نامه سرگشاده ایران قلم به مسعود رجوی انجمن ایران قلم که متشکل از افرادی است که سالها در تشکیلات فرقه شما در عراق حضور داشته و با توجه به سوابق تشکیلاتی اکثر آنان که بیش از بیست سال از بهترین دوران عمرخود را در مناسبات مخوف و استالینی شما تلف کرده اند، بخوبی از استراتژی و عملکرد سازمان شما آگاهی و شناخت دارند. خوشبختانه آنها از جریان ضد ملی شما رهائی پیدا کرده و در کشورهای غربی به عنوان منتقدین فرقه شما بسر برده وبه عنوان فعالین حقوق بشری به روشنگری و افشای عملکرد های فرقه گرایانه شما مشغولند. آری ما در تلاش هستیم تا بقیه دوستان خود را که در قلعه تار عنکبوتی شما گرفتار هستند را آزاد نمائیم و این جزو اهداف اصلی ما هست. لذا در همین راستا به شما توصیه می کنیم که دیگر دست از سر این اسیران گرفتار در چنگال خود بردارید و بگذارید خودشان برای زندگی آینده شان تصمیم بگیرند که چگونه سرنوشت خودشان را مشخص کنند. این ابتدایی ترین خواست از یک رهبر شکست‌خورده چون شماست. شما که با شیادی و رندی خاص خودتان رهبری این سازمان را بدست گرفتید و ازهمان ابتدا با دجالیت غیر قابل وصف جوانان پر شور این میهن را فریب دادید و سپس آنان را به خاک دشمن ایران و ایرانی یعنی عراق برده و با انواع ستم‌های روحی و جسمی آنان را به خدمت دیکتاتور ترین مرد عرب روانه کردید. جوانی آنان را طعمه رؤیاهای و آرزوهای ضد میهنی خود کردید و جانثار خاک پای صدام حسین شدید. شما به این هم بسنده نکردید بلکه همواره جوانان این میهن را سپر بلای جان خودتان نمودید تا بتوانید خود را از مهلکه بدر ببرید. اولین بار درسال 1360 با فرار از ایران تعدادی را به کشتن دادید و سپس با راه اندازی تیم های تروریستی و اعزام آنها به ایران تعدادی از دستفروشان و افراد غیر نظامی را ترور کردید و از طرفی تعدادی از همین نیروهای فریب خورده را به کشتن دادید و به گفته خودتان از هر 45 تیم دونفره که اعزام می کردید یک تیم موفق به برگشت می کردید و بقیه کشته می شدند. این داستان ادامه داشت تا اینکه با سلاح های اهدایی صدام حسین در عراق با راه اندازی ارتش به اصطلاح آزادی که در واقع امر ارتش کوچکی برای صدام بود مراتب قدر دانی خود را به صدام حسین اعلام کردید و در جهشی تازه با راه اندازی عملیات تروریستی در مرزها تحت عنوان تپه زنی و عملیات سرنگونی تعداد زیادی از نیروها را به کشته هایتان افزودید و البته در این مسیر سربازان ایرانی نیز قربانی مطامع و اهداف شما شدند سربازانی که برای نجات خاک میهن از دست متجاوز به ناموس این میهن از خاک شان دفاع میکردند و بی گناه را در جبهه های جنگ ایران عراق بدست شما کشته شده و خانواده هایشان را داغدار گردیدند. در سالیان بعد در جریان جنگ کویت برای یاری رساندن به صدام در کردکشی و سرکوب شیعیان جنوب عراق شرکت کردید و ضمن اینکه عده ای از خانواده های عراقی را داغدار نمودید تعدادی از نیروها را به کشتن دادید و همچنین در ادامه خونخواری سیری ناپذیری تان تعدادی را برای عملیات تروریستی تحت عنوان خمپاره زنی به ایران فرستادید که بیشتر مناطق مسکونی را می زدند و افراد غیر نظامی را می کشتند و از این طریق هم تعدادی از نیروها را به کشتن داده ودر مناسبات مخوفی که دایر کرده بودید کسی حق اعتراض به این رفتار خودسرانه را