به مناسبت 11 اردیبهشت روز زن
11 اردیبهشت روز زن گرامی باد. درتاریخ سیاسی و صحنه اجتماعی و اقتصادی کشور ما همواره زنان نقش پویا و فعالی در تغییر روند تحولات داشته و دارند به یمن تلاشهای خستگی ناپذیر و خلاقیتها در صحنه گردش چرخه اقتصاد و صلاحیتها و توانمندیهای خود را با تاثیر گذاری شگرف درعرصه تولید وخودکفایی اثبات کردند. تاریخ سیاسی کشور ما مملو از شجاعتها، ازجان گذشتگیها و حضورفعال شیر زنانی است که درهر برهه برگی زرین بر افتخارات و خلق حماسه ها دراین مرز و بوم افزودند و بالاخره با تربیت نسلی سالم وشاداب در صحنه اجتماعی و پهنه علم و دانشگاه و خلاقیت در امر پژوهش و نوآوری علمی فلک اجتماعی این میهن را شکافته و طرحی نو درانداخته اند. بعد از پیروزی انقلاب زنان به عنوان بخشی ازپتانسیل آزاد شده وارد عرصه سیاسی کشورشدند. قشرجوان ودانشگاهی که درجو و فضای پرالتهاب روزهای اول انقلاب بدنبال پاسخی به این سئوال بودند که چگونه می توان نهال نوپای انقلاب را ازگزند خطر ابرقدرتها مصون و محفوظ نگاه داشت؟ بدلیل نا پختگی سیاسی و شور و احساس جوانی متاسفانه بدام فرقه رجوی افتادند. فرقه ای که در منتهای فریبکاری وبا طرح شعارهای کاذب آزادی، نفی استثمار و برابری زن و مرد وارد عرصه سیاسی کشور ما شده بودند. و بدینسان برای سالیان در محاق اسارت ذهنی و عینی و مناسبات فرقه ای فرو رفت. و بهای سنگین پرداخت. اما براستی چرا و چگونه؟ اصولا عملکرد و سابقه و هویت این فرقه از کجا ناشی می شده و دیدگاه آنها در رابطه با زنان ناشی از چه تفکری بود؟
تا سال 1348 هیچ زنی به عضویت سازمان پذیرفته نمی شد. اصولا محمد حنیف نژاد رهبر اصلی و موثر سازمان با ازدواج مخالف بود و آنرا موجب وابستگی و سد راه مبارزه می دانست. اما اهمیت حضور زنان و بویژه استفاده پوششی از آنها برای رهبران سازمان کشف شد.ابتدا پوران بازرگان خواهر منصور بازرگان که در مدرسه دخترانه مذهبی رفاه کارمیکرد وارد سازمان شد. و پس از او خواهر محمد حیاتی و صدیقه رضایی جذب سازمان شدند. به قول بهمن بازرگان ازاعضای مرکزیت سازمان هرکس خواهری داشت که به درد این کارمی خورد میآورد.این زنان طبق دستور سازمان با اعضای مرد ازدواج تشکیلاتی می کردند. پوران بازرگان به همسری تشکیلاتی محمد حنیف نژاد درآمد. لیلا زمردیان و فاطمه امینی و گروه دیگری اززنان بعدها با انواع ترفندهای تشکیلاتی مورد سوء استفاده قرار گرفتند. ودرنتیجه همین روند انحراف اخیرغیراخلاقی خانواده های زیادی که اکثرا مذهبی و اصیل بودند ازهم پاشید.سرنوشت لیلا زمردیان، فاطمه فرتوک زاده، منیژه اشرف زاده، سیمین صالحی، طاهره میرزا خویی علاف و بسیاری دیگرکه کارشان یا به خودکشی ویا مورد تصفیه حسابهای درونی، ویا به بی انگیزگی وافسردگی وهمکاری با ساواک کشید. از تبعات همین دیدگاه استفاده ابزاری از زن بود.
