به نام الله
برادرم بهمن. سلام، سلامی از راه های بسیار دور، راهی به طولانی سی و دو سال جدایی و فراق
بهمن جان
تا کنون نامه های بسیار زیادی برایت نوشته ام ولی نمی دانم که آیا به دستت رسیده است یا خیر؟! اما هنوز هم بعد از سی و دو سال دوری ناامید نشده و باز هم امید دیدار آن عزیز را دارم. در سال هشتاد و نه و نود زمانی که شما در اشرف بودید با خواهرم طوبی و خانمم زهرا به ملاقات شما آمدیم ولی بعد از دو هفته که در آنجا پشت سیم خاردار ماندیم نتوانستیم با شما ملاقات کنیم و دست خالی و با چشمانی اشک بار عراق را به قصد ایران ترک کردیم. من اکنون روی سخنم به رهبران شما یعنی مسعود و مریم می باشد که آقای محترم و خانم مریم آیا شما انسانیت را می شناسید؟ آیا از وجدان بیدار خبری دارید؟ شما که پیوسته دم از اسلام و قرآن می زنید و از انسانیت حرف می زنید کجای این کار شما انسانی و اسلامی است که اجازه نمی دهید پدر، مادر، خواهر و برادر با عزیزشان حتی اگر شده بعد از سی و دو سال دوری چند ساعت ملاقات و گفتگویی داشته باشد. انسانیت حکم می کند که حتی بدترین انسانها و جانی ترین انسانها هم از ملاقات خانواده منع نشوند. ولی شما رهبران مجاهدین خلق حتی اجازه چند ساعت ملاقات را هم به ما خانواده ها نمی دهید.
آقای رجوی، خانم مریم اکنون برادر من بهمن محمدنژاد از سال شصت در سازمان مجاهدین می باشد، الان درست سی و دو سال است که من و خانواده ام نتوانسته ایم با او حتی به مدت یک دقیقه هم صحبت بکنیم.
آیا این است معنای مجاهدت شما که خانواده از هم دور باشند و از محبت یکدیگر محروم!؟
از شما رهبران مجاهد درخواست چند ساعت ملاقات و یا تماس تلفنی دارم. باشد که تقاضای این برادرهجران دیده را پذیرا باشید.
پدر و مادرم در فراق آن عزیز با دنیا وداع نمودند ولی لااقل بگذارید که برادران و خواهرانم بتوانند با بهمن ملاقات داشته باشند یا حداقل صدای او را دورادور از گوشی تلفن بشنوند.
رونوشت به:
۱- دبیرکل سازمان ملل متحد
۲- آقای مارتین کوبلر نماینده دبیر کل سازمان ملل متحد در عراق
۳- کمیته بین المللی صلیب سرخ دفتر تهران و دفتر ژنو
۴ – دفتر کمیساریای عالی امور پناهندگان سازمان ملل
۵- دیده بان حقوق بشر
۶- عفو بین الملل
با تقدیم احترام محمدرضا محمدنژاد
برادر هجران دیده
۱۳۹۲/۱/۱۹