رجوی: باز هم خر شدم

بدبخت شدم، دیدی چه خاکی بر سرم شد، باز هم خرم کردند. چقدر خوب در سال های بعد از سقوط مرحوم ابوی (سید الریس صدام دیکتاتور را عرض می کنم) توانسته بودم با این بهانه که لیست تروریستی آمریکا راه بند ما شده و بخاطر قرار داشتن در این لیست نمی توانیم جمهوری اسلامی را سرنگون کنیم!!! شیره حسابی بر سر اعضای از دنیا بی خبر سازمانم در اشرف بمالم و به آنها وعده سرخرمن درباره مسلح شدن ارتش فَشَل شده ام و انجام عملیات سرنگونی بدهم. اما حالا با همه کف و دف ها و با همه هیاهوهایی که می کنیم هیچ چیزی برایم نمانده و همه چیز را از دست دادم. حالا نه تنها ارتش ندارم بلکه دیگر آرزوی داشتنش را هم باید به گور ببرم و دیگر نمی توانم صحبتی از ارتش و کار نظامی بکنم، چون باید در قبال خروج از لیست صدها تعهد و امضا بدهم که دیگر هیچ غلط اضافه نظامی نکنم. حالا اشرف را هم ندارم تا بر حسب منافع روز، عنوانی برایش بسازم. یک روز بگویم پادگانی عظیم و مرکز نظامی و عملیاتی ماست و روز دیگر با غلط کردن و شکر خوردن بگویم اشرف یک شهر غیر نظامی است ؛ حتی اگر در این شهر مصیبت زده رادیو، تلویزیون، نامه، پست، روزنامه، رابطه با بیرون، ازدواج، مهد کودک و… خیلی چیزهای عادی که در هر شهرکی هست وجود نداشته باشد، بالاخره ما داشتیم با این حقه بازی ها نانمان را می خوردیم. ضمن آن که ما در عین حال که ارتش پیر و فرتوت مان خلع سلاح شده و صد ها بار امضا دادیم که غلط نظامی نخواهیم کرد اما برای فریب افکار عمومی همیشه جار وجنجال می کردیم که دو بال داریم، یکی بال نظامی در اشرف و دیگری بال سیاسی در غرب، حالا با تعطیل شدن اشرف بال و پرمان را هم کندند و شدیم مثل کلاغ بال شکسته. از همه بدتر وقتی از لیست خارج شدم دیگر چه بهانه برای اینکه جهموری اسلامی سرنگون نمی شود پیدا کنم. چند روز دیگر که آب ها از آسیاب افتاد، همین هواداران اندک هم از دور من خارج خواهند شد. بودن در لیست تروریستی این مزیت را داشت که گهگاهی آن ها را جمع می کردم تا برای خروج از لیست شعار دهند و یک تبلیغاتی می شد، حالا آن ها را با چه بهانه ای جمع کنم. خوب که فکر می کنم می بینم عجب خریم من، در ازای کسب هیچ، همه بهانه های خوبم را از دست دادم و به زودی باید جوابگوی تک تک سوالات و ابهامات دور و بری هایم هم باشم. این پیروزی ظاهری برابر بود با خر شدنم.