بعداز پیروزی انقلاب و شروع دوباره فعالیتهای سیاسی این روند ادامه پیدا کرد.رهبران سازمان به منظور جذب زنان شروع به تبلیغات گسترده ای حول اعضای زن کشته شده سازمان نمود. با چاپ پوستر و کتاب و بیان خاطرات و نقش حماسه های مقاومت در زندانهای شاه تلاش کرد زمینه را برای جذب زنان و بخصوص قشرجوان فراهم آورد. و در این را تا آنجا پیش رفت که حتی زنانی که در جریان تغییر ایدئولوژی سازمان مارکسیست شده بودند را مجاهد جا زد. وافرادی که مورد تصفیه حسابهای درونی سازمان قرارگرفته بودند ویا بدلیل بی انگیزگی ومسئله دار بودن نسبت به عملکرد سازمان دست به خودکشی زده بودند را شهید نامید. تبلیغات گسترده و فریبنده سازمان وعدم شناخت قشرجوان باعث شد که این سازمان بتواند قشروسیعی را بخصوص در دانشگاهها جذب و درخدمت اهداف خود بکارگیرد.
دسته دسته از دختران دانش آموز و دانشجو از محیط مدرسه و دانشگاه جدا و به سرخیابانها و میادین شهربسیج شدند تا نشریات و بروشورهای سازمان را تبلیغ نمایند. دراین برهه رجوی فریبکار سازمان با طرح شعارهای پرجذبه نفی استثمار و برابری زن و مرد سعی نمود چنین وانمود کند که تنها سازمانی است که ازحق وحقوق زنان دفاع میکند. و پرچمدار نفی ستم جنسیتی است با شروع فاز مبارزه مسلحانه از30 خرداد سال 60 بخشی ازاین زنان به خانه های تیمی سازمان کشیده شدند ودستشان به خون مردم بیگناه آلوده شد.
بعداز شکست و دریافت ضربات مهلک نظامی و از دست دادن مشروعیت مردمی رجوی سرکرده این سازمان فرار را برقرار ترجیح داد و بدنبال آن بقایای نیروهای تشکیلات به کردستان ایران وسپس عراق گریختند. با ورود نیروهای این سازمان به خاک عراق وهمکاری خائنانه سران آن با دشمن متجاوز بعثی ازدواجهای تشکیلاتی در دستور کار قرارگرفت. و زنان ومردان بدون اینکه خودشان در امرانتخاب همسرخود دخیل باشند صرفا با توصیه سازمان به عقد وازدواج هم درمی آمدند ودراین ازدواجها شرایط سنی شناخت ودرک متقابل اصولا محلی از اعراب نداشت.
بدنبال شکست مفتضحانه درعملیات مرصاد که منجر به کشته و زخمی شدن صدها نفر از اعضای سازمان گردید. رجوی برای انتخاب اذهان عمومی ازاین شکست و نهادینه کردن مناسبات فرقه ای موضوع طلاق و انقلاب به اصطلاح ایدئولوژیک را در دستور کار اعضا قرار داد. رجوی با این بهانه که انقلاب ایدئولوژیک گامی جهت برداشتن ستم مضاعف و ارتقاء ایدئولوژیکی وتشکیلاتی زنان است زنان ومردان واداربه طلاق نمودند. بدینوسیله کانون خانواده ازهم پاشید. طلاقهای گسترده و اجباری که درمرحله انقلاب ایدئولوژیک در"تنگه وتوحید" درسازمان اتفاق افتاد.محور اصلی آن تصاحب قلبها توسط رجوی بود. استدلال سازمان درسه طلاقه کردن زنان توسط همسرانشان هم مالکیت تام رهبری بود.
