نگرانی قابل درک رهبری مجاهدین خلق (فرقه رجوی)؛ هراس بقایای رجوی از پیگرد قانونیبقایای رجوی در نامه ای به کمیسرعالی پناهندگان سازمان ملل متحد، آقای آنتونیوگوترز، نگرانی عمیق خود را از " بین زمین و هواماندن ساکنان لیبرتی " ابراز کرده و خواستار مداخله مستقیم ایشان برای رسیدگی به مشکلات روزمره ساکنان این کمپ شده اند!
قبل از پرداختن به اصل و منشاء نگرانی رهبری گروه تروریستی مجاهدین، بد نیست مغالطه بقایای رجوی که بر اساس آن آژیرکشان و نگران خواستار دخالت مستقیم رئیس کمیساریای عالی پناهندگان شده و به رسمیت شناختن لیبرتی به عنوان کمپ پناهندگی را مکرراً مطرح ساخته اند، آورده شود: «موکلان ما در لیبرتی توسط افسران کمیساریای پناهندگان مطلع شده اند که کمیساریا خودش را فقط مسئول تعیین استاتوی پناهندگی می شناسد و مسائل دیگر بایستی با یونامی مطرح شود. ولی یونامی بارها روشن ساخته است که تنها دستور کار آن مانیتور کردن و در بهترین حالت، «تسهیل» کردن است.» چنین وضعیتی، در حالی موجب ناخرسندی و نگرانی رهبری مجاهدین شده است که پیشتر خود با اصرار فراوان خواهان تحقق آن بود و دخالت کمیساریای عالی پناهندگان برای اعلام وضعیت پناهندگی را با نامه نگاری و التجاءٰ تسهیل و هموار کرد. این شکوه و شکایت البته نشان دهنده قانون ناپذیری، زیاده خواهی و به طریق اولی به بازی گرفتن مراجع رسمی بین‌المللی در جهت اهداف تشکیلاتی توسط گردانندگان این گروه است. از این تناقض که بگذریم، نگرانی و دلهره رهبری مجاهدین در مورد کمپ لیبرتی دو علت عمده دارد، که آن را با زرورق عناوینی چون «برخورداری از حفاظت بین المللی» و «نگرانی از بروز وقایع نامطلوب و ناگوار» می پوشاند. مهمترین دلیل این نگرانی، همانگونه که در نامه به آقای گوترز، مشهود است، محدودیتهای ارتباطی و کم بهره شدن تشکیلاتی نیروهای ساکن در کمپ لیبرتی است که به هیچ وجه مطلوب رهبری این گروه نیست؛ از این رو به شدت به دنبال آزادی « تردد» و «ملاقاتهای خانوادگی» است. اگر آقای گوترز و مجموعه دست اندرکاران کمیساریا تا کنون و در خلال چندسال اخیر که با پرونده این گروه درگیر هستند، رهبری شیاد باندرجوی را شناخته باشند، بایستی هشیارانه این سوال را از نماینده و وکیل مجاهدین بپرسند که آیا کلیه ساکنان کمپ لیبرتی از آزادی تردد و حق برابر برای ملاقات با خانواده شان برخوردار خواهند بود یا فقط اشخاص مشخص و دست چین شده ای از چنین امتیازی برخوردار خواهند شد؟ در آن وقت تکلیف خانواده هایی که مزدور رژیم هستند و فرزندانشان بایستی برروی آن تف بیندازند چه خواهد شد؟ آیا کلیه نیروها حق داشتن وکیل را خواهند داشت و یا فقط مجبورند با وکیل باندرجوی ارتباط داشته باشند؟! پوشیده نیست که پنهان شدن بقایای رجوی در پشت انبوهی از ادعاهای به ظاهر حقوقی آن هم با تظاهر به نگرانی از بروز وقایع ناگوار و در حالی که هیچ تهدید و خطری متوجه آنان نیست و یونامی مانیتورینگ 24 ساعته بر روی وضعیت ساکنان کمپ لیبرتی دارد و عملاً این بهانه موضوعیتی ندارد، فقط تلاشی برای ترمیم ارتباطات تشکیلاتی و پیش بردن توطئه‌ها در عراق است که به طور قابل ملاحظه ای پس از اخراج از اردوگاه اشرف ضربه خورده است. دلیل دیگر این دست و پا زدن و فراخوانی رئیس کمیساریا به اعلام لیبرتی به عنوان«منطقه مورد نگرانی بین المللی» ناشی از اظهار نظر آقای کوبلر درباره امکان رسیدگی قضایی به جرائم کسانی است که شکایتی از آنان در قوه قضاییه عراق وجود دارد. این نظریه کاملاً قانونی که البته متکی به قواعد و کنوانسیونهای بین المللی است و متکی بر ضرورت رسیدگی به جرم تحت هر شرایطی است، به شدت رهبری مجاهدین را نگران ساخته و ترس و دلهره را بر آنان غالب ساخته است. در این باره نیز بایستی گفت که اعلام کمپ پناهندگی و منطقه مورد نگرانی بین المللی که هیچ، حتی قرارگرفتن زیرچتر خود سازمان ملل هم نمی تواند جانیان و جنایتکاران را از رسیدگی قضایی و حقوقی مصونیت بخشد، بنابراین گردانندگان جنایتکار باندضدایرانی رجوی بایستی همواره در انتظار رسیدگی قضایی به سربرند.