آقای حمید فرخی که برادرش سالیان اسیر فرقه رجوی است از آقای محمدی پرسیده است آیا برای تفریح به بیرون اشرف و یا پارک در بغداد هم می رفتید؟
در جواب این سئوال آقای محمدی پاسخ داد: تلاش فرقه بر این بود که افراد کمتر به خارج اشرف بروند تا مبادا با فضای بیرون آشنا شوند و بقول مسئولین فرقه فضای زندگی طلبی به سرشان نزند به همین دلیل افراد حق خروج فردی و یا گروهی به بیرون اشرف جهت رفتن به پارک و یا تفریح و سینما و… را نداشتند که در طول این 25 سال فقط یک یا دو بار آن هم به صورت جمعی و کنترل شده به پارکی در بغداد رفتم.
آنها حتی تلاش می کردند که مریضی حاد افراد را در اشرف حل کنند که معمولا توسط چند تن از دکترای عمومی سازمان در درمانگاه حل می کردند تا مبادا کسی پایش به بیرون برسد.
آقای گلی اسکاردی از دیگر جداشدگان از فرقه رجوی در تکمیل بحث آقای محمدی اظهار داشت: مسئله این نبود که صرفا فرد بعد از خروج از اشرف فرار کند بلکه دستگاه ذهنی و مغز شویی های انجام گرفته توسط فرقه ترک بر می داشت. خواه، ناخواه هر یک از افراد در خارج قرارگاه شاهد مسائلی از زندگی و آزادی فردی و… بودند که می توانست آنها را به تفکر وا دارد که با تشکیلات فرقه رجوی منافات داشت.
آقای اسکاردی در تفاوت دو دنیای اشرف و خارج آن برای تفهیم بهتر برای حاضرین ادامه داد: اگر بخواهم خلاصه کنم باید بگویم که اشرف یک جهنمی بیش نبود. در اشرف ما از صبح تا شب باید کار می کردیم و شب هم باید جواب پس می دادیم ولی در دنیای بیرون، خودمان برای خودمان تصمیم می گیریم در یک کلام افراد در مناسبات هیچ اراده ای از خودشان ندارند.
آقای محمدی در تفاوت دو دنیای اشرف و بیرون مثالی را مطرح نمود او گفت: روزی به همراه مسئولم به بغداد رفتم در مسیر چشمم به تصویر زنی در تابلوی تبلیغاتی سینما افتاد. وقتی به اشرف برگشتیم باید گزارش آنرا می توشتم که در بغداد چه دیدم وقتی این را نوشتم در نشست غسل هفتگی یقه مرا گرفتند و تمام گذشته مرا زیر سئوال بردند و در همانجا پشیمان شدم که چرا آنرا گزارش کردم ای کاش اصلا بغداد نمی رفتم. این نمونه ای از مناسبات فرقه ای رجوی است!!
در جامعه عادی هر کسی آزاد است تا سینما برود و تلویزیون ببیند و فیلم تماشا کند و یا مسائل فردی دیگری داشته باشد در حالی که من و امثال من به خاطر یک لحظه نگاه به عکس معمولی محاکمه می شدیم.
آقای عبدالله افغان یکی دیگر از بازگشته ها که سالیان در مناسبات فرقه در اشرف بود برای حاضرین توضیح داد: فرماندهان فرقه در اشرف هرگونه حرکت افراد را زیر کنترل داشتند آنها کوچکترین آزادی به اعضا نمی دادند. در آنجا احساس می کردی که مستمرا در حال تعقیب و تحت کنترل هستی حتی در موقع استراحت و خواب.
سازمان تلاش زیادی داشت تا ذهن افراد را به نسبت به داخل کشور و بازگشت شان به ایران خراب کند و آنها را بترساند در حالی که اینگونه نبود و همه ما که برگشتیم پاسپورت داریم و بعضا چندین بار به خارج سفر کردیم. پس هر آنچه که فرماندهان سازمان طی این سالیان می گفتند دروغی بیش نبود و فقط می خواستند که ما را در قید و بند تشکیلات خود نگه دارند.
مجری جلسه پس از سخنان دوستان گفت: چندی قبل آقای کوبلر قبل از اتمام ماموریتش در عراق بعنوان نماینده سازمان ملل در عراق، گزارشی از وضعیت فرقه رجوی به شورای امنیت ارائه کرد. این گزارش بر چند محور تاکید داشت که عبارتند از:
– رهبران فرقه اجازه نمی دهند تا اعضای سازمان با خانواده شان ملاقات کنند.
– رهبران فرقه مانع از جابجایی اعضا در لیبرتی می شوند.
– رهبران سازمان، اعضا را از دسترسی به اینترنت و موبایل محروم می کنند.
– رهبران فرقه به اعضا دستور داده اند تا از انجام مصاحبه با کمیساریای عالی پناهندگی خودداری کنند.
دوستانی که از لیبرتی فرار کرده اند و منجمله آقای محمدی قبلا افشا کرده بودند که رجوی در لیبرتی برای افراد پیام داد که ما اصلا قصد خروج از عراق را نداریم و سعی می کنیم که اشرف را نگه داریم به همین دلیل شما کار با کمیساریای عالی پناهندگی را کش بدهید.
در رابطه با موضع گیری دولت عراق در مورد اشرف نیز آقای صالحی اظهار داشتند: دولت عراق در آخرین اولتیماتوم خود به رهبران فرقه گفت که مابقی نیروهای سازمان نیز باید این مکان را تخلیه کنند ولی رهبران فرقه تا به حال هیچ اقدامی برای تخلیه آن نکردند و قصد بلوایی دیگر را دارند تا نان سیاسی آن را بخورند. برای رجوی جان افراد ارزشی ندارد.
ادامه دارد