آقای حامد صرافپور با سلام و عرض تسلیت
در نخستین ساعات صبح بود که خبر درگذشت پدر بزرگوارتان را در سایت ها دیدم. بشدت متاثر شدم و در فکر فرو رفتم، اولین و بزرگترین سوال این بود که چرا سالیان عمر گرانبهایتان در تشکیلات رجوی گذشت و فرصت کافی برای خدمت گذاری و رضای دل پدر فراهم نشد و دریغا مفهوم خانواده در قاموس رجوی، خانواده = با کانون فساد تلقی و تدریس میشد
اما جای خوشالی و شادمانی است که با فهم و درک درست و جسارت و اراده قوی خودتان بر ضد این قوانین ظالمانه و ضد انسانی عصیان نموده و به آغوش پر مهر خانواده بازگشتید، لذتی که این حقیر نیز از آن بهره مندم.
اگرچه نیمی از عمر در حصارهای ذهنی و فکری و فیزیکی تشکیلات مخوف رجوی بگذشت اما جای بسی امیدواریست که جنابعالی و سایر دوستان جدا شده با نثار عشق و علاقه نسبت به خانواده و عزیزان و با جسارت و تلاش کم نظیر با افشای چهره منهوس رجوی و ترفند های شستشوی مغزی و شگرد های تشکیلات مخوفش چنان رجوی ها را در گوشه رینگ قرار داده که قافیه را باخته و اعدام و انتقام از جدا شدگان را هم استراتژی هم تاکتیک اعلام نموده است و در یک کلام اصول و مرز سرخ و معیارهای انقلاب ایدئولوژی و اساسا بحث سرنگونی نظام بل اجبار به فراموشی سپرده شده و هر روز در آغوش یک جریان تروریستی از جمله احمد جربا و داعش و عزت الدوری و آویختن بدامان بازنشستگان اروپایی – امریکایی صورت خود را با سیلی سرخ نگه میدارند.
در پایان دوست خوب و برادر گرامی حامد صراف پور
ما را در غم خود شریک بدانید،برای پدر بزرگوارتان طلب مغفرت و علو درجات و برای بازماندگان صبر و بردباری آرزو داریم.
با عرض ارادت، علی مرادی