداف آن ها را در دولت امریکا پیش می برند، عاملان خارجی محسوب می شوند. اما چرا چنین رسوایی برای حامیان یک سازمان تروریست شناخته شده چنین بی اهمیت به نظر می رسد؟ به عقیده کریم سجادپور تحلیل گر ایرانی در مؤسسه کارنگی امریکا، طمع، ناآگاهای و قضاوت نادرست و یا همه این ها با هم می تواند توجیهی برای این حمایت ها باشد.
الیزابت فلاک از نشریه یو اس نیوز در مقاله ای که درباره پول های هنگفت مجاهدین برای محو کردن تاریخشان نوشته است، می گوید: « از هر سیاستمداری که از مجاهدین خلق پشتیبانی کرده است. بپرسی، احتمال کمی دارد که چیز زیادی درباره این گروه و سوابقش بتواند بگوید.»
درباره طمعکاری این افراد باید گفت که پولی که مجاهدین به این افراد تقدیم می کنند برای وسوسه این عده کثیر از سیاستمداران امریکایی و « به خواب بردن و جوان آن ها » کافی به نظر می رسد. حتی اگر مجاهدین خلق یک سازمان تروریست خارجی تلقی نمی شد، لابی کننده هایش ملزم به ثبت نامشان به عنوان عامل آن ها بودند. در تحقیقات یو اس نیوز مشخص شده است که سه شرکت لابی کننده بزرگ صدها هزار دلار از انجمن های اجتماعی ایرانی ـ امریکایی مرتبط با مجاهدین و مستقر در امریکا گرفته اند تا برای قطعنامه ها در کنگره امضا بگیرند.
به عنوان « شستشو دهنده های ماهر مغزهای افکار عمومی » ـ طبق گزارش رند ـ برای قربانیان مجاهدین مقاومت در برابر پروپاگاندای حرفه ای سازمان دشوار است. فلاک می نویسد: « شکی نیست که مجاهدین می دانند چگونه دلربایی کنند.» وی به حرف های شاهین قبادی، سخنگوی سازمان و وقتی که وی برای پاسخ به سئوال ها و در حقیقت شستشوی مغزی رسانه ها صرف می کند، استناد می کند.
کریم سجادپور به رسانه ها گفت که مجاهدین خیلی تلاش دارند که چهره یک اپوزیسیون مردمی دمکراتیک به خود بدهند اما « حقیقت این است که آن ها نه مردمی هستند و نه دمکراتیک». دانیل لاریسون از امریکن کانسروتیو می نویسد:" حال که حامیان امریکایی مجاهدین این قدر کم درباره تاریخچه گروه می دانند چرا وقتی که می گویند گروه نباید در فهرست تروریستی بماند اصلاً کسی باید به قضاوت آن ها اعتماد کند.
اساساً قضاوت نابجا و نادرست فقط از سوی حامیان امریکایی سازمان صورت نمی گیرد، بلکه خود سازمان نیز در خیال باطل سیر می کند. فلاک در تحلیل خود به این نتیجه می رسد که « در حالی که در آغاز به نظر می رسید که مجاهدین در اکتبر از فهرست خارج می شوند، اظهار نظرهای تازه از کاخ سفید خلاف این را نشان می دهد.»
پیش تر نیز مقامات وزارت خارجه امریکا به خبرنگاران گفته بودند که مجاهدین احتمالاً از حکم دادگاه واشنگتن « سوء برداشت » کرده اند و اگر فکر می کنند که وزیر امور خارجه به دستور دادگاه آن ها را از فهرست خارج می کند « کاملاً در اشتباه » هستند.
قضاوت نادرست می تواند توضیحی برای انتظارات نابجای مجاهدین خلق از دولت امریکا و همین طور حمایت کورکورانه حامیانش باشد.
مزدا پارسی