سوءاستفاده فرقه تروریستی رجوی از درگذشت نلسون ماندلا

در روزهای گذشته همزمان با درگذشت والامقام ترین رهبر انقلابی جهان، فرقه تروریستی رجوی با برپایی یک شوی مشمئز کننده و دعوت از به اصطلاح سیاستمداران سیاه پوست این چنین وانمود کرد که گویی مریم قجرهمگام با شوهرانش پا جای پاهای نلسون ماندلا گذاشته‌اند و خودشان را انقلابی و زندانی شده و شکنجه شده میدانند و آری مریم قجر برای درگذشت ماندلا یک دقیقه اعلام میکنند که حاضرین در شو بپا خیزند و برای ماندلا کف بزنند. اما چرا اولاً برای اینکه کمی بتواند جو حاضر را ازچرت زدن رها سازد و بعد هم هندوانه ای زیر بغل خانم سیاه پوستی بگذارد که در شو حرافی کرد و کمی هم برای سایر به اصطلاح نمایندگان دفاع از حقوق بشر خود شیرینی کرده باشد. اما براستی سؤال اینجاست که چرا رجوی زمانی که رئیس جمهور ایران خاتمی با نلسون ماندلا دیدار کرد، او را نوکر جمهوری اسلامی ایران خواند و خود رجوی می‌گفت که هرکس با اینها دست بدهد ازهمان جنس است. براستی پس چرا حالا برایش کف میزنند و اورا یک رهبر ملی میدانند؟ واقعاً که رجوی باید سر از آخورش بیرون بیاورد و ببیند که سیاه و سفید برای درگذشت رهبرشان چه ها که نمی‌کنند واز ۹۱ کشور جهان رهبرانشان برای ادای احترام به آفریقا رفتند و با او وداع کردند. رجوی خودش را رهبر میداند و خودش را با این چنین اسطوره هایی قیاس میکند. آری امروز همه دارند در لیبرتی می میرند و رجوی هیچ خیالش هم نیست و برای ماندلا و دیگران کاسه لیسی میکند و دستمال به دستی. آری امروز گوهران بی بدیل مریم دارند پرپر می‌شوند و مریم قجر برای اعتصابیون قزلحصاراشک تمساح میریزد و هیچ برایش مهم نیست که مشتی اسیر در لیبرتی چگونه دارند از بین می‌روند. پس امروز باید به رجوی خائن گفت کجائی و بیبینی که با نسل به انحراف کشیده شده که تو آنرا نسل فدا و نسل زلال خورشید و نسل ایمان میخواندی چه آورده ای و کجایی تا ببینی چرا و به چه دلیل نیروهایت دارند برای هیچ و پوچ پرپر می‌شوند. آری باید از رجوی پرسید رهبر واقعی چه کسی است آنکه با لباس زنانه و چادر فرار میکند و آنکه پیمان خیانت با دشمن خاک و ناموس وطنش امضا میکند و یا آنکه همچون ماندلاها در سیاه چالها خم بر نمی دارند و همچون کوه می ایستند؟ آری با کدام منطق می‌شود قیاس کرد رهبری را؟ با منطق رجوی ویا با منطق ماندلا؟