با بازگشت تعدادی از خانواده ها از جمله خانواده باقر محمدی سرواله – حسین ملکی – محمدرسول رحیمی پور، که با شور و علاقه به عراق سفر نموده، تا شاید فرجی شود و بتوانند فرزندانشان را ملاقات کنند.اما متاسفانه بخاطر اسیر بودن عزیزانشان در چنگال فرقه رجوی این بار هم نتوانستند فرزندان شان را ملاقات بکنند.خوشبختانه خانواده ها ناامید نشده و می بایست آنها را تحسین نمود. زیرا از راه نرسیده باز هم درخواست نمودند که مجوز خروج از کشور را به آنها بدهند و به لیبرتی بروند.یکی از خانواده ها تعریف می کرد که ما حدود 100 متر با آنها فاصله داشتیم،اما فرزندانمان را مجبور نموده بودند که صورت خود را با چفیه بپوشانند که شناسایی نشوند و همچنین پارچه های زیادی را به هم وصل نموده بودند و همانند پرده آن را کشیده بودند.که فرزندانمان، ما را شناسایی نکنند.به حدی افراد اسیر افسرده و دل سرد بودند که حتی توان راه رفتن نیز نداشتند.
خوشبختانه بخاطر حضور خانواده ها، یکی از اسیران کرد به نام جمال الدین نادری توانسته بود طی چند روز گذشته از چنگال مجاهدین فرار کند.که هم اکنون در بغداد به سر می برد که ایشان با خانواده ها ملاقات نموده و از مشکلاتی که افراد اسیر دارند گفته بود.
افراد اسیر در فرقه رجوی می ترسند زیرا که آنها را به آلبانی انتقال نمی دهند و همچنین سازمان به افراد گفته است به محض رفتن به ایران اعدام میشوند به همین خاطر کسی جرئت فرار کردن ندارد و امیدی هم ندارند و از لحاظ امکانات رفاهی و بهداشتی در بدترین شرایط به سر می برند.
همچنین خانواده ها جهت بررسی وضعیت فرزندانشان و ملاقات حضوری با آنها خواستار ملاقات با نماینده حقوق بشر در عراق شدند.
ضمن عرض خوشحالی وسپاسگذاری از درج این نوشته ی ارزشمند دوست محجوب وده ساله ی من ، آقای مهندس خدا بنده ، ن,شته ی من نیز" بررسی نکاتی از مصاحبه مهدی ابریشمچی بمناسبت سالروز سازمان"
دراین عرصه وبازاویه برخورد دیگری بود که جا داشت چاپ شده وبرتنوع موضوع وشدت حملات تبلیغی میافزود که ظاهرا فراموش فرموده شده است؟