اخیرا در تماسهایی که با نفراتی که جدیدا از لیبرتی به آلبانی آمده اند داشتم متوجه شدم که سازمان مجاهدین و در راس ان شخص رجوی چند نفر از نفراتی را که از کادرهای خودش بودند را مجبور شده از مناسبات جهنمی خود بیرون کند تنها به این دلیل که خانواده آن نفرات خواهان تماس با فرزندانشان بودند که بعد از سالیان از آن جهنم عراق بیرون آمده اند اما سازمان و در راس آن خود مسعود رجوی تاب و تحمل این را ندارد که افرادش حتی برای لحظاتی با خانواده هایشان دیدار داشته باشند یا یک تماس تلفنی ساده داشته باشند. در اشرف که بودیم خانواده های زیادی برای دیدار با فرزاندانشان به کنار اشرف می آمدند ولی سازمان اجازه ورود به آنها را نمی داد وهمیشه شخص رجوی می گفت ما با خانواده مشکل نداریم و هرکس می تواند آزادانه با خانواده اش تماس داشته باشد ولی اینها مزدوران وزارت اطلاعات هستند و ما با آنها مرز داریم، باشد حرف را به فرض قبول می کنیم و میگوییم تو راست میگویی ولی الان چه؟ الان در آلبانی که اطلاعات آنها را نیاورده است اصلا طرف از ایران نیامده است نفر از کشوری اروپایی آمده و میخواهد فامیلش را ببیند این هیچ، نفر میگوید میخواهم با خانواده ام در فلان کشور اروپایی تماس تلفنی بگیرم میگویند قوانین اینجا با قوانین اشرف هیچ فرقی ندارد و تو نمیتوانی تماس داشته باشی اگر هم میخواهی باشد باید در نوبت بمانی تا اگر فرصت و زمان برایت تامین شد اجازه تماس به تو می دهیم.
پس کو آن انقلاب مریم که اگر کسی یک گرم از آن داشته باشد میتواند در مقابل هر ایدئولوژی جنسیتی که مدعی آن هستی بایستد.
حداقل دیگر اینجا چهره کثیف و ضد انسانی تو رو شد و دیدیم که همه آن حرفهایی که درباره خانواده ها میزدی دروغ و یاوه بود و این تو هستی که از تماس کادرهایت با خانواده هایشان ترس داری و اینجا روشن میشود که انقلاب مریم تو همچون بادکنکی است که با یک سوزن می ترکد.
در اینجا امید دارم که آنها که به آلبانی آمده اند و هنوز در سازمان و زندان رجوی خود را اسیر نگه داشته اند از این خواب خرگوشی بیدار شوند و هرچه زودتر خود را رها ساخته و به دنیای جدید و آزاد پا بگذارند و با خانواده هایشان که سالیان سال است چشم انتظارشان می باشند دیدار و گفتگو داشته باشند.
حمیدرضا سلمانی