گذری اجمالی بر مطالب سایت های فرقه رجوی و مشاهده پرونده های رنگارنگ خیالی بر علیه جداشده ها، که بر خلاف چندی پیش، مستمرا به روز می شود. سخنرانی های روباه تپیده در سوراخ (رجوی)، مبنی بر احکام اعدام و……… برای جداشده ها، نقل و نبات روزانه سایت های فرقه شده است.
گذشته از این که، سند و دست نوشته های متعددی که فرقه رجوی بر علیه جداشده ها رو می کند، به گفته حقوقدانان سازمان ملل فاقد کم ترین ارزش حقوقی است. موضوعی که بسیار جلب توجه می کند، دود ودمی است که به این منظور به راه انداخته است.
عطف به ما سبق، به خصوص دوره هایی که ریزش درونی تشکیلات رجوی به اوج خود می رسید، همیشه اوضاع به همین منوال بوده است.
سال 1373 الی 1375 که تشکیلات رجوی، درپی بیرونی کردن خود و جذب بیشتربود، و از طرفی مالی اجتماعی های خارج کشور که بهانه ای برای محک افراد بود، ولی به نقطه جدایی خیلی ها تبدیل شده بود و از طرف دیگر اعضای باقیمانده در اشرف هم که سر خود را بی کلاه می دیدند، عملا به محفل و قانون شکنی تشکیلاتی روی آورده بودند. تشکیلات رجوی به زندان کردن بیش از 1000 عضو به اتهام جاسوسی، نسق تشکیلات را گرفت و در انتها با برگزاری نشستهای مسخره حوض این موضوعات را برای مدتی در تشکیلات در محاق فرو برد.
سالهای 79 الی 80، سالهایی بود که مجددا، رجوی خود را رو در روی اعضای نگون بخت یافت. هر روز از قرارگاههای مختلف خبر از فراری به گوش می رسید. بعضی ها باسلاح و بعضی ها با وجوه نقدی، و بعضی ها هم دست خالی، خود را از حصارهای فکری تشکیلات رجوی خلاص کرده و به سمت رهایی می تاختند. مناسبات تشکیلاتی عام قرارگاهها، مثل قبل نبود، مدتی بود که دیگر کسی برای قوانین دست و پا گیر تشکیلات تره خرد نمی کرد. صدای خیلی ها نسبت به ظلمی که می دیدند بلند شده بود. در هر حال اعضا، فضایی برای اعتراض پیدا کرده بودند.
در همین اثنا بود که نشست های طعمه در قرارگاه باقرزاده شروع شد. اعضای سرکش را ابتدا جداگانه در نشست هایی مورد برخورد و بسیاری از آنها را نیز روانه زندان ابو غریب کردند. سالن میله ای قرارگاه باقرزاده،که تقریبا در مجاورت سالن اصلی و در وسط قرارگاه قرار داشت، 24 ساعته مشغل بکار بود. صداهای عجیب و غریب، فحش های رکیک، تهدید های متعددی که نسبت به سوژه نگون بخت نشست ابراز می شد، شنونده های بسیار زیادی داشت. همه ما که به دلیلی سر و کارمان به اون طرف (سالن میله ای) میافتاد، شوکه ای عجیب سراپایمان را فرا می گرفت.
بله طراحی نشست های سالن میله ای به درستی اجرا می شد. ضربه شصتی به تمام آنهایی که به ذهنشان خطور می کرد، چارچوبهای تشکیلاتی قابل شکستن است. و البته وصد البته، پیام را همه اعضای به خوبی دریافت کردند.
وقتی نشست اصلی طعمه که خود رجوی آنرا برگزار میکرد، شروع شد، تقریبا همه خلع سلاح شده بودند. یعنی همه فهمیده بودند که باید غلاف کنند. چون اگر از تور تشکیلات رجوی رد شوند، تازه زندان ابوغریب عراق پذیرای آنها بود.
آن موقع هم به خوبی یادم است، دست نوشته های رنگارنگ، از آنهایی که داعیه جداشدن داشتند، در اشکال مختلف رو می شد.
الان دوباره، ظرفیت درون تشکلاتی رجوی، گویا به سر آمده است. 210 نفر چندی پیش به آلبانی منتقل شدند، که در حال حاضر بیش از 70 درصد آنها رسما از فرقه جدا شدند و مسیر زندگی ای جدید را در پیش گرفتند. از قرار معلوم حدود 70 نفر به آلمان منتقل شدند، که تقریبا همه آنها عطای فرقه رجوی را به لقاء اش بخشیدند. و صفحات فیسبوک آنها نشان از مسیری جدید در زندگیشان را نشان می دهد.
حال، که در انتها کشور رومانی، پذیرای بقیه شده است، و ساز وکار انتقال مهیا گشته است. گویا فرقه رجوی خود را در ورطه سقوط یافته است.
دست و پا زدن های کلیشه ای و سنتی تشکیلات فرقه ای رجوی، مجددا به اوج رسیده است.
دستگاه تبلیغاتی رجوی، دست نوشته های فتو شاپ شده اعضای جدا شده را مجددا به نمایش می گذارد. که درس عبرتی برای آنهایی که هنوز رایحه ی دنیای خارج از تشکلات رجوی را نچشیده اند، باشد. به زعم خود، می خواهد ضربه شصتی برای آنها باشد که دست از پا خطا نکرده و هم چنان در چهاچوب تشیکلات بمانند.
ولی زهی خیال باطل، اگر دیگران توانستند که خود را از حصار فرقه ای رجوی برهانند، بقیه هم خواهند توانست. و درآینده ای نه چندان دور، همین جدا شده ها خواهند بود که بساط فرقه گرایانه رجوی را به زباله دان تاریخ خواهند سپرد.
حسینی