به راستی رجوی و مریم قجر چند دسته از افراد را به قتل رساندند و چگونه توانستند به این جنایات دست زدند؟ به طور کلی رجوی تعدادی از مردم بی دفاع کودک،زن و… را در ایران با عملیات های تروریستی، بمب گذاری و ترور های کورشهید کردند و تعداد زیادی از خانواده ها را داغ دار نمود. در این میان از هیچ رذالتی و جنایتی کوتاهی نکردند و با همدستی بیگانگان این اقدامات را انجام دادند. آنچنان که یادم هست در نشست های سازمان درعراق که بودیم مریم و مسعود رجوی و دیگر عوامل این نسل کشی ها با مباهات این اقدامات را هه عنوان افتخارات و فعالیت های سازمان علیه ایران نام می بردند. سوالی که همیشه برایم پیش می آمد این بود آیا کشتن هموطنان آنهم زن و کودک باعث افتخار است؟!
دسته دوم افرادی بودند که فریب این فرقه را خوردند و با دادن شعارهایی هم چون جامعه بی طبقه توحیدی و حمایت از کشاورزان و قشر محروم جامعه توانستند افراد ساده ای را که در همان ابتدای انقلاب ستم های شاهنشاهی را دیده بودند جذب کند. چون فکر می کردند آرمان والائی را دارند از آن حمایت می کنند ولی در عمل رجوی کم کم با اعمال سیاست های التقاطی خود مجاهدین را به یک فرقه خشونت طلب و کیش شخصیتی تبدیل کرد. تلاش مسعود رجوی از همان ابتدا تنها برای رسیدن به قدرت بوده و بس.
دسته سوم نفراتی که به خاطر وی در عملیات ها جان خودشان را از دست دادند و بازیچه خیالبافی و توهم رجوی شدند تا وی به خاصه خودش برسد آنهم با پیمان دوستی بستن با دشمن ایران یعنی صدام دیکتاتور و قرار گرفتن و متعهد شدن با وی وخیانت علیه ملت ایران که با این وسیله هم تعدادی قربانی وی شدند.
دسته چهارم نفرات ناراضی که با خط و خطوط رجوی و طرز فکر وی و راهی که سامزان در پیش گرفته بود مخالف بودند. اینها به شکلی خشونت بار ومرموز از صحنه حذف می شدند.
بهای قدرت طلبی جنون امیز رجوی را همواره مردم بی گناه و همچنین اعضای نگون بختی که فریب شعارهای توخالی او را خوردند متحمل شده اند..
در درون مناسبات سازمان کسی نمی توانست به اقدامات رجوی اعتراض کند چون رجوی قبل از اینکه نوک اتهام به سمتش بیاید افراد را لجن مال می کرد مانند مهدی افتخاری،علی زرکش، احمدرضا پور، یعقوب کر، آلان محمدی،الیاس کرمی، یاسین دلفی، محمود مهدوی، سعید نوروزی، سعید رضا رحمانی، یار علی گرتبار، یاسر اکبری، علی نقی حدادی (فرمانده کمال)، محمد تقی حدادی، مینو فتعلی، نسرین احمدی و……تعداد بیشمار دیگری که رجوی جان آنها را به بهانه های مختلف گرفت و تعدادی را خارج از قرارگاه دفن نمود که حتی کسی ردی از آنها ندارد.
جنایت رجوی به اینها ختم نمی شود. قتل عام مردم بی دفاع جنوب و کردستان عراق را هم در کارنامه دارد. رجوی با یک بیانیه مجاهد صدیق و مجاهد بی بدیل و با درست کردن یک قاب رنگی به زندگی آنها خاتمه می داد و با نوشتن یک شعار که حتی فهم آن را نداشت بر روی سنگ قبر آنان پایان زندگیشان را رقم می زد.
برای رجوی آنچه مهم بود قدرت و امیال پلید و شیطانی بود. در فرقه ساخته و پرداخته رجوی، هیچ کس جز خود او اهمیتی نداشت. نهایت استفاده را از جان و مال و روح و روان اعضا می برد و حتی خون افراد را به نفع خود مصادره می نمود. .
رجوی خود را خدای افرادش می دانست. او کنترل مرگ و زندگی افراد را حق خود می دانست..
هر چه از ظلم و جنایت رجوی و مریم قجر گفته شود کم است.این ها که گفتیم تنها گوشه ای کوچک از جرم و جنایت هایشان طی این سالیان است. چرا که هر روز در این فرقه اتفاقاتی رخ می داد و جانی گرفته می شد. فرقی نداشت چه حذف فیزیکی و چه روحی که با بحث ها و نشست های متعدد روح و ضمیر افراد را می کشت. باید که روزی سران این فرقه پاسخ گوی دناعت و رذالت خود باشند.