فرزین جان سلام
حالت چطور است؟ خیلی وقت است از شما خبری ندارم. بارها برایت نامه نوشتم و ارسال کردم اما جوابی دریافت نکردم.نمی دانم نامه هایم را می بینی یا نه. من نامه می نویسم تا بدانی همیشه به یادت هستم. برادر جان هر چه باشد ما از یک خون هستیم. مگر می شود برادر ، برادرش را فراموش کند؟!
زمانی که مادر به رحمت خدا رفت هم تماسی نگرفتی و یا شاید به دلیل مناسبات کمپ مجاهدین خلق که در آن سکونت داری امکان تماس نداشتی. برادر جان تا به حال از خودت پرسیده ای که این همه سال دوری و بی خبری از خانواده را برای چه هدفی تحمل کردی. خانواده ات هم که در خارج از هم پاشید/ چرا با خودت این کار را می کنی؟ چرا خودت را در یک حصار بسته زندانی کرده ای؟ تو که آدم باسواد و تحصیل کرده ای هستی چرا اجازه می دهی کسان دیگری برایت تصمیم بگیرند؟! خودت تصمیم گیرنده زندگی خودت باش. خودت را از کمپ بسته مجاهدین آزاد کن و خانواده خودت را از نو بساز. هنوز دیر نشده خانواده به شما نیاز دارد. برگرد.
برادرت – بهمن هاشمی