رجوی خطاب به زنان و مردان مستاصلی که در نشست طلاق گردآمده بودند گفت: " قلب هیچ کس مال خودش نیست همه قلبها متعلق به رجوی است. " او مالک وصاحب همه قلبها ست وهرکس باید این مالکیت را ازطریق طلاق همسر خود به اثبات برساند. هرکس به میزان و درجه ای که قلبش به دیگری عشق بورزد به همان اندازه حق رهبری را ضایع کرده است. دراین نشست رجوی یک سینی برداشت وحلقه های ازدواج را جمع آوری کرد وحکم صادرنمود که همه زنان به مردان حرامند.! و تا امرسرنگونی هیچ کس حق ندارد با زن خود ملاقات کند مردها باید تلقی مالکیت درمورد زنانشان را ازسربیرون کنند.زنهایتان مال شما نیست.همه متعلق به رهبری هستند.زنها بدانند درمالکیت وحریم من هستند. به دنبال این تحولات زنان در راس تشکیلات قرارگرفتند البته این کار نه به منظور برجسته کردن نقش برابری زنان بلکه ارتقاء زنان تا حد برده های رده های بالای تشکیلات صورت گرفت. بحث ضرورت طلاق و ازدواج رجوی با مریم عضدانلو درحقیقت شروع یک تغییر درسازمان به سمت یک فرقه و کیش شخصیتی نیز بوده و برغم ادعای رجوی مبنی بر حمایت از برابری جنسی و قراردادن زنان در نقش رهبری کننده، مردان و زنان درپادگانهای مختلف سازمان به شدت ازهم جدا نگاه داشته می شدند و استقرار بر اساس جداسازی جنسی صورت می گرفت و در برخی ساختمانها خطوطی در وسط سالن اجتماعات ترسیم شده بود که قسمت مردان را از زنان جدا میکرد. مردان و زنان پایین تر از سطح شورای رهبری از ارتباط با یکدیگر منع می شدند. مگر اینکه اجازه رسمی داشته و یا توسط دو نفر محافظت شوند رد و بدل کردن مستقیم کالا بین زنان ومردان به این بهانه که ممکن است دستها به هم اتصال پیدا کنند ممنوع بود وبرای استفاده ازپمپ بنزین ساعات مجزا مشخص شده بود و بدین ترتیب رجوی زنان و مردان را تحت کنترل و ایزولاسیون و استثمار شدید ایدئولوژیکی وعاطفی قرار می داد. وجود افراد مختلف یک خانواده درکناریکدیگردرفرهنگ فرقه ای رجوی به معنی قطعی بسته شدن نطفه توطئه است خانواده بالقوه یک کانون نارضایتی مجرای صمیمیت وعاطفه دورازدسترس تشکیلات ومانعی دربرابراطاعت مطلق وکامل ازرجوی تلقی میشد. رجوی برای انحلال خانواده ها ابتدا طلاق دست جمعی را پیش کشید با این همه چون پدران ومادران جدا شده هنوزمی توانستند فرزندان خود را ببینند وخطر بطور کامل برطرف نشده بود چراکه فرزندان برآیند کانون گرم سابق ونسل مشترک والدین به شمارمی آمدند. به همین دلیل وضعیت بحرانی جنگ خلیج فارس بهانه ای شد تا رجوی با محمل ودستاویز قراردادن ترس و نگرانی پدر و مادران و نجات جان فرزندانشان طرح انتقال کودکان ازعراق را در دستور کارخود قرارداد. علیرغم تمامی دسیسه ها و ترفندهای رجوی برای اسارت زنان مقاومت گسترده آنها برای رهایی از یوغ ستم و استثمارمضاعف تشکیلات رجوی بلاوقفه ادامه داشت و دراین راه فائزه اکبریان 29 ساله،نسرین احمدی فقط به جرم اینکه خواهان جدایی ازاین فرقه جهنمی بودند وادار به خودکشی شدند. مهری موسوی ومینو فتحعلی تحت شدیدترین شکنجه ها قرارگرفتند.مرضیه باباخانی وندا حسنی به دستورتشکیلاتی 17 ژوئن 2003 مجبوربه خودسوزی شدند اما نقطه عطف رسوایی رجویها فرار و خروج خانم بتول سلطانی و مریم سنجابی ازاین تشکیلات ضدانسانی بود. که با افشاگریهای خود کوس رسوایی رجویها را درجای جای جهان به صدا درآوردند.افشای داستان رقص رهایی وسوءاستفاده جنسی رجوی از زنان شورای رهبری بمثابه یکی ازرقت انگیزترین صحنه های استثمارجنسی زنان مورد تنفر و انزجار افکارعمومی قرار گرفت و بدین سان نیت شوم و پلید رجوی دررابطه با بحث ارتقای ایدئولوژیکی و تشکیلاتی زنان و نفی استثمار جنسی آنها برملاءشد. در آستانه 11 اردیبهشت روز زن یاد تمامی زنانی که قربانی توطئه های جنایتکارانه رجویها شدند را گرامی میداریم. و برای زنان دربند اسارت رهایی و آزادی آرزومی کنیم. به امید اینکه زنان دربند فرقه رجوی بتوانند با رهایی از بند این تشکیلات مخوف سال دیگر روز زن را در دنیای آزاد و آغوش گرم خانواده هایشان گرامی بدارند.
علی اکرامی