نگاهی به اظهارات یکی از همسران رجوی، وزیر خیالی مجاهدین خلق

در اظهاراتی که یکی از همسران رجوی در سایتهای مجاهدین به مناسبت روز جهانی زن کرده است خواستار «لغو حجاب اجباری» در ایران شده است. سهیلا صادق که عنوان «وزیر آموزش و پروش» در کابینه خیالی مریم رجوی را یدک می کشد، گفته است: «ما مخالف هرنوع تحمیل و اجباری در این زمینه [حجاب] هستیم, هرگونه تحمیل به هرشکلی به زنان در این رابطه را اهانت به هویت و شخصیت زن ایرانی میدانیم. بگذارید در پایان به این واقعیت اشاره کنم که موضع هر نیرو در مورد زنان شاخص دموکراتیسم و ملاک بسیار واقعی و روشنی از ماهیت آن نیرو یا جریان است» اعضای شورای رهبری پیشین مجاهدین که اخیرا از تشکیلات خارج شده اند افشاگریهای وسیعی علیه فساد و مناسبات کثیفی که رجوی در ارتباط با زنان شورای رهبری برقرار می کرد انجام دادند. رجوی تمامی اعضای زن شورای رهبری را که از شوهران خود در جریان انقلاب ایدئولوژیک طلاق گرفته بودند، به عقد و نکاح خود در آورد و با همه آنها بصورت تکی و حتی به صورت جمعی رابطه جنسی برقرار کرده است. اکنون بایستی از سازمان مجاهدین و مشخصا از این خانم وزیر خیالی پرسید آیا این رفتار با زنان اهانت به شخصیت و هویت زن ایرانی نیست؟ آیا این اهانت نیست که زنان شوهردار بدون لباس جلوی رجوی و جلوی سایر اعضای شورای رهبری «رقص رهایی» بکنند؟ آیا این اهانت به هویت و شخصیت زن نیست که رجوی بصورت جمعی با آنها رابطه جنسی برقرار کند؟ اگر قرار است موضع هر نیرو در مورد زنان شاخص دموکراتیسم آن جریان باشد، آیا رابطه ای که رجوی با زنان بر قرار کرد، می تواند شاخص دمکراتیسم مجاهدین خلق باشد؟ آیا این الگوی جامعه ای است که مجاهدین می خواهند در جامعه ایران فردا برقرار کنند؟ اگر روسری اجباری خوب نیست پس چرا خود مجاهدین پیشتاز نمی شوند که روسری خودشان را بردارند. آیا همه زنان مجاهد به دلخواه خود روسری سر کرده اند؟ تمامی کسانی که در تشکیلات مجاهدین بوده اند بخوبی به یاد دارند که اولین قانون برای ورود یک زن به مجاهدین این بوده است که بایستی روسری سر کند. تمامی زنان و دخترانی که در اروپا زندگی می کردند و اصلا به هیچ عنوان حجابی نداشتند وقتی به اشرف کشانده می شدند بایستی روسری و حجاب آنها کامل می شد و الا از طرف مسئولین خود مورد توبیخ قرار می گرفتند. من شخصا به یاد دارم که مریم رجوی در نشست عمومی گفت« خواهران ما باید بدانند که حجاب آنها همه چیز آنهاست» و این خود بیانگر این است که رجوی هیچ اعتقادی به آزادی حجاب نداشته و از آنها تنها برای حربه ای علیه رژیم می خواهد استفاده کند. همه ما به یاد داریم که رجوی بیش از نود درصد زنان (شامل زنان جوان) را در حصار و قلعه ای جدا از سایرین نگهداری می کرد. یعنی زندانی در زندان دیگر. قرارگاه چهارده و پانزده شامل زنانی بود که رجوی آنها را جدا کرده بود تا هرگز چشمشان به مردی نیافتد. این رفتار جنون آمیز و خشونت بار علیه زنان تنها و تنها از موجودی مانند رجوی برمی آید و اکنون این فرد با این سابقه خشونت و عیاشی، می خواهد مدافع حقوق زنان باشد. رجوی می تواند بگوید برای زمانی که حکومت را بدست گرفت چه برنامه ای برای زنان دارد؟ آیا جامعه کوچکی که در اشرف ایجاد کرده است الگویی نخواهد بود که در مورد کل جامعه ایران اجرا می کند؟ اگر چنین است آیا قرار است تمامی زنان ایرانی از شوهرانشان جدا شده و به نکاح رجوی در بیایند؟ آیا رهبری عقیدتی می تواند بیش از چهل میلیون زن ایرانی را اداره کند؟ محمد ب، وبلاگ باند رجوی