مدت زمان زیادیست که تعداد بیشماری از اسیران و گروگانهای رجوی از لیبرتی به البانی امده اند اما باز هم همان بساط اشرف و لیبرتی را در البانی به راه انداخته اند که ارتباط با خانواده ممنوع است و به انواع و اقسام دوز و کلک میخواهند مانع دیدار خانواده ها با عزیزانشان شوند.مشکل رجوی چیست که به این اندازه از خانواده ها وحشت دارد و از انها می هراسد؟
رجوی همیشه در نشست ها به نفرات میگفت شما گوهران بی بدلیل هستید هر کدام شما صد نفر است هر کدام شما افسران ما هستید و نه سربازان ما هر کدام شما یک سازمان هستید براستی ایا رجوی این حرفها را قبول داشت و دارد؟ از نظر من رجوی هیچ کدام از این حرفها را نه قبول دارد و نه باور و هیچ گاه هم اعتقادی به این شعارها نداشته و ندارد رجوی نفرات سازمان را بعنوان یک سرباز صفر که نه بلکه بعنوان یک مهره شطرنج مینگرد و نه بیش از ان مهره هائی که هر از چند باید تعدادشان را به کشتن بدهد تا بلکه بتواند با خون انها و عکس انها نمایشی برگزار کند نمایش های شکست خورده ای که یک روز در فرانسه یک روز در المان و یک روز هم در بروکسل با خرجهای سرسام اور که مشتریانش فقط دانشجویان خریداری شده خارجی هستند انهم با بلیط رفت برگشت به همراه هتل و یا بی خانمانانی که برای گذران زندگی به این نمایشات مسخره می ایندو یا عناصر بازنشسته وجنگ طلب که به قیمت بالائی خریداری میشوند و بعد هم میگویند ما هم اشرفی هستیم تا اینها هم سر اسیران و گروگانهای رجوی شیره بمالند و بعد مریم رجوی می اید با همان عکس ها ی کشته شدگان نمایش میدهد که ما چنین هستیم و چنان اما همین ها مریم رجوی یا مسعود رجوی که مدعی پیام اواران ازادی هستند نمی گویند که حتی جسارت این را ندارند که ارتباط نفرات را با خانواده هایشان برقرار کنند و یا تلفنی بزنند و سراغ مادر و پدر پیرشان را بگیرند اینها از کدام ازادی حرف میزنند باید به انها گفت بچه های مردم را ازاد کنید بگذارید با خانواده شان ارتباط برقرار کنند ازادی برای مردم اوردن پیشکش خودتان باد دروغ بس است تا به کی میخواهید با دروغ و نیرنگ کلاه برسر مردم بگذارید حداقل از بکار بردن کلمه ازادی خجالت بکشید شما چه مدعیانی هستید که خود مسئول و مسبب یک گروگان گیری بزرگ هستید شامل نفرات لیبرتی و ایضا البانی و بعد دم از ازادی میزنید شما چگونه رویتان میشود و با چه روئی به چشم این پدران و مادران سالخورده نگاه میکنید ایا نباید شما ها شرم کنید از این پدران و مادران و خجالت بکشید از گفتن کلمه مقدس ازادی شما حتی کلمه ازادی را هم لوث کرده اید تازه این بخش ناچیزی از اعمال شما در این ۳۵ سال است
رجوی کافیست که یکی از همین شعارهائی که به دروغ میگفته را قبول کند که این گروگانها گوهران بی بدلیل هستند پس چه وحشتی از دیدار خانواده ها دارد پدر پیر و یا مادر پیر و یا خواهر یا برادری که سالهای سال عزیزانشان را ندیده اند چه وحشتی در دل رجوی ایجاد میکند که حاضر نمی شود نفرات حتی یک تماس تلفنی با خانواده شان بگیرند ایا کسی میتواند یک سازمان سیاسی به ما نشان بدهد که از مواجه نیروهایش با خانواده اش وحشت دارد به هیچ عنوان نخواهید یافت نه در سازمانهای سیاسی ایرانی و نه حتی سازمان های سیاسی خارجی فقط در یک حالت متصور است وان فرقه های خطرناکی که از جامعه و از حقایق وحشت دارند و با فریب و نیرنگ نیروهایشان را از محیط پیرامون دور نگه میدارند تا مانع ارتباط فرد با جامعه و خانواده اش شوند تا بتوانند اهداف فرقه که همیشه بعنوان یک خطر برای جامعه محسوب میشوند را پیش ببرند و همین ها هستند که از خانواده وحشت دارند وحشتی که به مانند جن و بسم الله از اسم خانواده می ترسند.
فرقه رجوی چه بخواهد و چه نخواهد ارتباط خانواده ها با عزیزانشان برقرار خواهد شد بی شک روزی فرا خواهد رسید که همین نفرات لیبرتی و البانی به مانند اوار بر سر فرقه خراب خواهند شد تابوهائی که هر روز که میگذرد بیشتر شکسته میشوند اخر کدام رهبر یک جریان سیاسی سالم کدام انسان با شرف و با وجدانی میتواند بگوید که خانواده سم است خانواده زهر است خانواده افیون است چه کسی شعار خانواده الدنگ را به میان اسیران نگونبخت میبرد جز این است که رجوی از عقده و کین ضد انسانی اش سعی میکند با این قبیل شعارها مانعی شود بر سر طینت و سرشت پاک انسانی خانواده ها که بدنبال عزیزانشان هستند.
با درود به شجاعت همه خانواده هائی که شجاعانه در برابر حیله های فرقه رجوی ایستادگی کردند و مصمم شدند فرزندان اسیرشان را از چنگ این فرقه نجات دهند و بی شک روزی از همین روزها گم شده های خویش را خواهند یافت به امید ان روز
منصور نظری