نداشت و معترضین را چه در زندانهایی که کاملاً از کیفیت و وضیعت آن مطلع و خط دهنده اصلی برای ادامه ماموریت شان بودید افراد معترض و ناراضی را مورد انواع اذیت و آزارهای جسمی و روحی قرار می دادید که بعضا زیر شکنجه جلادان و شکنجه گرانت جان می باختند و چه اینکه تعدادی را روانه زندان مخوف صدام در ابو غریب می کردید و در آنجا جان می باختند. در زمان سرنگونی صدام حسین این پدر خوانده خودتان تعدادی از نیروها را به کشتن دادید تا راحتر بتوانید مریم عضدانلو را فراری دهید و خودتان را از دیده ها پنهان و در سوراخ موش قایم شوید. وبعد از سقوط صدام هم تعدادی را به بهانه حفظ اشرف به کشتن دادید. و مهمتر از همه این مواردی که برشمردیم بهترین سرمایه افراد که عمرشان هست و بهترین دوران عمرشان هم که دوران جوانی شان هست را از آنان گرفتید و اکنون تعدادی پیر و سالخورده شده اند که با راه اندازی خیمه شب بازی انقلاب مریم و راه اندازی نشستهای عملیات جاری و غسل هفتگی حسابی مورد مغز شوئی قرار داده‌اید و با راه اندازی طلاق های اجباری آنان را از حق داشتن زن و فرزند محروم کرده اید و حتی آنها را از ملاقات با خانواده های شان محروم کرده و خانواده های ایشان را با بی شرمی و وقاحت خاص خودتان مزدور خطاب می کنید. این در حالی است که خودتان تاکنون سه بار ازدواج کرده و بیش از صدها زن را در تشکیلات جهنمی تان به عقد شخصی خود درآورده و بعضا با آنان هم بستر شده‌اید این‌ها تنها گوشه‌ای از هزاران جنایت شما به عنوان خود ساخته رهبر انقلاب!! و تنها آلترناتیو!! است. شما در مورد رابطه جنسی با زنان نگون بخت مردان مجاهدین چه توضیحی دارید؟
اساسا چه توضیحی می توانید داشته باشید؟ شنیده ایم که شما جلسه رقص رهایی برپا می کرده و زنان نگون بخت را برای نداشتن هیچ پرده ای بین خود و شما با بدن برهنه به رقص وا می داشته اید، آیا دروغ است؟
و خودتان هم شجاعت پذیرش خطا های خود را نداشته وهمواره نه تنها از پذیرش مسئولیت این اعمالی که مرتکب شده اید سر باز زده و طفره رفته اید بلکه با شیادی و رندی و دجالیت خاص الخاص آنها را به گردن نیروهای اسیر و بخت برگشته انداخته‌اید و همیشه در نشستها می گفتید که بخاطر کم کاری و نکرده های نیروها بوده که چنین! و چنان!شده است. شما همواره سر هر بزنگاهی که جان خود را در خطر می دیدید فرار را بر قرار ترجیح داده و فلنگ را می بستید و می گویند از بچگی در زیر زمین خانه پدری خودتان بازی می کردید و بعد هم همواره در مخفیگاه ها و خانه های تیمی بسر می بردید. و در عراق هم که همواره برای حفظ جان خویش در سنگرهای بتونی و زیر زمینی بسر برده و اکنون هم دیر یا زود باید از یک سوارخ موشی خارج شوید که طبعا در مرحله بعد باید در صندلی متهم در دادگاه بنشینید. می توانید این پیام ما را جدی نگیرید، ولی توصیه ما این است که بهتر است محاکمه خود را جدی بگیرید. و اما در اینجا سئوال اساسی همه خانواده های داغدار ایرانی و عراقی و ما رهائی یافتگان از چنگال خونینت از شما همچنان باقی است که دیگر از جان این قربانیان باقی مانده؟ چه طلب دارید و چه زمانی دست از سر این نگون بختان همه چیز از دست داده بر خواهد داشت و آزاد شان خواهید کرد؟ و تا چه زمانی قادر هستی به خونخواری ادامه دهید؟ مگر تا بحال خانواده های بیشماری را داغدار نکرده اید؟ وتا به کی می خواهید از این گردنکشی و قلدری در مقابل خواسته جهانی برای تخلیه کامل اشرف دست برداشته وبه این خواسته برحق و منطقی بین المللی تن دهید؟ راه چاره‌ای ندارید که دست ازخشونت طلبی و حادثه آفرینی برداشته و برای بقای عمر ننگین و ادامه حیات خار و خفیف و خائنانه و ذلیلانه و رذیلانه بیش از این تلاش نکنید. تا چند صباحی دیگر دادگاه عادلانه در انتظار شماست و دور نیست که خود را پشت میز محاکمه همین خلق قهرمان خواهی یافت و پاسخگوی هزاران جنایت و خیانت اعمالی نظیرٍ: سرباز کشی ؛ کردکشی؛ پول شوئی و مغز شوئی که در بالا به گوشه ای از آن اشاره کردیم باشید؟ کانون ایران قلم و اعضایش معتقدند شما اولا بهتر از هر کس دیگری خودتان خوب می دانید که این دجالگریها و شعار های پر طمطراقی را که تا کنون سردادید کشک و پوشالی بوده و بعد از این هم همین بوده وهست وخواهد بود و بقول خودت که در یکی از نشستها وقتی که در مقابل سئوال نیروها در باره علت غلط از آب در آمدن تحلیل هایت قرار گرفتی واضح و آشکار گفتی که: [ کشک گفتیم کشک گفتید کشک گفتند ] البته درستش این بود که فقط شما کشک گفتید و بقیه کشک شنیدند و ما هم در مناسبات مجبور بودیم به این کشکیات شما گوش فرا دهیم.
بنابر این اینچنین شعار های تو خالی و دجال گری ها که بیشتر برای فریب نیروها بوده و مصرف داخلی داشته، دجالگری هایی نظیر: رهبر عقیدتی ؛ ادعای امام زمان بودن؛ ارتباط با آقا که منظورت حضرت علی (ع) بود و ایجاد دکان شهید سازی و اشک تمساح ریختن برای کشته شدگان که مسبب اصلی کشته شدن شان خودت بوده ای که این یکی تا همین امروز هم ادامه دارد و بر طبق اطلاعیه جدید شورای دست سازت که چند روز پیش صادر شد به دروغ دولت عراق را متهم کرده اید که مانع دفن سه تن از کشته شدگان شده است.
و شعارهائی نظیر: مبارزه با امپریالسیت جهانخوار؛ سلاح ناموس مجاهد خلق هست ؛ پیش به سوی جامعه بی طبقه توحیدی؛ اشرف شهر شرف؛ رهایی زن و آزادی و بلاخره این بهانه جوئی های اخیرتان که باعث توقف روند جابجائی و انتقال نیروها به کمپ موقت لیبرتی شده است که با شعار های پوشالی تحت عنوان حمایت از بیماران اشرف و اموال آنها و خواستار شدن امکانات رفاهی برای آنان در کمپ ترانزیت لیبرتی صورت گرفته است.
واقعیت این است که اولاً همه این عوام فریب‌ها همگی پوچ و بی اساس بوده و فقط برای بقای خودت و ارضای قدرت طلبی ها و هوس رانی هایت بوده وهست و همین و بس.
ثانیا ما اعضای انجمن ایران قلم و همه رهاشدگان از فرقه تو و همه خانواده های قربانیان گرفتار در چنگال خونین تو و همه مردم جهان هم خوب می دانیم که آنچه که به تو بر می گردد هرگز با پای خود از سوراخ موش بیرون نخواهی آمد و خود را پای میز محاکمه برای پاسخگوئی قرار نخواهید داد. و این را در پروسه و کار نامه سیاهت در این سالیان همگان شاهد بوده اند. لذا تنها راه اینست که جامعه جهانی همانطور که تو را وادار به ترک سلاح و پذیرش ترک خاک عراق کرده است، مجبورت کند که به خواسته جهانی تن بدهی و جلوی تخلیه کامل اشرف را سد نکنی و بعدش هم ترک سوراخ موش نموده و مجبور به پاسخگوئی در یک دادگاه عادلانه شوی. آن هم در یک آنروز هم بدون تردید، بزودی فرا خواهد رسید. به امید آنروز
و به امید رهایی همه اسیران گرفتار در اسارتگاه اشرف